Πρώτη πράξη: ΝCAA

Οι Gonzaga Bulldogs συμμετείχαν πέρυσι στο πρώτο NCAA Final Four της ιστoρίας τους ως η καλύτερη άμυνα της χώρας και ως ένα από τα τέσσερα φαβορί. Ήταν μία ομάδα σκληρή, χωρίς όμως τον αποτρόπαιο χαρακτήρα των grit and grind συνόλων, συντονισμένη στις κινήσεις της και γεμάτη καλούς, "τεχνικούς" παίκτες, όπως για παράδειγμα ο σέντερ-φόργουορντ Ζακ Κόλινς ( σουτάρει τρίποντα τώρα στους Μπλέιζερς) ή ο ογκώδης "αιλουρος" Πρζέμεκ Καρνόφσκι, που φέτος πηγαίνει συμπαθητικά στην Ανδόρα. Καλύτερος παίκτης του γηπέδου στα περισσότερα παιχνίδια των Zags όμως, ήταν ο Γκος, ένας πλέι μέικερ που τα scouting reports έφερναν και δεν έφερναν στο ΝΒΑ. Η κριτική ικανότητα την σήμερον μετράει λιγότερο από τα αθλητικά προσόντα, και έτσι ο διορατικός , ύψους 1,93 πλέι μέικερ , έμελλε απλώς να οδηγήσει τους Bulldogs μισό βηματάκι πριν τον απόλυτο κολεγιακό θρίαμβο. Ή αν θέλετε, να μειώσει την απόσταση από την κατάκτηση του κολεγιακού τουρνουά, σε ένα από τα δυο βήματα ενός μπάσιμου και έναν στραμπουληγμένο αστράγαλο.

Στον τελικό απέναντι στους ιστορικούς North Carolina Tarheels, ο προπονητής Μαρκ Φιού έκανε την λογική επιλογή παγκοσμίως, όταν ένα κρίσιμο παιχνίδι είναι στην crunch time. Έδωσε την μπάλα στα χέρια του καλύτερου παίκτη του και εκείνος τα πηγε περίφημα, δείχνοντας ικανός να δώσει τον τίτλο σε ένα σπάνιο, σπανιότατο κατακτητή. Ο Γκος σκόραρε και ξανασκόραρε στο τελευταίο πεντάλεπτο, μέχρι που 85 δευτερόλεπτα πριν το τέλος στραμπούληξε τον αστράγαλο του. Δεν πατούσε καλά, όμως ο Φιού τον κράτησε στο παιχνίδι και του έδωσε άλλες δύο επιθέσεις. Στην τελευταία από αυτές, ο απόλυτος πρωταγωνιστής παρέμεινε ουσιαστικά ο ίδιος, καθώς οι ιστορίες συχνά αλλάζουν μόνο ως προς την πλοκή. Στην τελική, ο μπλοκέρ Κένεντι Μικς βολοδέρνει στην G League για λογαριασμό των Ράπτορς, χωρίς να προβλέπεται να αναβαθμιστεί σύντομα.

Ήταν φανερό πως δεν πατούσε καλά ο περσινός ηγέτης του Gonzaga (και νικητής του West Coast Conference player of the year), ο οποίος μετά το τέλος του δραματικού παιχνιδιού ξέσπασε σε κλάματα. "Eίναι ο closer μας, δεν θα το έκανα ποτέ διαφορετικά", δήλωσε αμέσως μετά ο ασίσταντ Τόμι Λόιντ, ενώ ο συμπαίκτης του , Σίλας Μέλσον, ήταν σαφώς γλαφυρότερος. "Μπορούμε να ζήσουμε με αυτό κάθε μέρα. Δούλεψε για αυτή την στιγμή, είχε μια σπουδαία σεζόν, έβαλε μεγάλα καλάθια και οργάνωσε μεγάλα plays".  

O Νάιτζελ Ουίλιαμς Γκος ήταν το αδιαμφήσβητητο νούμερο 1 των Bulldogs , κι ας ανέβηκε ο Κόλινς τόσο ψηλά όσο το νο 10 του περσινού ντραφτ. Εκείνος επιλέχτηκε στο νο 55 από την Γιούτα, η οποία σίγουρα τον παρακολουθεί, αλλά δεν ήταν διατεθειμένη να του δώσει συμβόλαιο από την αρχή. Μια ματιά στο scouting report του draftexpress αποκαλύπτει τους λόγους σχετικά εύκολα. Όσο καλή αντίληψη του γηπέδου κι αν εχει, όσο λίγα λάθη κι αν κάνει και όσο έξυπνα ξέρει να αμύνεται, το λεγόμενο "αθλητικό πακέτο" (μπλιαξ) δεν ανταποκρίνεται στις αυξημένες ανάγκες της εποχής, ούτε τα ποσοστά του σουτ επάνω σε άμυνα (pull up jumper) ήταν μέχρι πέρυσι ενθαρρυντικά. Για την Παρτίζαν αυτά ήταν φυσικά ψιλά γράμματα, όπως εξάλλου είναι πολλές φορές για το σύνολο του ευρωπαϊκού μπάσκετ, το οποίο παίζεται μια ταχύτητα κάτω, σε μικρότερο εμβαδόν και βάζει στενότερα όρια στους όρους "δημιουργικότητα" και "αυτοσχεδιασμός".

Plot Twist. O ΜVP της Παρτίζαν

Κάπως έτσι, λιγότερο από ένα χρόνο μετά τα δάκρυα, το σενάριο άλλαξε τελείως. Δυο Κυριακές πριν, ο Ερυθρός Αστέρας επιχειρούσε μια αντεπίθεση που έμοιαζε καταδικασμένη να πετύχει. Περίπου 5 λεπτά πριν το τέλος του Σέρβικου τελικού, είχε φτάσει στο 66-69 , απόσταση αναπνοής σε σχέση με τις σταθερά διψήφιες διαφορές του τρίτου δεκαλέπτου. Σε εκείνο το σημείο Τζίγκιτς εμπιστεύτηκε τον ηγέτη του, όπως τον εχει χρίσει η απόδοση του καθ'ολη την διάρκεια της σεζόν μέχρι σήμερα. Κερδισμένο φάουλ και δύο βολές, ριμπάουντ, ασίστ, άλλες δυο βολές και για το τέλος η πάσα που έκρινε τελικά τον τίτλο και που μέτρησε ως ασίστ στον τρομακτικό Tζόρτζε Γκάγκιτς. Το σύνολο; 23 πόντοι, 7 ασίστ, 3 ριμπάουντ, 2 κλεψίματα και το τρόπαιο του MVP ενός κυπέλλου με ιστορικό όνομα και ένα σωρό κοινωνικές προεκτάσεις. Αν στις αρχές του προηγούμενου Απριλίου η τάπα από τον Μικς στενοχώρησε ένα πλήθος αφοσιωμένων φοιτητών, η απόδοση στον τελικό του Κόρατς (cup) χαροποίησε ένα γερό ποσοστό ενός ολόκληρου έθνους. Ακούγεται κάπως πιο γκράντε από ο,τι είναι στην πραγματικότητα, αλλά αντιλαμβάνεστε τον λόγο. Ενας ήρωας σε ντέρμπι μίσους (όπως το κοκκινοπράσινο δικό μας) είναι πάντα ένας ήρωας, ακόμη κι αν λέγεται Κένεντι Ουίνστον.

Η Παρτίζαν, εξάλλου, δεν είναι κι ότι βρίσκεται ακριβώς στις δόξες της. Αποκλείστηκε από το Eurocup συνοπτικά, σημειώνοντας μόλις μία νίκη, βλέπει εδώ και τρία χρόνια την πλάτη του Αστέρα, είχε να πάρει το κύπελλο από το 2013 και φέτος και βρίσκεται στην πέμπτη θέση της Αδριατικής λίγκας , χωρίς να έχει παραπάνω νίκες από ήττες (10-10). Όπως συμβαίνει εδώ και δυο δεκαετίες με όσες ιστορικές Βαλκανικές ομάδες εναλλάσουν συνεπώς περιόδους ακμής με περιόδους παρακμής (Τσιμπόνα, Ολίμπια, Ζαντάρ, Αστέρας) , έτσι και οι ασπρόμαυροι βρίσκουν ανάσες ζωής στην θέα των νεαρών ή των ανακαλύψεων από την άλλη άκρη του Ατλαντικού. "Είδες τον παιχταρά που έφερε η Παρτίζαν και οι δικοί μας κοιμούνται;"

Τόσα είναι βέβαια τα λεφτά, και έτσι ο Γκος βρέθηκε ξαφνικά να ηγείται ενός ετερόκλητου μείγματος μέτριων γηγενών, ξένων που γυρνάνε την Ευρώπη με κάρτα interrail (Σι, Βον), του Νόβισα Βελίτσκοβιτς (!) και μερικών ελπίδων του Σέρβικου μπάσκετ, από τις οποίες δύο είναι αληθινά αξιόλογες: o 21χρονος λεπτός σουτέρ (1.95) Βάνια Μαρίνκοβιτς και ο 18χρονος γιος του Μίροσλαβ Πετσάρσκι, Μάρκο, ο οποίος σιγά σιγά βρίσκει χρόνο και τραβάει βλέμματα από κάτω προς τα πάνω, καθώς είναι 2,08 και κάνει από αυτό το ύψος διάφορα ωραία.¹

