Η σεζόν 2022-23 ολοκληρώθηκε κι ο Άρης έχει ομολογουμένως μπροστά του μια αρκετά πολυάσχολη off season. Στην κορυφαία θέση της ατζέντας βρίσκεται η παραμονή του Γιάννη Καστρίτη, του ανθρώπου δηλαδή που την τελευταία διετία έδωσε νόημα με τις ομάδες που έφτιαξε και το μπάσκετ που αυτές απέδωσαν, στις «εξυγιαντικές» σεζόν των Κιτρίνων. Ο Καστρίτης με λίγα εφόδια -σε σχέση με τις ομάδες που είχε να ανταγωνιστεί- κατάφερε να βγάλει στο παρκέ στοιχεία σύγχρονης κι ελκυστικής ομάδας, έχοντας ψωνίσει από χαμηλά ράφια, αλλά και διαχειριζόμενος αστάθμητους παράγοντες όπως οι εις βάρος του διαιτησίες και οι τραυματισμοί σε κομβικά γρανάζια της μηχανής του.
Αυτή τη στιγμή, ο Καστρίτης απολαμβάνει την εμπιστοσύνη της διοίκησης και εισπράττει καθημερινά την αποδοχή του κόσμου, καθώς άπαντες αναγνωρίζουν την καλή του δουλειά σε ένα -κακά τα ψέματα- πολύ δύσκολο εγχείρημα, με πίεση κι αντιξοότητες. Δε χωρά αμφιβολία πως κι ο ίδιος πια νιώθει ένα ιδιαίτερο δέσιμο με τον Άρη και το ιδανικό και για τις δύο πλευρές θα ήταν να συνεχίσουν να πορεύονται μαζί, με κοινό στόχο τη συνέπεια στην πρόοδο. Οι Θεσσαλονικείς, από την πλευρά τους, καλούνται να προσφέρουν κάποια πράγματα στον Καστρίτη, και φυσικά δεν αναφερόμαστε στους οικονομικούς όρους του συμβολαίου του. Πρόκειται για καθαρά αγωνιστικά εφόδια, τα οποία θα βελτιώσουν τις συνθήκες της δουλειάς του και θα αυξήσουν τις πιθανότητες επιτυχίας του πρότζεκτ.
Μπάτζετ
Οι «αμαρτίες» προηγούμενων ετών και παλαιότερων διοικήσεων εξακολουθούν να ταλανίζουν την εταιρία, η οποία πάντως έχει προοδεύσει την τελευταία διετία, τακτοποιώντας σημαντικές εκκρεμότητες κι ακολουθώντας με συνέπεια το μοντέλο της οικονομικής της εξυγίανσης. Ακριβώς γι' αυτόν τον λόγο, ο Άρης επί Γιάννη Καστρίτη, τόσο πέρσι αλλά και φέτος, είχε ένα από τα μικρότερα μπάτζετ στην μεγαλή κατηγορία. Ο σύλλογος δεν παρασύρθηκε από την καλή του πορεία, κρατώντας χαμηλά τη μπάλα, γεγονός που δε τρέναρε την πορεία του προς την έξοδο του τούνελ.
Πληροφορίες θέλουν τον Άρη να αρχίζει να μπαίνει -επιτέλους- σε μια τροχιά όπου το φως της εξόδου είναι ορατό. Η ΚΑΕ «καθαρίζει», η αποπληρωμή χρεών είναι σε τάξη και σιγά-σιγά θα είναι σε ακόμη καλύτερη μοίρα και -γιατί όχι;- σε θέση να προσελκύσει το ενδιαφέρον κάποιου επενδυτή. Το τελευταίο είναι καθαρά φιλολογικό και το επισημαίνουμε απλώς για να γίνει πιο κατανοητή η βελτίωση των οικονομικών του κλαμπ. Μέχρι τότε όμως, ο Άρης ευελπιστεί να αυξήσει λελογισμένα τον προϋπολογισμό του, ούτως ώστε να εφοδιάσει ακόμη περισσότερο τον Γιάννη Καστρίτη ενόψει της νέας σεζόν. Να έχει, δηλαδή, την δυνατότητα, να «χτυπήσει» ένα-δύο πιο δυνατά συμβόλαια.
