Είναι γνωστό πως η "Σαντιάγκο Μαρτίν" είναι μια από τις πλέον... κατηφορικές σάλες του BCL. Η Τενερίφη έχει κατά καιρούς ισοπεδώσει πολλούς αντιπάλους στην ιστορική έδρα της, η οποία ανέκαθεν αποτελούσε την δύναμη της. Εκεί, άλλωστε, είχε σηκώσει την κούπα του 2017, μπροστά στο κοινό της. Μόνο που το βράδυ της Κυριακής μετέφερε, με έναν μαγικό τρόπο, την αύρα της "Σαντιάγκο Μαρτίν" στην πανέμορφη Bilbao Arena.
Η πιο επιτυχημένη ομάδα της ιστορίας του Basketball Champions League κάθισε ξανά στο θρόνο της. Η Τενερίφη έβαλε στη τροπαιοθήκη της την δεύτερη της κούπα, αφού η κλάση του floor general Μαρσελίνιο Χουέρτας ήταν αματσάριστη για οποιονδήποτε αντίπαλο στη χώρα των Βάσκων. Η Μανρέσα πάλεψε, είχε τις στιγμές της καθώς και τον τοπ παίκτη Τσίμα Μονέκε - όχι όμως και την διάρκεια που απαιτείται σε ένα ματς τίτλου.
Επιθετικό ρεσιτάλ
Εν αντιθέσει με τους δύο ημιτελικούς, στον τελικό είδαμε κάτι εντελώς διαφορετικό από τις δύο ομάδες. Τενερίφη και Μανρέσα άφησαν πίσω τους την αμυντική φυσιογνωμία – η οποία τους έφτασε ως εκεί, αποτελώντας κοινό παρονομαστή στους ημιτελικούς τους - κι απέδωσαν σαφώς πιο ελκυστικό μπάσκετ. Η ατμόσφαιρα στο γήπεδο ήταν όμορφη, όπως και το θέαμα στο παρκέ, με το ημίχρονο να λήγει στο 50-49, κάτι που μάλλον δεν περιμέναμε. Στον αντίποδα, αυτό που περιμέναμε ήταν ένα αμφίρροπο και κλειστό παιχνίδι. Ούτε οι μεν, ούτε οι δε κατάφεραν να αναπτύξουν κάποιο ουσιώδες προβάδισμα, σε έναν τελικό... ισορροπίας. Στα αξιοσημείωτα του πρώτου εικοσαλέπτου, οι 15 πόντοι του Τσίμα Μονέκε που κυριάρχησε στο παρκέ για τη Μανρέσα, καθώς κι η εικόνα τον Σάλιν και Σερμαντίνι από πλευράς Τενερίφης που με 10 πόντους έκαστος κουβάλησαν επιθετικά. Ο Χουέρτας μοίρασε 6 ασίστ σε 13', κάνοντας την διαφορά στην δημιουργία, με τη Τενερίφη να κλείνει το α' μέρος με 16/20 δίποντα! Η δε Μανρέσα βρήκε στόχο επτά φορές από την περίμετρο (44%) κι ουσιαστικά ο μοναδικός πόντος της διαφορά προήλθε διότι απλώς η Μανρέσα ήταν πιο εύστοχη στις βολές (5/6 έναντι 5/9 της Τενερίφης). Μαρτίνεθ και Βιντορέτα παρουσίασαν δύο πολύ έτοιμες, αγωνιστικά και πνευματικά, ομάδες για τον τελικό, προοικονομόντας ένα σπουδαίο δεύτερο ημίχρονο. Στα δεκαπέντε λεπτά της ανάπαυλας, θα ήταν δύσκολο να προβλέψει κάποιος τον τελικό νικητή, με την αξιολόγηση να δίνει ένα (άτυπο) ελαφρύ προβάδισμα στη Τενερίφη (59-49 το ranking).
Κάπου εδώ να σημειώσουμε πως ένα τόσο παραγωγικό πρώτο ημίχρονο (99π.) δεν είχαμε ξαναδεί ποτέ σε τελικό BCL. Ενδεικτικό είναι ακόμη πως και στο πολύ “ανοιχτό” 100-94 της ΑΕΚ επί της Μονακό προ τετραετίας, το ημίχρονο ήταν 44-53 υπέρ της ελληνικής ομάδας (97π. Συνολικά). Σε ο,τι αφορά τους υπόλοιπους τελικούς, δεν μπαίνουν καν στον ανταγωνισμό. Το '17 η Τενερίφη νίκησε με τελικό 63-59 τη Μπάνβιτ, το '19 η Βίρτους με 73-61 τη Τενερίφη και τα back-to-back της Μπούργος έληξαν 85-74 και 64-59 έναντι των ΑΕΚ και Καρσίγιακα αντίστοιχα. Επομένως καταλαβαίνετε που κυμάνθηκαν και τα ημίχρονα.
