Λοιπόν, δε μου αρέσει ο Καλάθης! Ακουσον μεν, πάταξον δε. Όχι ο Καλάθης έτσι γενικά και αυθαίρετα, ο συγκεκριμενος Καλάθης που εμφανίζεται στο παρκέ μετά την επιστροφή του στην Αθήνα από το NBA. Μου λείπει ο Καλάθης της πρώτης θητείας στο ΟΑΚΑ και μαλιστα κυρίως για τον ρόλο του και λιγότερο για την αδόξως απωλεσθείσα κατάξανθη κώμη. Είναι ο Καλάθης των 27 χρόνων χειρότερος παίκτης από τον Καλάθη των 22; Όχι βέβαια. Κάτι έχει όμως αλλάξει και η επίδρασή του στο παιχνίδι της ομάδας δείχνει όχι πλέον ευεργετική, αλλά προβληματική. Η άποψή μου για τον φάκελο «Καλάθης» είναι συγκεκριμένη: Η ντε και καλά «ηγετοποίησή» του φορτώνει στις πλάτες του έναν ρόλο που όσο και αν θέλει, όσο και αν προσπαθεί και όσες ώρες μετά τον προτελευταίο συμπαίκτη του και να φεύγει από τις προπονήσεις, όπως συνεχώς μας λένε στα ρεπορτάζ του Παναθηναϊκού, δε-μπορεί-να-παίξει.

Ηγέτης < αρχαία ελληνική ἡγέτης < ἡγοῦμαι.

Πως μπορεί να ηγηθεί σε ένα άθλημα με απώτατο σκοπό το σκοράρισμα, ένας παίκτης με τόσο κακή επαφή με το καλάθι; Ποιόν αδιαμφισβήτητο ηγέτη κορυφαίας ομάδας μπορεί κανείς να ανασύρει, με τόσο κακή σχέση με το σκοράρισμα; «Ούτε ο διαμαντίδης ήταν σκόρερ» μου είπε χθες ο φίλος μου ο Miltos. Ναι βρε αγάπη μου, αλλά ποιος έπαιξε under στα 3 μέτρα τον 3D; Πότε έκανε ο τελευταίος πραγματικός ηγέτης της ομάδας ελεύθερο floater από τα 4 μέτρα βρίσκοντας μόνο ταμπλό; Ποιος οπαδός του Παναθηναϊκού είναι ήσυχος ότι ο Νικ θα το βάλει το καλάθι, όσο ευκολη και άνετη και αν φαίνεται -για έναν παίκτη τέτοιου επιπέδου- η προσπάθεια;

Δεν ξέρω αν με ακούτε μέσα στη χάβρα που προκαλείται σε κάθε θίξιμο του συγκεκριμένου θέματος, αλλά να δηλώσω ότι ακόμα θεωρώ τον Νικ έναν πολύ, πάρα πολύ καλό παίκτη. Όχι όμως ηγέτη. Ο ηγέτης δεν οφείλει να είναι σκόρερ, ΟΦΕΙΛΕΙ όμως να μπορεί έστω υποτυποδώς να βάλει την μπάλα στο καλάθι και σίγουρα να μην αποτελεί αντικείμενο μπασκετικού «χλευασμού» στις αμυντικές τακτικές κάθε αντίπαλου προπονητή.
Το κακό ξεκίνησε με τη μετακίνηση του Νικ στη Ρωσία. Ο Νικ κατάλαβε γρήγορα ότι το συμβόλαιό του, από τότε και στο εξής, θα προέβλεπε πλέον ποσά τα οποία δε θα μπορούσε να δικαιολογήσει μόνο η κορυφαία του άμυνα στη μπάλα, τα γρήγορά του πόδια, οι ασιστ και κάποια μακρινά ριμπάουντ. Και κάπου τότε νομίζω ότι αποφάσισε να κάνει την αδυναμία του πλεονέκτημα. Μόνο που έμεινε αδυναμία, και μάλιστα επιδεικνυόμενη.

Η έλευση του Πασκουάλ είναι μια μεγάλη ευκαιρία για να επιστρέψει στον Παναθηναϊκό ο πραγματικός Καλάθης. Όχι αυτός που δηλώνει σε κάθε ευκαιρία ότι είναι έτοιμος να σηκώσει τον Πααθηναϊκό στην πλάτη του, αλλά ο καμικάζι. Όχι αυτός που κρατάει τη μπάλα 17’’, αλλά αυτός που θα ορίσει το τέμπο, θα παίξει άμυνα, θα τρέξει στο τρανζίσιον και δε θα πάρει παρά 3-4 προσπάθειες ανά παιχνίδι και αυτές όχι γιατί τις επιδίωξε, αλλά γιατί προέκυψαν ως ιδανικές συνθήκες.

-Νικ, αφού δε μπορείς να είσαι Καλάθης ρε μαν, γίνε πάλι ο πολύτιμος Γρανάζης στα χέρια του Πασκουάλ και σταμάτα να αφήνεις τα μηδενικά του συμβολαίου να καθορίζουν το παιχνίδι σου.
-Sure man, right away

Το λύσαμε κι αυτό.-

(Τελευταία) Ελπίδα ο Τσάβι δεν αποτελεί μόνο για τον Καλάθη. Αποτελεί και για τον Χαραλαμπόπουλο και κυρίως τον Μποχωρίδη. Με το πέρας του τριετούς συμβολαίου του Πασκουάλ με τον Παναθηναϊκό, ο πρώτος θα ναι 22 και ο δεύτερος 25. Με λίγα λόγια ή θα παίξουν μπάσκετ και θα αναλάβουν ρόλο στην ομάδα με τον Καταλανό στον πάγκο, ή δε θα το κάνουν ποτέ. Το γεγονός ότι από Δευτέρα τους αναλαμβάνει ένας προπονητής που βγήκε από τον δημιουργικό «σωλήνα» της Μπάρτσα, θα έπρεπε να τους ενθουσιάζει. Βασική αρχή του καταλανικού συλλόγου αποτελεί το σύστημα «εσωτερικών προαγωγών», σύμφωνα με το οποίο ύψιστος σκοπός του κλαμπ είναι η στελέχωση εκ των έσω όλων των πόστων, από τους αθλητές έως τους διοικητικούς.

Κατά τ’ άλλα δε νομίζω ότι χρειάζονται πολλές κουβέντες για τον Πασκουάλ. Ο Παναθηναϊκός έχει για πρώτη φορά μετά τον Ομπράντοβιτς έναν προπονητή που μπορεί να σταθεί στο ύψος των απαιτήσεων της χρυσής εικοσαετίας που πέρασε, αρκετά λαμπερό ώστε να μη φαίνεται σκιώδης φορώντας τη φόρμα με τα 6 αστέρια. Έναν προπονητή που όλοι οι παίκτες θα γνωρίζουν ποιος είναι και από πού έρχεται και γενικά έναν προπονητή όχι μόνο ικανό τεχνικά, αλλά ικανό να εκπροσωπεί και έναν τέτοιου μεγέθους σύλλογο. Και πάνω απ’ όλα έναν προπονητή που αποδεδειγμένα μπορεί όχι να φτιαξει απλά μια καλή ομάδα, αλλά να ξαναχτίσει έναν ολόκληρο οργανισμό, που εδώ και λίγα χρόνια λειτουργεί προβληματικά.