Ένας εξ' αυτών ήταν...
Ο Τζούστον ξεχώρισε κόντρα στον Παναθηναϊκό, ενάντια στο ρεύμα, αφού σίγουρα λίγοι θα περίμεναν μια τέτοια εμφάνιση. Ήταν από τους καλύτερους παίκτες του Άρη, με μεγάλη συνεισφορά σε αυτή τη σπουδαία επικράτηση. Όχι μόνο λόγω των 12 πόντων του με 6/7 δίποντα και των τριών ριμπάουντ, δύο ασίστ, δύο κλεψιμάτων και του ενός μπλοκ σε 18:40 λεπτά παρουσίας. Η στατιστική μαρτυρά πως ο νεαρός Αμερικανός όντως βοήθησε σε πολλούς τομείς τους κίτρινους, κάνοντας το μάλιστα χωρίς να απαιτήσει πολλές μπάλες..
Ωστόσο πέρα των παραπάνω, ο Τζούστον διακρίθηκε για την συγκέντρωση που επέδειξε στα κρίσιμα σημεία του ντέρμπι. Παρά την απειρία του και το φυσιολογικό τρακ της πρεμιέρας, ολοκλήρωσε το ματς αλάνθαστος. Έβγαλε θέληση στο παρκέ, δυναμισμό και ενέργεια. Παρουσιάστηκε έτοιμος πνευματικά, όταν έκαιγε η μπάλα, να την παραλάβει και να τελειώσει φάσεις αποτελεσματικά. Είναι χαρακτηριστικό πως σημείωσε 10 από τους 12 πόντους του στο τελευταίο δεκάλεπτο: ισοφάρισε με καρφώματα σε δύο περιπτώσεις (57-57 και 62-62) διατηρώντας τον Άρη στη διεκδίκηση του ροζ φύλλου. Μάλιστα ήταν αυτός που έκανε την ομάδα του να πιστέψει ακόμη περισσότερο στη νίκη, δίνοντας προβάδισμα (66-64) στο 35', ενώ τρία λεπτά αργότερα έστειλε την διαφορά στο +10 (76-66).
Στην προτελευταία φάση του αγώνα, έβαλε με κάρφωμα στον αιφνιδιασμό το κερασάκι (81-69) στην τούρτα που ξεσήκωσε το κοινό στο Αλεξάνδρειο, το οποίο μέχρι εκείνη την ώρα προσπαθούσε να συνειδητοποιήσει αν πράγματι ο Άρης ετοιμαζόταν να νικήσει τον Παναθηναϊκό.
Παρότι δεν είναι κλασικός ψηλός, ο 25χρονος φόργουορντ είχε καλές τοποθετήσεις στην ρακέτα, ανταποκρίθηκε στα ζητούμενα του κόουτς Καστρίτη και συνέβαλε τα μέγιστα με τη μαχητικότητα που επέδειξε και την διάθεση του να οδηγήσει το ματς σε hustling καταστάσεις - οι οποίες στο δεύτερο μέρος ευνοούσαν τον «σκυλιασμένο» