Φταίμε όλοι.

Ο Τύπος που στο όνομα της εμπορικότητας πουλάει στο κοινό των κάφρων το αίμα που τους θρέφει, οι ηλίθιοι που αφήνουν τον κάθε καφενειο-χούλιγκαν αθλητικό συντάκτη να τους πωρώνει και προσφέρουν τη συνείδησή τους βορά προς διαμόρφωση, εμείς εδώ, που αποφασίσαμε να αποτραβηχτούμε από αυτή την ιστορία αποδεχόμενοι μια μικρή ήττα, ως αντάλλαγμα για μια ενδεχόμενη μεγαλύτερη νίκη που ίσως δεν έρθει ποτέ, οι διοικήσεις των ομάδων, οι χούλιγκανς, οι κουστουμάτοι που με το ένα χέρι ισιώνουν τη γραβάτα και με το άλλο πετάνε τον αναπτήρα, οι μετριοπαθείς που προσπαθούμε να πείσουμε τους εαυτούς μας ότι είμαστε κουλ, ενώ μέσα μας ο κακώς εννοούμενος οπαδός ζει και βασιλεύει, οι πανηγυρτζήδες που θυμόμαστε το μπάσκετ όταν η ομάδα μας είναι "απο πάνω", όλοι.

Ας σταματήσει πια η κουβέντα για το "ποιος φταίει". Είναι μια κουβέντα ηλιθίων. Είμαστε εν μέσω καταιγίδας και ψάχνουμε να βρούμε ποια σταγόνα ξεκίνησε τη βροχή. Ενώ έχουμε γίνει όλοι μούσκεμα.

Ένα από τα κλισέ που σιχαίνομαι περισσότερο, είναι το "ουδέν κακόν αμιγές καλού". Το βρίσκω ακραία μοιρολατρικό. Κι όμως στο σημείο που βρίσκεται το ελληνικό μπάσκετ αυτή τη στιγμή, θεωρώ ότι μπορεί να βρει εφαρμογή. Μόνο οι αθεράπευτα άρρωστοι μπορεί να μην ξενέρωσαν παντελώς με το γαϊτανάκι ψυχοπάθειας που έχει στηθεί. Ας τους, αυτοί πάνε άκλαυτοι. Για όλους τους υπόλοιπους, η φετινή ξεφτίλα, μπορεί ελπίζω να είναι το σημείο μηδέν, το βαρέλι του πάτου. Δε μπορεί βρίσκει κάποιος ευχαρίστηση σε αυτήν την κατάσταση, εκτός και αν έχει κάποιας μορφής ψυχική διαταραχή.

Προσωπικά το σκηνικό του τελευταίου δεκαημέρου, με έχει κάνει να συσπειρώσω όλες μου τις δυνάμεις στην προσπάθεια να σκοτώσω και το τελευταίο ίχνος (κακού) οπαδού μέσα μου και τότε θα έχω καταφέρει να κερδίσω υγεία, στον απόπατο της αρρώστιας. Είμαι σίγουρος ότι είναι πολλοί ακόμα που οι τελευταίες μέρες τους έφτασαν σε αυτό το σημείο, ειδικά ανάμεσα σε όσους διαβάζουν τη σελίδα αυτή. Και απ' όσους θα ορκιζόσασταν ότι είστε "καθαροί", πολλοί αν κάνατε την ενδοσκόπηση σας επί του θέματος με απόλυτη ειλικρίνεια, θα δείτε ότι λίγη από την αρρώστια, την έχετε ακόμα, έστω και καλά κουκουλωμένη.

Η bright side αυτής της σκατοκατάστασης ας είμαστε ακριβώς εμείς, που θα της επιτρέψουμε να μας αηδιάσει οριστικά και αμετάκλητα, που θα βγούμε εκτός του target group της, που θα σκοτώσουμε και το τελευταίο ίχνος οπαδικού κάφρου μέσα μας και που θα ξαναβρούμε την αγνή, ανιδιοτελή αγάπη για το υπέροχο μπασκετμπολ καθ´αυτό, χωρίς ίχνος υποκρισίας και όχι ως προέκταση της γαμημένης της ομάδας.