Θα ήταν πολύ δύσκολο για όλους εμάς που παρακολουθούμε το παιχνίδι από μεράκι και όχι από επαγγελματική υποχρέωση, να παρακολουθούμε εις βάθος τρεις διαφορετικές διοργανώσεις, τόσο επειδή αυτό θα απαιτούσε πολύ μα πολύ χρόνο, όσο και γιατί πιθανότατα θα ξαναζούσαμε τις καταστάσεις των αρχών των 00's, όταν η τηλεόραση έδειχνε τόσα παιχνίδια (ανάμεσα στα οποία και αρκετά που θα έβλεπε κανείς μόνο ίσως στη φυλακή), που στο τέλος ψιλο-μπουχτήσαμε. Ως αποτέλεσμα, οι περισσότεροι επιλέγουμε ποια διοργάνωση θα παρακολουθήσουμε στενά και σε ποια-ες θα αφιερώσουμε κάποιες κλεφτές ματιές, ανάλογα συνήθως με τις οπαδικές μας προτιμήσεις. Σας διαβεβαιώνω ότι σέβομαι απολύτως την επιλογή του καθενός και ότι δεν σας καλώ μέσω αυτού του κειμένου να "τις βγάλουμε έξω και να τις μετρήσουμε", τις διοργανώσεις που παρακολουθεί ο καθένας.

Η δική μου επιλογή είναι η Euroleague τόσο γιατί υποστηρίζω τον Παναθηναϊκό, όσο και γιατί θεωρώ ότι στα δικά της παρκέ παίζεται το καλύτερο μπάσκετ που μπορεί να παρακολουθήσει κανείς στη δική μας ήπειρο. Αφορμή για την καταγραφή αυτών μου των σκέψεων ήταν το δεύτερο παιχνίδι της Χίμκι με τη Βαλένθια, που τελείωσε με νικήτρια την πρώτη, η οποία ισοφάρισε τη σειρά σε 1-1 και θα ταξιδέψει στην Ισπανία για να παίξει την πρόκριση στα ημιτελικά, σε σύστημα best of three. Χρειάστηκε να δω το παιχνίδι αυτό για να θυμηθώ ότι στην "ξενέρωτη" Χίμκι έχει επιστρέψει από το καλοκαίρι του '15 ο Αλεξέι Σβεντ, "ξεμένοντας" φέτος στο Eurocup ως ένα πανάκριβο "λάφυρο". Δε μιλάμε για κάνα ανερχόμενο αστεράκι, μιλάμε για έναν 29χρονο παίκτη επιπέδου NBA ο οποίος είναι μάλιστα ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης στην Ευρώπη, εκτός ΝΒΑ. Σε τελική ανάλυση, μιλάμε για έναν παίκτη ο οποίος όχι απλά χωράει στη Euroleague, αλλά της λείπει κιόλας.

Ο Σβεντ είναι από τους παίκτες εκείνους που φαίνεται να αντιμετωπίζουν το μπάσκετ ολίγον κυνικά, ως ενα μέσο (πολυτελέστατου) βιοπορισμού. Το πρώτο και πιθανότατα και το τελευταίο που εξετάζει πριν από τις επαγγελματικές του αποφάσεις, είναι τα μηδενικά στο συμβόλαιό του, με τα οποία Τούρκοι και Ρώσοι μπορούν να γίνουν πολύ γενναιόδωροι, είτε οι ομάδες τους παίζουν στη Euroleague, είτε όχι. Η Χίμκι για παράδειγμα, δεν έχει πρόβλημα να πληρώσει τον Σβεντ 3.4 εκατ. ευρώ φέτος για να παίξει σε VTB και Eurocup. Γούστο της και καπέλο της, θα μου πείτε. Γούστο και καπέλο και δικό μου όμως, να θέλω να βλέπω τον κάθε Σβεντ να δίνει τις παραστάσεις του απέναντι στους καλύτερους της ηπείρου και όχι να κάνει τον τουρίστα πολυτελείας σε μια ομάδα με τη νοοτροπία και τη φιλοσοφία της Χίμκι, με τον ίδιο τρόπο που αρκετοί Αμερικανοί "απαιτούν" να δουν στο ΝΒΑ τον Μίλος, για παράδειγμα.

Δε μπορώ να σκεφτώ ούτε μία ομάδα στην Ευρώπη που δε θα έβρισκε αγωνιστικό χώρο για τον πρώην παίκτη της Μινεσότα και της Νέας Υόρκης. Ούτε μπορώ επί της ουσίας να κατηγορήσω τον κορυφαίο σε μ.ο πόντων και PIR στο Eurocup για την επιλογή του ν' αρπάξει το μετρητό και ν' αράξει. Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν και άλλοι εκτός από εμένα, που έχουν έναν παίκτη - καψούρα που δεν απολαμβάνουν φέτος στην Euroleague, οπότε το κείμενο αυτό σας δίνει τη δυνατότητα να αδράξετε την ευκαιρία και να κάνετε το δικό σας ηχηρό statement προς εκείνον. Κατονομάστε τον, εξηγήστε τους λόγους για τους οποίους τον θέλουμε και θα έπρεπε να τον έχουμε στη διοργάνωση και το πιθανότερο είναι να σας λάβει υπόψην του, όταν έρθει η ώρα να ψάξει νέα επαγγελματική στέγη.

*Απόφθευγμα του Έλληνα στοχαστή και τηλεπαρουσιαστή, Αλέξανδρου Πετρίδη.