Από την άλλη, η κατάσταση στους Nets χρήζει ομαδικής ψυχανάλυσης. Το «πιο χαρισματικό τρίο σκόρερ στην ιστορία του ΝΒΑ» (που στην trade deadline έγινε ντουέτο) κατάφερε να αποκλειστεί με 4-0 στον πρώτο γύρο και να επαληθεύσει όλα τα κλισέ του ΝΒΑ: «Τα πρωταθλήματα τα παίρνουν οι άμυνες», «Τα playoffs αναδεικνύουν όλες τις αδυναμίες», «Η χημεία για τα playoffs χτίζεται στη regular season» κτλ. Παράλληλα, η σκούπα και οι απαράδεκτες δηλώσεις του Kyrie οδήγησαν σε μία έντονη συζήτηση τις τελευταίες μέρες σχετικά με το αν ο Durant έκανε λάθος που άφησε τους Warriors και τον Curry για τον Kyrie και τους Nets. 

Η ασυνάρτητη πορεία του KD

Η αλήθεια είναι πως φαινομενικά οι κινήσεις του Durant μοιάζουν εντελώς παράλογες και ασυνεπείς. Όταν εγκατέλειψε τους OKC και πήγε στους Warriors έφαγε τεράστιο κράξιμο από τους οπαδούς των OKC αλλά και από πολλούς φιλάθλους που θεώρησαν την κίνηση αυτή από ψυχρά υπολογιστική έως ενδεικτική ψυχολογικής αδυναμίας. Η κριτική ήταν σίγουρα δικαιολογημένη ως ένα βαθμό: ο KD δεν κατάφερε να ξεπεράσει τον σκόπελο των Warriors παρά το γεγονός ότι οι OKC προηγούνταν με 3-1 στα playoffs του 2016 και, σα να μην έφτανε αυτό, υπέγραψε το ίδιο καλοκαίρι με την ομάδα που τον είχε αποκλείσει ένα μήνα πριν. Η στάση του αυτή ερμηνεύτηκε ως ενδεικτική της λογικής: «if you can’t beat them, join them» και θεωρήθηκε απόδειξη ότι ο Durant δεν είχε τη στόφα του ηγέτη. Ο ίδιος ο KD μετά από χρόνια εξήγησε την απόφασή του λέγοντας ότι απλά ήθελε να πάει ξανά στους τελικούς γιατί αυτό ήταν που του είχε δώσει τη μεγαλύτερη χαρά στη ζωή του μέχρι τότε. Σύμφωνα με τη λογική αυτή όμως, ο KD θα έπρεπε να παραμείνει στην καλοκουρδισμένη μηχανή των Warriors, να απολαύσει την ηρεμία του να μην πρέπει να κουβαλάει στους ώμους του μια ολόκληρη ομάδα και να σηκώσει και 3-4 κύπελα ακόμα. 