Μπροστάρης στις προσπάθειες όλων είναι ο Αμερικάνος πλέι μέικερ, ο οποίος καθοδηγεί την καλύτερη επίθεση της Αδριατικής Λίγκας με υψηλό τέμπο, αλτρουισμό και ισορροπία. Η Παρτίζαν δεν διακρίνεται γενικά στο μπάσκετ δυο κατευθύνσεων, καθώς από την άμυνα χάνει πολλά. Στην επίθεση όμως πετάει φωτιές, βρισκόμενη στην κορυφή τόσο σε πόντους (88,35), όσο και σε ασίστ και ποσοστά εντός πεδιάς. O Γκος συμβάλει αποφασιστικά σε κάθε κατηγορία, καθώς και σκοράρει (16,9 πόντους) και πασάρει (7 σίστ μ.ο.) και - κυρίως - ευστοχεί (51% στα δίποντα, 46% στα τρίποντα). Λέω κυρίως, διότι όπως είπαμε τα reports είχαν αμφιβολίες περί της εκτελεστικής του δεινότητας εκτός του transition και του drive μετά από πικ εν ρολ. Όμως ο 23χρονος σουτάρει πολύ καλύτερα από το κολέγιο και είναι τρομερά αποτελεσματικός και μακριά από την μπάλα. 'Επεσαν στα χέρια μου κάποια στοιχεία από την Synergy, στα οποία φαίνεται πως σκοράρει περίπου 1,3 πόντους/κατοχή σε στατικά σουτ, κάτι που τον τοποθετεί ποσοστίαια στο υψηλότερο 10% των παικτών όλης της Ευρώπης στην κατηγορία. Αν σε αυτό συνυπολογίσουμε την δεδομένη ικανότητα στην πάσα και στην αντίληψη του γηπέδου, καθώς και τις πολύ καλές επιδόσεις του στο επιθετικό transition , τότε συνθέτουμε το προφίλ ενός πλήρους πλέι μέικερ , τουλάχιστον για τα ευρωπαϊκά δεδομένα, για τα οποία μάλιστα σίγουρα έχει την απαιτούμενη αθλητικότητα. Βίντεο με highilights υπάρχουν κάμποσα, δείτε τον παρακάτω.

Το up tempo στυλ των Σέρβων σίγουρα βοηθά τις ατομικές επιδόσεις του. Παρόλα αυτά, ο εξαιρετικός συντελεστής 2,6 στο κλάσμα ασίστ/λάθη, δείχνει ότι ο παίκτης δύσκολα παρασύρεται, και όσο να ναι αυτό το προσόν μπορεί να του ανοίξει ευκολότερα τις πόρτες των πιο απαιτητικών ευρωπαϊκών κλαμπ, εκτός αν οι Τζαζ αποφασίσουν να τον καλέσουν σύντομα. Δεν φαντάζει ιδιαίτερα πιθανό, αλλά ο Γκος μπορεί σίγουρα να περιμένει και να κάνει συνεχώς βήματα προς το υψηλότερο επίπεδο. Η υπομονή, η επιμονή και η ανταγωνιστικότητα του περισσεύουν.

Στους Gonzaga Bulldogs, άλλωστε, δεν κατέληξε όπως καταλήγουν οι περισσότεροι στο κολέγιο της επιλογής τους. Τα δύο πρώτα "φοιτητικά" του χρόνια τα πέρασε στους Washington Huskies, από τους οποίους ζήτησε μετεγγραφή, λόγω χαμηλής ανταγωνιστικότητας του προγράμματος. Προκειμένου να καταφέρει να παίξει στους Bulldogs, έπρεπε να κάτσει έναν χρόνο μακριά από το μπάσκετ. Βελτιώθηκε μόνος του, έπαιξε υπό τις οδηγίες του (δημιουργού άσων)  Μαρκ Φιού, έφτασε στον τελικό του NCAA, έχασε τα δυο κρισιμότερα σουτ, κατέληξε στην Παρτίζαν και της πρόσφερε τον πρώτο της τίτλο τα τελευταία τέσσερα έτη.

1. Σημείωση

Κατά καιρούς βλέπω διάφορα παιχνίδια από εδώ και από εκεί, όμως ως γνωστόν σκάουτερ δεν είμαι και μου φαίνεται κάπως αστείο να έχουμε στο BG reports , χωρίς να μπαίνουμε σε αεροπλάνα, τρένα και να γράφουμε χιλιόμετρα ή εν πάσει περιπτώσει χωρίς να είναι η δουλειά μας. Για τους Μαρίνκοβιτς και Πετσάρκσι λοιπόν, αποφάσισα να ρωτήσω τον διευθυντή του δικτύου Netscouts στην Ευρώπη, Κώστα Ψιμούλη (@gus_bball στο twitter), τον οποίο εμπιστεύομαι όσο δεν πάει. Για τον πρώτο μου είπε τα εξής: "σουτέρ με εξαιρετικό ύψος, καλός στα closeouts και καλό πρώτο βήμα. Δεν είναι τόσο καλός αθλητής ή γρήγορος , αλλά είναι ψηλός και βγάζει εύκολα ματιές προς το καλάθι. Θέλει βελτίωση με την μπάλα στα χέρια για να τρέξει secondary ball screens , αλλά λογικά θα κάνει το steup up σύντομα και θα βρεθεί σε περιβάλλον Ευρωλίγκα". Όσο για τον Πετσάρσκι, ο Κώστας μου ανέφερε πως έχει αληθινά εξαιρετική πρώτη ύλη, με ικανότητες τόσο στο post, όσο και στο παιχνίδι με πρόσωπο. Είναι πολυδιάστατος για το ύψος και την ηλικία ο Μάρκο. Θα τον περιμένουμε.