Τα προγνωστικά πήγαν... περίπατο
Ντέρμπι περιμέναμε, όμως ντέρμπι δεν είδαμε στη συνέχεια, με την Τενερίφη να παίρνει τον έλεγχο του τελικού στη τρίτη περίοδο. Οι Νησιώτες ένιωθαν καλά, σε σχέση με τους Καταλανούς που έδειχναν σημάδια κούρασης. Τα προβλήματα της ομάδας του Μαρτίνεθ δεν είχαν να κάνουν τόσο με την επίθεση, αλλά με την άμυνα, όπου αντί να προσπαθήσουν να παγώσουν το παρορμητικό παιχνίδι της Τενερίφης, της επέτρεψαν να βρει τρομερό ρυθμό. Σερμαντίνι, Σάλιν, Σάστρε, Ντόρνεκαμπ και Ουίλτζερ έτραξαν την αντεπίθεση της ομάδας του Βιντορέτα. Η αυτοπεποίθηση εκτοξεύθηκε με 33 πόντους σε 9.5 αγωνιστικά λεπτά κι αυτό έγινε αισθητό όταν ο Ουίλτζερ σκόραρε για τρεις στην εκπνοή της τρίτης περιόδου, διαμορφώνοντας - πολύ σοβαρή, με βάση το πως κυλούσε το παιχνίδι - διαφορά 15 πόντων. Κακά τα ψέματα, ήταν φανερό πως πια η Μανρέσα δεν θα μπορούσε να επιστρέψει στο ματς, εκτός κι αν η Τενερίφη έκανε κακή διαχείριση ή απίθανα λάθη. Πράγμα δύσκολο να συμβεί, σε μια όμαδα με τόση εμπειρία και ποιότητα σε όλες τις θέσεις.
Με απλά λόγια, η Τενερίφη – έχοντας συνδυαστικά πέντε πρωτοκλασσάτους παίκτες της σε μεγάλο βράδυ - έφερε στα μέτρα της τον τελικό και... τελείωσε την - πιο εύθραυση πνευματικά, λόγω και της έλλειψης εμπειρίας των περισσότερων μονάδων της - Μανρέσα αρκετά εύκολα. Οι Καταλανοί προσπάθησαν κυρίως με τρίποντα να βγάλουν μια υποτυπώδη αντίδραση, αλλά αφενός οι προσπάθειες τους κατέληγαν συνήθως στο σίδερο, αφετέρου η αδιανόητη – για τελικό – ευστοχία των αντιπάλων της, της... έκοβε τα πόδια και στο ψυχολογικό κομμάτι που για ακόμη μια φορά αποδείχθηκε υψίστης σημασίας.
Τα πρόσωπα-κλειδιά του τελικού
Όποια... πέτρα του τελικού κι αν σηκώσουμε, θα βρούμε έναν παίκτη της Τενερίφης που να διακρίθηκε. Απίθανος ο 29χρονος... ε 39χρονος (!) Χούερτας (o σπουδαίος Βραζιλιάνος υπενθυμίζει, και πολύ καλά κάνει, πόσο flat προσέγγιση είναι το να κρίνουμε έναν αθλητή από την ηλικία του και μόνο...) με 13 πόντους και 14 ασίστ σε 28 λεπτά. Ο ιθύνων νους της ομάδας του Βιντορέτα επιβεβαίωσε τη τεράστια κλάση του με φρεσκάδα, πιρουέτες, πάσες υψηλής κλάσης, βλέποντας συνάμα τον Κάιλ Ουίλτζερ να σκοράρει 17 πόντους με 7/12 εντός πεδιάς. Ο Καναδός "μπόμπερ" πέρα από καλός σκόρερ από το τρίποντο και το ποστ, έχει ανεβάσει τα επίπεδα της αντίληψης του για το παιχνίδι, σε σχέση με την εποχή του στον Ολυμπιακό, όπου ήταν αρκετά πιο άγουρος. Θαυμάσια η πρόοδος του. Ακόμη καλύτερος, όμως, ήταν ο Σάσου Σάλιν, ο οποίος με 18 πόντους και 4/8 τρίποντα άνοιξε το παιχνίδι. Ο Φινλανδός σουτέρ πρόσθεσε μερικά ακόμη ψιλολόγια στη στατιστική του (3ριμπ., 2ασ., 1κλ.), αλλά η ουσία είναι πως εκτελεστικά ήταν αυτός που έπρεπε - στο κρισιμότερο ματς της σεζόν.
