Αυτο εν πολλοίς φάνηκε από τα έσχατα μέρη της περσινής σεζόν, όταν απομακρύνθηκε τόσο ο προπονητής, όσο και τα - έστω θεωρητικά - διοικητικά μέλη της ομάδας, οι δύο μεγαλύτεροι παίκτες στην ιστορία του συλλόγου, Φραγκίσκος Αλβέρτης και Δημήτρης Διαμαντίδης, οι οποίοι πλήρωσαν το μάρμαρο των κακών εμφανίσεων, αλλά και κατηγορήθηκαν για κακή διαχείριση στα οικονομικά της ομάδας.

Με τα νέα στελέχη να έχουν τοποθετηθεί στην κεφαλή, τα οικονομικά φαίνεται ότι πέρασαν άμεσα σε καλύτερη μοίρα, καθώς στα χαρτιά η βελτίωση του ρόστερ είναι θεαματική. Ταυτόχρονα ήρθε από τον Ερυθρό Αστέρα ο Ντέγιαν Ράντονιτς, ο οποίος προτιμήθηκε για να δώσει στον Παναθηναϊκό την σκληράδα και την σταθερότητα που έδειξαν οι ομάδες του, τόσο στην Μπάγερν, όσο και στα δύο περάσματά του στην Σερβία. Ας τα δούμε πιο αναλυτικά όμως

Ο προπονητής

Έχοντας αλλάξει ούτε λίγο ούτε πολύ δέκα διαφορετικούς προπονητές σε βάθος έντεκα χρόνων και με μερικούς από αυτούς να έχουν δύο ή και τρεις θητείες στον πάγκο της ομάδας, είναι σαφές ότι η θέση του κοουτς παραμένει στην καλύτερη επισφαλής. Η αλήθεια είναι ότι ο Ράντονιτς δεν αποτελεί το όνομα που θα δώσει μια σιγουριά για το άμεσο μέλλον, ούτε θα έχει στεγανά σε μια μεγάλη κρίση, που ίσως χτυπήσει μεσούσης της χρονιάς.

Καθαρά μπασκετικά, κρίνοντας από τις προηγούμενες δουλειές του, ειδικά στον Ερυθρό Αστέρα, όπου είχε και τις σημαντικότερες επιτυχίες, το στυλ του μοιάζει σταθερό και συγκεκριμένο. Μείωση του ρυθμού, έντονη πίεση στην μπάλα και μόνο η απαραίτητη τρεχάλα, σε περιπτώσεις όπου το καλάθι είναι εύκολο. Τόσο στο Μόναχο, όσο και στο Βελιγράδι, είδαμε ομάδες που δεν σούταραν πολύ, όμως έπαιζαν σύμφωνα με τις δυνατότητες που παρείχε το ρόστερ. Σε γενικές γραμμές, το μπάσκετ που θα δούμε δύσκολα θα είναι εκθαμβωτικό σαν αυτό που είδαμε επί Πασκουάλ ή Πιτίνο, αλλά πιο κοντά στις ταχύτητες και το θέαμα που είχαν οι Έλληνες προκάτοχοι του Ράντονιτς.

Οι παίκτες

Η μεγαλύτερη διαφορά σε σχέση με τον περσινό Παναθηναϊκό εντοπίζεται στο ρόστερ της ομάδας, καθώς αποχώρησαν όλοι οι ξένοι παίκτες και παρέμειναν μόλις δύο ενεργά μέλη του ρόστερ (Παπαγιάννης, Μποχωριδης), καθώς κι οι μικρότεροι Έλληνες (Μαντζούκας, Χουγκάζ). Σημαντικότερη απώλεια είναι αυτή του μέχρι πρότινος αρχηγού, Ιωάννη Παπαπέτρου, ο οποίος έφυγε για την Παρτιζάν, ενώ έφυγαν επίσης οι έτεροι τρεις πρώτοι σκόρερ της ομάδας (Νεντοβιτς, Μέικον, Σαντ Ρος).

Παρά τις απώλειες αυτές, ο Παναθηναϊκός μάλλον βελτιώθηκε, τόσο ποιοτικά, όσο και ποσοτικά. Αρχικά απέκτησε έναν καθαρό πλέι μέικερ Ευρωλίγκας, μακριά από τα στοιχήματα προηγούμενων ετών. Ο Νέιτ Γουόλτερς θα αποτελεί το μυαλό της ομάδας, σε μια ακόμη, την τρίτη συνεργασία του με τον Ράντονιτς, ενώ την πρώτη μεταγραφή, πριν καν την ολοκλήρωση της φετινής σεζόν, αποτέλεσε ο Πάρις Λι από την Μονακό, συμπληρώνοντας μια θέση που μέχρι πέρσι αποτελούσε πονοκέφαλο για τους πράσινους.

Νεντοβιτς και Μέικον αντικαταστάθηκαν από τον Μάριους Γκριγκόνις και τον Άντριου Άντριους, με τους ιθύνοντες της ομάδας να ελπίζουν πως ο Λιθουανός θα επαναφέρει τις επιδόσεις του κοντά σε αυτές που έκανε στη Ζαλγκίρις κι ο Αμερικανός θα κάνει το άλμα που δεν έκαναν αρκετοί παίκτες στον Παναθηναϊκό, προερχόμενος από το Eurocup. Ο Γκριγκόνις θα αποτελέσει, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, τον ηγέτη της ομάδας και θα κληθεί να διαχειριστεί τις περισσότερες επιθέσεις κι ιδιαίτερα αυτές στο φινάλε των αγώνων. Αντίθετα ο Άντριους δύσκολα θα έχει κάτι παραπάνω από έναν συμπληρωματικό ρόλο, με έμφαση λόγω μεγέθους στην άμυνα. Επίσης επέστρεψε για να ενισχύσει τον λειψό ελληνικό κορμό της ομάδας, ο Γιώργος Καλαϊτζάκης, ενώ ο αδερφός του Παναγιώτης μετακόμισε από την Λιετκαμπέλις, με στόχο να συνεχίσει την διαρκή βελτίωση του που τον έφερε και στην προετοιμασία της εθνικής το καλοκαίρι.