Αντ’αυτού, ο KD εγκαταλείπει τους Warriors το 2019 για να ενώσει δυνάμεις με τον κολλητό του Kyrie στους Nets. Η απόφαση αυτή αφήνει άφωνους όλους όσους υποστήριζαν τη λογική της προηγουμενης κίνησης καθώς ο KD εγκαταλείπει το υγιές, σίγουρο και νικηφόρο περιβάλλον των Warriors για την αβεβαιότητα του Kyrie. Και εγείρεται το ερώτημα: αν ο KD πήγε στους Warriors γιατί ήθελε να κερδίζει, τότε γιατί έφυγε από εκεί; Φυσικά, υπήρχαν αναφορές ότι ο KD πάντα ένιωθε ότι ποτέ δε θα «ανήκει στην παρέα», ότι ζήλευε την αγάπη των φιλάθλων για τον Steph και ότι υπήρχαν προστριβές με τον Draymond Green. Όμως αυτά θεωρητικά δεν θα έπρεπε να αρκούν για να τον οδηγήσουν στο να φύγει από την ζεστή αγκαλιά του Bay area, αν το πιο σημαντικό για αυτόν ήταν το να κερδίζει. Υπάρχει επίσης η ερμηνεία ότι ο KD ήθελε να ανατρέψει την αφήγηση που τον ήθελε ανίκανο να κερδίσει ένα πρωτάθλημα χωρίς τους Warriors. Αν όμως αυτός ήταν ο σκοπός του, τότε δε θα ήταν πιο λογικό να ενώσει δυνάμεις με τον Kawhi Leonard που προσπάθησε να τον φέρει στους Clippers; Ποιός ήταν ο λόγος που προτίμησε τον Kyrie αντί του Kawhi που, ομολογουμένως, είναι πιο ολοκληρωμένος παίκτης συνολικά και έχει αποδείξει επανειλημμένα ότι είναι νικητής; Η πρώτη απάντηση είναι ότι ο KD και ο Kyrie είναι φίλοι, ενώ με τον Kawhi ήταν σχεδόν άγνωστοι. Αλλά και πάλι αυτό δεν αρκεί γιατί ούτε με τους Warriors ήταν φίλος ο KD. Υπάρχει όμως και μια άλλη, πιο ψυχολογική / ψυχαναλυτική ερμηνεία για τις δύο αυτές φαινομενικά αντιφατικές επιλογές του να πάει και να φύγει από τους Warriors: Ο KD είναι σε μια διαρκή και αγωνιώδη αναζήτηση νοήματος και χαράς. Ως εκ τούτου, δεν είναι ο ίδιος άνθρωπος αυτός που πήρε αυτές τις αποφάσεις γιατί οι εμπειρίες του τον αλλάζουν διαρκώς και μεταβάλλουν τους στόχους και τα θέλω του.

Η αποχώρηση από τους Warriors

Όταν ο KD έφυγε από την Οκλαχόμα για να πάει στους Warriors το έκανε γιατί είχε δει από (πολύ) κοντά την αρμονία που είχε το σύστημα τους και την είχε ζηλέψει. Μετά την πρώτη γεύση που είχε από τελικούς το 2012, δεν είχε καταφέρει να ξαναφτάσει εκεί και αυτή η αίσθηση χαράς και έντασης του έλειπε. Ήθελε και αυτός μια κατάσταση αρμονική, που τα καλάθια να μπαίνουν φυσικά και οι νίκες να έρχονται ως αποτέλεσμα ενός καλά μελετημένου πλάνου, αντί για την υπερπροσπάθεια που έπρεπε να καταβάλει κάθε βράδυ με τους OKC και τον μονίμως φρενήρη και απρόβλεπτο Russell Westbrook για συμπαίκτη. Ήθελε να φτάσει στους τελικούς και να κατακτήσει πρωταθλήματα και πίστευε ότι αυτό που ήθελε ήταν να βιώσει αυτά τα έντονα αισθήματα όντας κομμάτι μιας ήρεμης και θετικής ομάδας, όπου ο καθένας παίζει τον ρόλο του και το σύνολο είναι σημαντικότερο από τις μονάδες του. Γι’αυτό και πήγε στους Warriors, την πιο αρμονική ομάδα στη σύγχρονη ιστορία του ΝΒΑ (μαζί με τους Spurs των Duncan και Popovich). Εκεί όμως τον περίμενε μια νέα απογοήτευση. Παρά τα πρωταθλήματα και τα Finals MVP, ο Durant δεν είχε βρει αυτό που έψαχνε.