Ευρώπη
Ως προέκταση του παραπάνω, ας λάβουμε υπόψη πως προκειμένου να αγωνιστεί μια ομάδα σε ευρωπαϊκή διοργάνωση, οφείλει να ανεβάσει το μπάτζετ της. Είναι αναγκαίο, πόσο δε μάλλον για μια ομάδα που θέλει να φανεί ανταγωνιστική εκτός των συνόρων, κι όχι να κατέβει στην ευρωπαϊκά παρκέ για... τη χαρά του παιχνιδιού και της συμμετοχής.
Η Ευρώπη θα είχε πολλαπλά οφέλη για τον Άρη, καθώς θα γέμιζε το καλεντάρι της ομάδας με μεσοβδόμαδα παιχνίδια που έχουν λείψει από την καθημερινότητα του οργανισμού. Επιπλέον, εξυπακούεται πως θα ήταν μια θετική εξέλιξη και για το πρεστίζ του κλαμπ, το οποίο απέχει τέσσερα χρόνια από ευρωπαϊκό όμιλο, έχοντας εγκλωβιστεί στην εγχώρια ρουτίνα. Οικονομικά μιλώντας, ναι μεν ο Άρης θα έμπαινε σε μια διαδικασία να ξοδέψει παραπάνω χρήματα -για παράδειγμα, τα έξοδα ενός ταξιδιού δεν είναι αμελητέα στη φάση που βρίσκεται ο σύλλογος- αλλά από την άλλη υπάρχει και το Παλέ. Η ομάδα με τα περισσότερα sold outs φέτος στην Α1, δεν θα δυσκολευόταν να γεμίσει τρεις-τέσσερις-πέντέ-έξι φορές το γήπεδο της, ειδικά αν βρεθούν στον δρόμο της εμπορικοί αντίπαλοι.
Κοινώς, για να βάλουμε και το αγωνιστικό σκέλος στην κουβέντα, η Ευρώπη δείχνει να είναι το επόμενο βήμα, προκειμένου να προχωρήσει περαιτέρω το πρότζεκτ του Γιάννη Καστρίτη. Το θέλει κι ο ίδιος, θα το ήθελαν σαφώς κι οι παίκτες του, για την ανάδειξη τους. Πάντως, το ζήτημα της συμμετοχής στην Ευρώπη δεν πρόκειται να κλείσει... αύριο, μιας κι αυτή τη στιγμή όλα τα πρωταθλήματα είναι σε εξέλιξη. Σε κάθε περίπτωση, όμως, ο Άρης πρέπει να επανέλθει στα ευρωπαϊκά δρώμενα, δίνοντας νέα κίνητρα και στον κόσμο του.
Ρόστερ
Ευχής έργον για τον Άρη θα ήταν το προσεχές καλοκαίρι να μην δημιουργήσει και πάλι μια ομάδα ουσιαστικά από το μηδέν. Είναι βέβαιο πως η φυσιογνωμία του ρόστερ -αναπόφευκτα- θα αλλάξει σημαντικά, αφενός γιατί υπάρχουν ξένοι που ανέβασαν το κασέ τους σε επίπεδα που θα είναι δύσκολο έως απίθανο να φτάσει ο Άρης, αφετέρου γιατί έμπειροι γηγενείς δεν είχαν την απαιτούμενη διάρκεια στην απόδοση τους.
Ο Άρης έχει μόλις δύο συμβόλαια για του χρόνου, εκείνα των Φίλλιου και Χαβαλέ. Έχει καταθέσει πρόταση ανανέωσης στον Σανόγκο (με καλές πιθανότητες επίτευξης συμφωνίας), ενώ αναμένουμε να μάθουμε τι θα συμβεί και με την ανανέωση του Νετζήπογλου. Η τελευταία ιστορία «τρέχει» μήνες τώρα, χωρίς να υπάρχει ακόμη τελική έκβαση στην υπόθεση, τη στιγμή που ο Όμηρος θα μπορούσε να απασχολήσει ολόκληρη την Λίγκα. Τέλος, ο προσεχώς κάτοχος ελληνικού διαβατηρίου, Μήτρου-Λονγκ, είναι δεδομένο πως θα ανεβάσει αυτομάτως τη χρηματιστηριακή του αξία κι επίσης θα γίνει περιζήτητος στην Basket League, ενώ υπάρχει η αίσθηση πως η περίπτωση του Χρηστίδη είναι ανοικτή και θα αξιολογηθεί σε σχέση με τη γενικότερη στελέχωση της front line.