Ο Σερμαντίνι σε 19' έβαλε 14... εύκολους πόντους με 6/8 δίποντα, ενώ ο Ντόρνεκαμπ ήταν οικονομικός και πολυδιάστατος με 11 πόντους, 7 ριμπάουντ, 3 ασίστ και... άκουραστη παρουσία, παίζοντας για πλάκα 36' στα 37 του χρόνια. Η Τενερίφη τελείωσε με – κρατηθείτε – 73% στα δίποντα (27/37) και 13/24 στα τρίποντα (54%), καθώς και 21 ασίστ για 10 λάθη. Νούμερα απίθανα για τελικό! Αν δε χαλάρωνε ελαφρώς στο τελευταίο δεκάλεπτο, θα ξεπερνούσε πολύ άνετα τους 100 πόντους - και θα έγραφε ιστορία στο BCL στα σκορ τελικών. Ο Βιντορέτα είδε το επιθετικό του πλάνο να λειτουργεί άψογα, με ψυχραιμία, σωστές εκτελέσεις, αποστάσεις και κυκλοφορία μπάλας. Ο Χουέρτας μοίραζε κι οι τριγύρω σούταραν. Και ευστοχούσαν. Ακούγεται απλό, αλλά δεν είναι. Η Τενερίφη έδειξε πως το μπάσκετ δεν είναι επιστήμη. Κέρδισε χωρίς να κάνει φαντεζί πράγματα, με απλότητα, καλές επιλογές, προσήλωση στο πλάνο και χωρίς... παλαβομάρες. Είναι, άλλωστε, μεγάλη υπόθεση το All-Star δίδυμο Χουέρτας-Σερμαντίνι. Πόσο μάλλον όταν γύρω τους έχουν τοποθετηθεί ικανότατοι σουτέρ και "εργαλεία".
Δεν ισχύουν τα ίδια και για τη Μανρέσα – του β' ημιχρόνου. Οι Καταλανοί παρουσίασαν δύο πρόσωπα. Οι 24 πόντοι του Μονέκε (8ριμπ.) δεν είχαν τελικά αντίκρισμα, με την καθίζηση του συνόλου να είναι απότομη και να θυμίζει ΑΕΚ του 2020 στον τελικό με την Μπούργος στο άδειο ΟΑΚΑ. Δεν ξέρω αν η φανταστική άμυνα που έπαιξε η ομάδα του Μαρτίνεθ στον προ 48 ωρών ημιτελικό με την Λούντβιχσμπουργκ της άδειασε εντελώς το ντεπόζιτο, όμως φάνηκε σε αρκετά σημεία και η έλλειψη εμπειρίας της σε σχέση με τη Τενερίφη. Υπήρξε προσπάθεια, όχι όμως αποτέλεσμα. Η εφετινή Μανρέσα θα μείνει στην ιστορία ως μια απόλυτα επιτυχημένη ομάδα, άσχετα αν στο μεγαλύτερο διάστημα του δεύτερου ημιχρόνου ήταν απούσα από τα μετόπισθεν. Μάλλον έχασε το τρόπαιο με έναν τρόπο που ούτε τις αξίζει, ούτε την αντιπροσωπεύει ως προς το μπάσκετ που την χαρακτηρίζει ως ομάδα. Γενικώς, η Μανρέσα αδίκησε κάπως τον εαυτό της, με αρκετούς παίκτες να κινούνται στα ρηχά. Ο Μέι ήταν “άκαπνος” από το “4” με 3/9 εντός πεδιάς, όπως κι ο Φρανθίσκο στην περιφέρεια με 3/11.