Κατά κοινή ομολογία, υπήρχαν δύο λόγοι για την φυγή του Durant από τους Warriors. Καταρχάς, όπως προαναφέρθηκε, η μετάβαση από τους OKC στους Warriors σήκωσε θύελλα αντιδράσεων. Εν μία νυκτί, το καλό παιδί του ΝΒΑ μετατράπηκε σε κατάπτυστο παλιοχαρακτήρα που απλά επιλέγει τον εύκολο δρόμο. Από κει που όλοι τον λάτρευαν για το αδιαπραγμάτευτο ταλέντο του, ξαφνικά η πλειοψηφία των φιλάθλων τον έδειχνε με το δάχτυλο ως αδύναμο και εγωιστή, ως φυγόπονο προδότη. Αυτή η αντίδραση του κόσμου φανέρωσε και μια άλλη πτυχή του Durant: την ανασφάλειά του ως προς το τι λένε οι άλλοι γι’αυτόν. Ο KD πάντα παρακολουθούσε το τι λέγεται στα σόσιαλ μίντια σε σχέση με το ΝΒΑ γενικά και ως προς τον ίδιο ειδικότερα. Όταν πήγε στους Warriors, η τάση του αυτή έγινε αυτοκαταστροφική, καθώς αποκαλύφθηκε από μία γκάφα του ότι είχε διάφορους κρυφούς λογαριασμούς στο twitter τους οποίους χρησιμοποιούσε για να υπερασπίζεται τον εαυτό του και τις αποφάσεις του χωρίς να το κάνει επίσημα. Αυτή η αποκάλυψη τσαλάκωσε ακόμα περισσότερο την δημόσια εικόνα του και τον υποχρέωσε να παραδεχτεί ότι έχει δυσκολία να μπλοκάρει τον «θόρυβο από έξω». Δεν είχε βρει αυτό που έψαχνε και, σα να μην έφτανε αυτό, όσο και να προσπαθούσε να δώσει στους άλλους να καταλάβουν την οπτική του (πχ μέσω των podcasts του Bill Simmons ή των burner accounts του) δεν τα κατάφερνε.

Ο δεύτερος παράγοντας για τη φυγή του KD είναι επίσης καλά τεκμηριωμένος και ήταν η αίσθησή του ότι δεν ανήκε οργανικά στο σύστημα των Warriors. Όσο κι αν οι Klay, Draymond, Steph και Steve Kerr προσπάθησαν να τον εντάξουν σε αυτό, η χημεία και η άνεση μεταξύ τους ποτέ δεν ξεπέρασε ένα συγκεκριμένο επίπεδο. Όπως περιγράφεται σε αυτό το εξαιρετικό αφιέρωμα της Wall Street Journal, ο KD ένιωθε ξένος και ήξερε πως αυτό δεν θα άλλαζε ποτέ, όσα πρωταθλήματα κι αν κατακτούσαν μαζί. Ταυτόχρονα, το σύστημα των Warriors στηριζόταν στην άμεση και ευθεία επικοινωνία. Όταν οποιοσδήποτε έκανε κάτι λάθος, ήταν δεδομένο ότι θα υφίστατο αυστηρή κριτική από τους υπόλοιπους (συνήθως μέσω γαυγισμάτων από τον Draymond Green). Η κριτική από τον Green ξεπέρασε τα όρια όταν αυτός κατηγόρησε τον KD ότι υπονόμευε την ομάδα με τη στάση του. Για τον KD αυτή η κριτική-επίθεση του Draymond εν μέσω αγώνα ήταν κάτι που δεν μπορούσε να διαχειριστεί (εδώ ένα ωραίο βίντεο που περιγράφει τη θυελλώδη αυτή σχέση). Σε συνδυασμό με την σφοδρή κριτική από τους φιλάθλους και τα μίντια, ο KD είχε ανάγκη μια αλλαγή σκηνικού. 