Ο Γιώργος Παπαγιάννης αποτελεί τον πύργο του Παναθηναϊκού για ακόμη μια σεζόν, έχοντας πλέον και τον ρόλο του αρχηγού στην ομάδα και για πρώτη φορά μετά την επιστροφή του έχει έναν καθαρό σέντερ να τον αντικαθιστά. Ο Αρτούρας Γκουντάιτις αποτελεί ένα σημαντικό στοίχημα για τον Παναθηναϊκό, καθώς θα πάρει αρκετές μπάλες κοντά στο καλάθι και θα χρειαστεί να επαναλάβει τις επιδόσεις που είχε σε Αρμάνι και Ζενίτ, για να είναι σε θέση να βοηθήσει. Στην γραμμή ψηλών προστέθηκε κι ο Ντέρικ Γουίλιαμς, που έχει εμπειρία και θα κλέψει τις εντυπώσεις με το παιχνίδι του, όμως δεν αποτελεί τόσο μεγάλη αναβάθμιση σε σχέση με τους προκατόχους του.

Γενικότερα στις θέσεις των φόργουορντ παρατηρείται το μεγαλύτερο έλλειμμα στο ρόστερ του Παναθηναϊκού, καθώς μέχρι λίγες ημέρες, πριν την έναρξη της σεζόν, υπήρχαν μόλις τρεις παίκτες, εκ των οποίων οι δύο ήταν οι Μαντζούκας, Χουγκάζ, που όπως φαίνεται πάλι θα κάνουν τα ρεπό των υπολοίπων στα εύκολα ματς του ελληνικού πρωταθλήματος και θα επιστρατεύονται για ειδικούς ρόλους στην Ευρωλίγκα και στα ντέρμπι. Παράλληλα, η χρήση των έξι (από τους επτά) ξένους στην Basket League, φέρνει διαρκείς πονοκεφάλους, όμως η αλήθεια είναι ότι χωρίς τον Ματέους Πονίτκα, το ρόστερ θα ήταν τελείως ανισόρροπο. Ο Πολωνός, που έκλεψε την παράσταση με την εκκωφαντική του εμφάνιση στον προημιτελικό του πρόσφατου Ευρωμπάσκετ απέναντι στην Σλοβενία, έρχεται καθυστερημένα και με τιμές αστέρα στην Ελλάδα, για να κάνει μια δουλειά όμως που δεν χρειάζεται να έχει τις περγαμηνές που τον συνοδεύουν. Εφόσον συνεισφέρει με την ποιότητα του σε όλους τους τομείς, όπως έκανε στην Ζενίτ, τότε οι πιθανότητες η προσθήκη να είναι λειτουργική, θα αυξηθούν κατακόρυφα.

Γενικώς, ο Παναθηναϊκός δεν πήγε σε στοιχήματα, αλλά προσπάθησε να καλύψει τις τρύπες που είχε (αλλά κι αυτές που προέκυψαν) όσο το δυνατόν καλύτερα, με παίκτες που έχουν εμπειρία από την Ευρωλίγκα. Η προσθήκη ενός ακόμη στο ενεργό rotation, ίσως είναι επιβεβλημένη για τη συνέχεια της χρονιάς, με την ανάδειξη των δύο νεαρών Ελλήνων να είναι μάλλον προτιμότερη από τα άλλα ενδεχόμενα. Αυτό γιατί ο κορμός Ελλήνων παικτών που είχε στηθεί τα προηγούμενα χρόνια διαλύθηκε μέσα σε τρία καλοκαίρια, στα οποία η ομάδα έμεινε κλειδωμένη σε ένα οικονομικό χάσμα σε σχέση με τους άμεσους αντιπάλους της. 

Στόχοι

Μετά από μια άπραγη σεζόν, ο Παναθηναϊκός καλείται σύμφωνα με τους ιθύνοντες του να «επιστρέψει εκεί που του αρμόζει». Αυτό μάλλον μεταφράζεται σε καλύτερα αποτελέσματα στην Ευρώπη και κατάκτηση τουλάχιστον ενός εγχώριου τίτλου, προτιμότερα του πρωταθλήματος, μιας κι ο χαμένος διαχρονικά υποβιβάζει τα επιμέρους κύπελλα που έχει απολέσει. Ομολογουμένως, τα καλύτερα αποτελέσματα στην Ευρώπη είναι στο χέρι της ομάδας, καθότι ο δείκτης ποιότητας έχει ανέβει, σε συνδυασμό με τις υστερήσεις των υπολοίπων παρόμοιων ομάδων της Ευρωλίγκα, καθώς και την απουσία για ακόμη μια χρονιά των ρωσικών ομάδων. 

Στην Ελλάδα το αποτέλεσμα θα εξαρτηθεί από την φόρμα που θα βρεθούν οι ομάδες στο φινάλε της σεζόν, το οποίο απέχει αρκετά από σήμερα. Ειδικά για μια ομάδα που έχει αλλάξει προπονητή μεσούσης της σεζόν για τέσσερα συναπτά έτη.