Οι ψηλοί Σιμά και Μπακό ουδέποτε μπήκαν στην εξίσωση του ματς. Πάντως, απ' όλους, αυτός που θα θέλει να ξεχάσει το Φ4, είναι ο Ντάνι Πέρεθ που στον ημιτελικό είχε 0/8 σουτ με τη Λούντβιχσμπουργκ και στον τελικό 4/14. Ο Ισπανός γκαρντ, από τους πιο έμπειρους της ομάδας, πήρε – για κάποιον περίεργο λόγο - παραπάνω πράγματα απ' αυτά που συνήθως του αναλογούν στην επιθετική πίτα, και το αποτέλεσμα που έδωσε εκτελεστικά ήταν απογοητευτικό. Επίσης υστέρησε κι ο πάγκος της Μανρέσα συγκριτικά με τη Τενερίφη, αλλά όπως προαναφέραμε αυτά είναι λεπτομέρειες μπροστά στις αμυντικές ανορθογραφίες της. Οι παίκτες της κουτουλούσαν στα σκριν, έχασαν τους αντιπάλους τους πάμπολλες φορές κι έδωσαν πολλά εύκολα δίποντα στους Νησιώτες. Στο φινάλε, βγήκαν μια-δύο άμυνες, μερικά πιο εύκολα καλάθια για την ίδια αυτή τη φορά και το τελικό σκορ κάπως μαζεύτηκε, παρότι είχε τάσεις να ξεφύγει.
Στη τελική, φτάνεις στο σημείο να αναρωτιέσαι για... φιλοσοφικά πράγματα, αν όντως δηλαδή το ρητό που λέει πως η άμυνα είναι αυτή που δίνει τίτλους, ισχύει. Αυτό που μάθαμε από τη φετινή γιορτή του Μπιλμπάο είναι πως μια ομάδα με 66% δίποντο και 54% τρίποντο (και τόσα λίγα λάθη) είναι πρακτικά αδύνατο να χάσει, ακόμη κι αν επιτρέψει μερικά άκοπα καλάθια στον αντίπαλο. Προφανώς, η Τενερίφη δεν πήγε “τάπα” στο 40λεπτο, κλειδί ήταν και το ότι ήξερε πότε να φρενάρει κάπως. Κέρδισε διότι ήταν ντε φάκτο καλύτερη για περίπου 30' - είδε ότι αυτό αρκεί. Την Παρασκευή, αντίθετα, η Μανρέσα συνέχισε να παίζει μια άμυνα στα κόκκινα ως το τέλος, με την Λούντβιχσμπουργκ, παρότι οι Γερμανοί δεν απειλούσαν επί της ουσίας το προβάδισμα της. Ίσως αυτό της στοίχισε σε ανάσες, τρεξίματα και γενικώς αμυντική στιβαρότητα.
Το άστρο του Σάιμον έλαμψε στον μικρό τελικό
Συνήθως οι μικροί τελικοί είναι αδιάφοροι, αλλά σε ο,τι αφορά τον συγκεκριμένο, υπήρξε ένας παίκτης που έκλεψε την παράσταση: ο Τζάστιν Σάιμον. Ο 26χρονος πλάγιος-point forward της Λούντβιχσμπουργκ φόρτωσε με 27 πόντους το καλάθι της Χολόν, έχοντας γεμάτη στατιστική με 6 ριμπάουντ, 6 ασίστ και 3 κλεψίματα. Η γερμανική ομάδα διασκέδασε το ματς, ενώ η Χολόν φάνηκε να επηρεάζεται από τον αποκλεισμό της, με αποτέλεσμα να κάνει ένα... άκεφο ματς. Ο Σάιμον ολοκλήρωσε μια ονειρική σεζόν στο BCL με απολογισμό 15.5 πόντους, 7.3 ριμπάουντ, 2.2 ασίστ, 1.9 κλεψίματα ανά 29.7' σε 17 αγώνες. Μέσα σε όλα, είναι κι εξαιρετικός αμυντικός και ξεκάθαρα πρόκειται για παίκτη που αξίζει να κάνει το βήμα παραπάνω. Θα μου πείτε πως ο Σάιμον βρήκε και τα έκανε στον μικρό τελικό – και πράγματι έτσι είναι. Το ζουμί είναι πως έδωσε πνοή σε ένα φαινομενικά αδιάφορο παιχνίδι, ικανοποιώντας όσους επέλεξαν να το παρακολουθήσουν. Εξάλλου, με αυτές τις γραμμές δεν επιβραβεύουμε τον παίκτη για τα στατιστικά του ή κάτι τέτοιο, αλλά για την διάθεση και την όρεξη που είχε να βγει να παίξει, μετά από έναν σκληρό αποκλεισμό. Σε σχέση με το μέλλον, ο Σάιμον χρήζει βελτίωσης στις βολές αλλά κι ως προς την ένταξη του τριπόντου στο παιχνίδι του, παρ' όλα αυτά δεν μπορούμε να παραβλέψουμε πως κάνει όλα τα υπόλοιπα σε υψηλό επίπεδο.