Γιατί επέλεξε το Brooklyn και τον Kyrie

Ο ίδιος ο KD είπε στο προαναφερθέν αφιέρωμα της WSJ ότι έφυγε από τους Warriors γιατί θεωρούσε ότι το σύστημά τους, που στηριζόταν στη συνεχόμενη κίνηση, είχε ταβάνι και ότι οι τελικοί γύροι των playoffs απαιτούν μεγαλύτερη ελευθερία, δημιουργικότητα και isolation. Έτσι πήγε στο Brooklyn να παίξει με έναν ακόμα μοναδικό isolation scorer, τον Kyrie. Στην πορεία, κατάφεραν να φέρουν και τον τρίτο καλύτερο scorer στη λίγκα, τον James Harden. Καθαρά μπασκετικά λοιπόν, ο KD επέλεξε να πειραματιστεί, να σπρώξει τα όρια του αθλήματος και να θέσει υπό αμφισβήτηση όλα όσα πιστεύουμε για αυτό. Άμυνα; ποιά άμυνα; Συστήματα; Κίνηση; πφφφ, hold my beer... Το πείραμα αυτό θα μπορούσε να έχει τίτλο «Η ατομική επιθετική ιδιοφυία ενάντια στη συλλογική γνώση». Όπως είπε ο Stephen A. Smith πρόσφατα, αλλά και όπως φανερώνουν οι πρόσφατες δηλώσεις του ιδίου για το ότι δεν είχε συμπεριληφθεί στους τοπ75 του ΝΒΑ, ο Kyrie πιστεύει πως αντιλαμβάνεται το παιχνίδι σε ένα επίπεδο που είναι πιο υψηλό απ’ότι οι υπόλοιποι. Το ίδιο φαίνεται να ισχύει και για τον KD με βάση τα λεγόμενά του για το ταβάνι των Warriors. Και σε αυτό το παρεάκι φέρανε έναν ακόμα σούπερσταρ με παρόμοιες πεποιθήσεις (ψευδαισθήσεις;) μεγαλείου. Το δίχως άλλο, αυτό του υποσχέθηκαν κι αυτουνού: «Έλα να αλλάξουμε ό,τι είναι δεδομένο στο μπάσκετ. Έλα να φέρουμε επανάσταση στο άθλημα. Εδώ θα κάνουμε ό,τι γουστάρουμε, ελεύθεροι από τα πρέπει των προπονητών και των ομάδων» Αυτό ήταν κατά πάσα πιθανότητα το όραμα που ασπάστηκε ο KD, ένα όραμα που πιστεύω πως μόνο ο Kyrie θα μπορούσε να συλλάβει με αυτό τον τρόπο και σε αυτό τον βαθμό και να πείσει τον KD να το υλοποιήσουνε στην πατρίδα του Kyrie, το Brooklyn. Γι’αυτό επιλέξαν έναν άπειρο και μαλακό άνθρωπο όπως ο Steve Nash για προπονητή, ώστε να μπορούν να κάνουν οι ίδιοι τα μαγικά τους χωρίς να τους τη μπαίνει κανείς.

Ψυχολογικά, η απόφαση του KD να ενώσει δυνάμεις με τον Kyrie βγάζει ακόμα περισσότερο νόημα. Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, ο Durant είναι ένας άνθρωπος με εύθραυστη αυτοεικόνα που δυσκολεύεται να διαχειριστεί την αρνητική κριτική, είτε αυτή προέρχεται από θερμόαιμους συμπαίκτες όπως ο Draymond, είτε από ανώνυμους φιλάθλους στα σόσιαλ μίντια. Στους OKC έβλεπε πως δεν υπήρχε μέλλον, είχε αρχίσει να σχηματίζεται από πάνω του η ταμπέλα του loser, κι έτσι έφυγε για τους Warriors ώστε να την αποτινάξει. Από τους Warriors έφυγε γιατί, παρά την επιτυχία, η κριτική τον τσάκιζε και, στο κάτω κάτω, δεν ήθελε να κάνει ό,τι του λένε ο πολυνίκης προπονητής και οι συμπαίκτες του. Αναζήτησε λοιπόν καταφύγιο σε μία ομάδα χωρίς ισχυρή κουλτούρα, με μηδενική ιστορία, με άβγαλτο προπονητή και, πάνω απ’όλα, με συμπαίκτη τον Kyrie Irving.