Ο δε Τολιόπουλος αποτελεί στην παρούσα φάση μια εντελώς διαφορετική υπόθεση. Ο διεθνής σκόρερ αποτελεί ήδη παρελθόν καθώς έκλεισε ήδη στην Μπουλαζάκ της Α2 Γαλλίας, ωστόσο η συμφωνία του αφορά αποκλειστικά και μόνο το κλείσιμο της τρέχουσας σεζόν, χωρίς να υπάρχει ορίζοντας συνεργασίας και στην επόμενη. Με απλά λόγια, ο Τολιόπουλος θα βοηθήσει για ένα μήνα την γαλλική ομάδα στη μάχη της ανόδου στην μεγάλη κατηγορία κι έπειτα θα επανέλθει στην αγορά ως ελεύθερος. Οι Κίτρινοι σαφώς και θα τον ήθελαν του χρόνου στο ρόστερ τους, εντούτοις πρέπει να λάβουμε υπόψη πως φέτος το συμβόλαιο του ήταν αρκετά μειωμένο (σε σχέση με εκείνο που είχε λαμβάνει τη σεζόν 2021-22 στον ΠΑΟΚ) κι ο Άρης μπορούσε να το υποστηρίξει οικονομικά. Σε ο,τι αφορά την ερχόμενη χρονιά, θεωρείται βέβαιο πως ο 27χρονος περιφερειακός θα ζητούσε κάτι παραπάνω, έπειτα από μια σεζόν χωρίς τραυματισμούς και με 12.7 πόντους, 3.5 ασίστ και 2.3 ριμπάουντ να συνοδεύουν τη στατιστική του σε 24 συμμετοχές.
Αναμφίβολα, η σκιαγράφηση της προκαταρκτικής μορφής του νέου ρόστερ είναι εξίσωση για δυνατούς λύτες, η οποία πάντως δεν θα βρει την λύση της στα τέλη Απριλίου. Υπάρχει ολόκληρο καλοκαίρι για τα παραπάνω, όπως και για τις μεταγραφές. Το γενικότερο point είναι πως όσο περισσότερους «συνδετικούς κρίκους» έχει ο Άρης μεταξύ της τωρινής και της επόμενης ομάδας του, τόσο καλύτερα, για προφανείς λόγους ομοιογένειας, αλλά και της παρουσίας παικτών στα αποδυτήρια που θα βοηθούσαν τους νέους στη μετάβαση.
Αντί επιλόγου
Στο ζευγάρι αγώνων playoffs με τον Ολυμπιακό, δε γίναμε σοφότεροι, ούτε συνέβη κάτι δραματικά διαφορετικό του αναμενομένου. Πραγματικά το μόνο αξιοσημείωτο ήταν τα 57 λεπτά (35 στο Αλεξάνδρειο, 22 στο ΣΕΦ) του Φίλλιου, ωστόσο ήταν και τέτοια η κατάσταση του ρόστερ (λόγω τραυματισμών) που μάλλον δεν θα μπορούσε να γίνει και διαφορετικά. Άντε να κρατήσουμε και το αξιοπρεπές φινάλε του Βασίλη Καββαδά, σε μια σεζόν που τα πράγματα δεν πήγαν καλά -στο παρκέ- στη συνεργασία των δύο πλευρών.
Οι αριθμοί μπορεί να είναι στυγνοί και να λένε πως ο Άρης τερμάτισε 8ος με ρεκόρ 11-11 (συν δύο ήττες στα playoffs), ωστόσο μεγάλη δόση αλήθειας υπάρχει στα λόγια του Γιάννη Καστρίτη: «Είχαμε την 3η καλύτερη άμυνα και 5η καλύτερη επίθεση του πρωταθλήματος. Ήμασταν η πρώτη ομάδα σε επιθετικά ριμπάουντ, πρώτη σε κλεψίματα, περισσότερες κατοχές σε τρανζίσιον και κατοχές. Στις πυθαγόρειες νίκες και ήττες είμαστε στο 13,5-8,5 και μας κατατάσσουν στην 5η θέση αντίστοιχα». Ναι, είναι μια πραγματικότητα πως η έκβαση της σεζόν αδικεί την εφετινή προσπάθεια, αλλά γι' αυτό το κομμάτι είχαμε μιλήσει εκτενέστερα σε προηγούμενο επεισόδιο...