Παράξενα αλλά ενδιαφέροντα
- Τέσσερα από τα έξι τρόπαια του BCL έχουν καταλήξει σε ισπανικές ομάδες (δύο Τενερίφη, δύο Μπούργος). Η Τενερίφη είχε παίξει και στον τελικό του 2019 στην Αμβέρσα.
- Ο Χούερτας μέτρησε κατά μ.ο. στο Final 4: 15π., 11.5ασ., 3.5ριμπ., 28', 22.5PIR, εκτελώντας... μηδέν τρίποντα.
- Η πλάκα είναι ότι ο Χούερτας ήταν στην δεύτερη καλύτερη πεντάδα της εφετινής διοργάνωσης. Στην πρώτη ήταν ο - επίσης καταπληκτικός φέτος - Τζο Ράγκλαντ της Χολόν.
- Αναλύσαμε γιατί η επίθεση της Τενερίφης άγγιξε το τέλειο. Μέσα σε όλα, έκανε και ρεκόρ σε τελικό BCL με τις 26 ασίστ που μοιράστηκαν.
- Το ότι η Τενερίφη έβαλε 98 πόντους με μόνο τρία επιθετικά ριμπάουντ κι εννέα εκτελεσμένες βολές (οι τέσσερις άστοχες κιόλας) είναι... WTF.
- Απ' αυτά τα τρία επιθετικά ριμπάουντ της Τενερίφης, τα δύο τα πήρε ο... Χουέρτας!
- Ο Ντόρνεκαμπ έχει σηκώσει ότι ευρωπαϊκό τρόπαιο υπάρχει, πλην Ευρωλίγκας. Ο Ολλανδοκαναδός ήταν, φυσικά, και στο BCL του 2017 της Τενερίφης, ενώ το 2019 πήρε Eurocup με τη Βαλένθια και το 2016 FIBA Europe Cup με τη Φρανκφούρτη. Απ' τους πιο αθόρυβους πλην ουσιαστικούς παίκτες της Γηραιάς Ηπείρου εδώ και χρόνια.
- Αν "βγάλουμε" τους (αποτελεσματικούς) Μονέκε και Τόμασον, όλοι οι υπόλοιποι της Μανρέσα συνδυάστηκαν για μόλις 35% εντός πεδιάς (17/48 σουτ).
- Στη μάχη των γερόλυκων: Ο Χούερτας έγραψε την 300ή συμμετοχή του σε ευρωπαϊκή διοργάνωση. Ο 40χρονος Μαρτίνεθ της Μανρέσα έφτασε τις 220.
- Στον τελικό της Bilbao Arena αγωνίστηκαν 22 παίκτες (11 από κάθε ομάδα) και μόλις δύο εξ αυτών ήταν Αμερικάνοι, αμφότεροι της Μανρέσα (Τόμασον, Μέι).
- Πάντως, παρότι αμφότερες είναι ισπανικές ομάδες, οι Ισπανοί του τελικού ήταν μόλις πέντε (Γκέρα, Σάστρε, Σμιθ, Πέρεθ, Μαρτίνεθ).
- 66 νίκες, 20 ήττες και... μια ισοπαλία (την "επέτρεπε" το σύστημα των νοκ-άουτ το 2017) για τον Βιντορέτα με τη Τενερίφη στο BCL. Αήττητος στο 77% των αγώνων του σε 5 σεζόν.
- Φιτιπάλδο, Χουέρτας, Σάλιν, Σάστρε, Σερμαντίνι, Τοντόροβιτς, Σουλεϊμάνοβιτς, Ουίλτζερ, Ντόρνεκαμπ. Εννέα από τους έντεκα παίκτες της Τενερίφης έχουν αγωνιστεί στο παρελθόν στην Ευρωλίγκα. Μόλις δύο για τη Μανρέσα (Μπακό, Μαρτίνεθ).
- Last but not least, η Τενερίφη είχε το προβάδισμα στον τελικό για 31'28'', στατιστικό που επιβεβαιώνει πως - άλλοτε λιγότερο, άλλοτε περισσότερο - είχε ουσιαστικά τα ηνία.