Η ένωση των KD και Kyrie φαίνεται να στηρίζεται σε αρκετά κοινά χαρακτηριστικά. Είναι δύο συγκλονιστικοί σκόρερ χωρίς συγκεκριμένη σύνδεση με μία ομάδα ή πόλη, που βασανίζονται από ερωτήματα σε σχέση με το νόημα της ζωής. Όταν αποφάσισαν να πάνε μαζί στους Nets ήταν και οι δύο απογοητευμένοι από την κατάσταση στην οποία βρίσκονταν. Η ένωσή τους στηρίζεται επίσης σε μία αμοιβαία πλήρη αποδοχή ότι ο ένας δεν κρίνει τον άλλο. Όταν ρώτησαν τον KD για την απόφαση του Kyrie να μην εμβολιαστεί και άρα να μην παίζει στα εντός έδρας παιχνίδια της ομάδας, αυτός απάντησε ότι δεν μπορεί ούτε να τον κρίνει ούτε να του αλλάξει γνώμη. Αυτή φαίνεται να είναι η ρίζα της γοητείας του Kyrie στον KD. Εκεί που άλλοι βλέπουν παράνοια και εγωισμό, ο KD βλέπει δύναμη χαρακτήρα, βλέπει την πλήρη αδιαφορία για το τι συμβαίνει εκεί έξω. Και θαυμάζει αυτή την ηρεμία, την ζηλεύει και θέλει να μάθει πώς να την έχει κι ο ίδιος γιατί έχει υποφέρει πολύ από όλον αυτό τον θόρυβο. Ο KD δείχνει να αναζητεί συνεχώς κάποιου είδους βαθύτερο νόημα και η κριτική των άλλων τον αποσπά. Ο Kyrie, μπορεί να μοιάζει φαινομενικά με τον KD στο τι τους απασχολεί («το μπάσκετ και το νόημα της ζωής») αλλά είναι κυριολεκτικά το ακριβώς αντίθετό του ως προς το πώς αντιμετωπίζει τον «θόρυβο από έξω». Στην αναζήτησή του για σοφία, νόημα και χαρά, ο KD επέλεξε τον Kyrie ως οδηγό και συνοδοιπόρο γιατί ο Kyrie έχει κάτι που ο ίδιος στερείται: απόλυτη βεβαιότητα για το ποιός είναι και τι θέλει. 

O Kyrie

Ο Kyrie είναι ένας μοναδικός παίκτης στην ιστορία του ΝΒΑ. Από τη μία ασυναγώνιστο ταλέντο, από την άλλη ένας ιδιαίτερα αντιφατικός άνθρωπος με σημαντική κοινωνική δράση αλλά και ιδιαίτερα παράξενες απόψεις. Γνήσιο τέκνο μιας εποχής που οι ταυτότητες μας αναδιαμορφώνονται συνεχώς και η πληροφορία είναι πιο διαθέσιμη από ποτέ, ο Kyrie είναι ένας πολύ μπερδεμένος άνθρωπος. Στην ερώτηση του ποιός είναι και τι τον γεμίζει έδωσε την απάντηση ότι δε θέλει να ετεροκαθορίζεται και θέλει ο ίδιος να βρει τον εαυτό του. Εκ πρώτης όψεως, αυτή είναι μία πολύ σωστή στάση. Πράγματι, κανείς δε θέλει να συμπεριφέρεται με έναν συγκεκριμένο τρόπο απλά και μόνο επειδή το κάνουν οι γύρω του. Αλλά όπως έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, παν μέτρον άριστον. Ο Kyrie κάνει ό,τι γουστάρει, είτε αυτό έχει να κάνει με τα γυρίσματα της ταινίας Uncle Drew, την δίαιτα τη δική του και των συμπαικτών του, το να απαντάει στα μηνύματα των προπονητών του, το αν θα βάλει σύμβολα των illuminati στα παπούτσια με το όνομά του, ή το να κάνει το εμβόλιο του κορονοϊού προκειμένου να παίζει στα εντός έδρας παιχνίδια της ομάδας του. Σε μία εποχή που η πολιτική (και όχι μόνο) προπαγάνδα κυριαρχεί στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, ο Kyrie λέει στα εκατομμύρια ακολούθους του στα σόσιαλ μίντια: «Σκέψου μόνος σου. Κάνε τη δική σου έρευνα.» Κι αν η άποψή του για την Επίπεδη Γη ήταν παράξενη, διασκεδαστική και γενικά ακίνδυνη, δεν μπορεί να πει κανείς το ίδιο για τη στάση που κράτησε σε σχέση με το εμβόλιο. Ακόμη κι αν η πρόθεση είναι αγαθή, πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν είμαστε όλοι ικανοί να κάνουμε τη δική μας έρευνα για τα πάντα. Γι’αυτό υπάρχουν ειδικοί σε κάθε τομέα που αφιερώνουν τη ζωή τους στο αντικείμενό τους και δεν μπορεί ο οποιοσδήποτε να έχει άποψη για τα πάντα.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως, σε ένα πρώτο συνειδητό επίπεδο, οι προθέσεις του Irving είναι αγαθές. Θέλει να προσφέρει στο άθλημα, στην κοινότητα, στους συμπαίκτες του. Θέλει όμως να το κάνει με τον δικό του τρόπο, και πολύ συχνά, αυτό σημαίνει χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Επίσης είναι σαφές πως έχει βαθιά αντισυστημικά αισθήματα του τύπου «sticking it to the man» τα οποία ψάχνει να βρει τρόπο να τα εκφράσει και να επηρεάσει κόσμο μέσω των πράξεων και των λόγων του. Και θα πει κανείς, που είναι το κακό σε όλο αυτό; Δεν είναι άδικο το σύστημα; Ναι, είναι αλλά το πρόβλημα ξεκινά από το ότι ο Kyrie τα κάνει όλα αυτά από μία σπανίως προνομιούχα θέση. Αν ο Kyrie κολλούσε κορονοϊό, το πιο πιθανό είναι πως δεν θα τον χτυπούσε πολύ βαριά καθώς είναι νέος και υγιής. Κι αν αυτό συνέβαινε, θα τον περιέθαλπαν οι καλύτεροι γιατροί. Και μπορεί να είπε ότι δεν κάνει το εμβόλιο ως δείγμα συμπαράστασης σε αυτούς που χάνουν τη δουλειά τους λόγω άρνησης του να κάνουν το εμβόλιο αλλά αυτός δεν κινδύνεψε ούτε στιγμή να χάσει τη δουλειά του. Συνεπώς, επανάσταση από τον καναπέ. Το κοινό του αντίθετα κινδύνευε να αρρωστήσει, να χάσει τη δουλειά του ή και να πεθάνει αν ακολουθούσε το παράδειγμά του. Αν ο Kyrie ήθελε πραγματικά να αμφισβητήσει το σύστημα, θα μπορούσε να το κάνει όπως ο Enes Kanter Freedom, που μετά την κριτική του στην Κίνα βρίσκεται εκπαραθυρομένος από το ΝΒΑ. Όχι. Ο Kyrie δεν κάνει όλα αυτά τα σκηνικά για κάποιον ανώτερο σκοπό. Τα κάνει γιατί δε θέλει να του λέει κανείς τι θα κάνει και τι θα σκεφτεί. Το σπάνιο ταλέντο του στο μπάσκετ του εξασφάλισε μία ιδιαίτερα άνετη ζωή που του επιτρέπει να μπλοκάρει κάθε εξωτερικό θόρυβο, καθώς ο ίδιος είναι πραγματικά αφυπνισμένος. 

Ένα παράξενο γιν-γιανγκ

Ποιό είναι όμως το πρόβλημα με τη νοοτροπία του Kyrie και αυτό το μπλοκάρισμα του εξωτερικού θορύβου; Αυτό που ο Kyrie ονομάζει εξωτερικό θόρυβο είναι ολόκληρη η κοινωνία. Ο Kyrie κάνει σε ακραίο βαθμό αυτό που κάνουμε όλοι μας λίγο ή πολύ: επιλέγουμε από που θα λάβουμε την πληροφορία, ποιά πηγή θα εμπιστευτούμε και τι θα αποθηκεύσουμε στη μνήμη μας. Επιλέγουμε το ποιός θα αφήσουμε να μας επηρεάσει. Από τη μία, αν αφήσουμε να επηρεαστούμε από τους πάντες μπορεί να καταλήξουμε σε μία κρίση ταυτότητας, χωρίς δικές μας απόψεις, δικά μας θέλω, χωρίς έναν συνεκτικό ιστό πεποιθήσεων. Η στάση αυτή οδηγεί σε βαθιά ανασφάλεια και ίσως και σε κατάθλιψη καθώς το αυτοεγώ είναι διασπασμένο σε χίλια κομμάτια, όπως συμβαίνει πιθανότατα στην περίπτωση του KD. Από την άλλη, αν δεν αφήνουμε καμία φωνή να περάσει το φίλτρο μας, ή αν μόνο ακούμε τις φωνές που συμφωνούν 100% μαζί μας, μπορούμε να καταλήξουμε στην παράνοια ή την ψυχοπάθεια. Και μπορεί ένας άνθρωπος να είναι σίγουρος και ευτυχισμένος μέσα στην παράνοιά του, αλλά είναι αδύνατον να αποτελέσει λειτουργικό κομμάτι οποιασδήποτε ομάδας ή κοινωνίας. Εκεί δυστυχώς κατοικεί ο Kyrie, μια παρανοϊκή ιδιοφυία του παρκέ, που από τον φόβο μήπως ετεροκαθοριστεί, μπλόκαρε κάθε φωνή λογικής και κοινωνικής ευθύνης. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι και ο ίδιος ομολόγησε ότι στο παρελθόν (αλλά και πιο πρόσφατα) είχε γοητευτεί από θεωρίες συνωμοσίας. Το πρόβλημα δεν είναι ότι ο Kyrie πιστεύει απλά μία θεωρία αλλά ότι χαρακτηρίζεται από αυτό που λέμε συνωμοσιολογική νοοτροπία γενικότερα. Είναι φορές που δίνει την εντύπωση πως εχει ψευδαισθήσεις μεγαλείου, μανία καταδίωξης και τεράστια δυσκολία να εμπιστευτεί τους γύρω του, χαρακτηριστικά που σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν πρόκειται για μία παρανοϊκή προσωπικότητα.

Που θα καταλήξει λοιπόν αυτό το παράξενο ντουέτο του θρυμματισμένου αυτοεγώ του Durant και του παρανοϊκού Kyrie; Και πώς μπορεί να δέσει η σούπα με την προσθήκη ενός ακόμα σταρ, του Ben Simmons, που δίνει την εντύπωση πως πάσχει από ψυχοσωματικά θέματα; Προσωπικά εκτιμώ πως ο James Harden την έκανε γιατί κατάλαβε αυτή την παράξενη και κάπως άρρωστη ισορροπία που υπάρχει μεταξύ KD και Kyrie (ίσως βοήθησε και το τελετουργικό που είδε να κάνει ο Kyrie στο Cleveland) και, λογικά σκεπτόμενος, αποφάσισε ότι δεν θέλει να έχει σχέση με την όλη φάση. Όσο κι αν αντιπαθώ τον Harden ως χαρακτήρα, εκτιμώ πως η απόφασή του ήταν σωστή και έφυγε λίγο πριν ναυαγήσει το καράβι. Από εκει και πέρα, το ερώτημα είναι κατά πόσον ο KD θα συνεχίσει να δέχεται τις παραξενιές του Kyrie. Η δική μου εκτίμηση είναι πως αυτό το ρομάτζο θα κρατήσει αρκετά, μέχρι ο Kyrie αποφασίσει μια μέρα να κρεμάσει τα παπούτσια του γιατί βρήκε κάποιο άλλο νόημα στη ζωή και να αφήσει τον KD ξεκρέμαστο στο Brooklyn. Όσο κι αν ακούγεται η άποψη ότι οι Nets πρέπει να μην προσφέρουν το max στον Kyrie, αυτό δεν πρόκειται να συμβεί κατά τη γνώμη μου γιατί ο Kyrie έφερε τον KD στο Brooklyn και ο KD δεν έχει λόγο να μείνει εκεί χωρίς τον Kyrie. Ο Kyrie θα πάρει το max του ωραιότατα το καλοκαίρι και ο "slim reaper" KD θα συνεχίσει να είναι υπό τη γητειά του σαμάνου Kyrie μέχρι αυτός να αποφασίσει να τον απελευθερώσει.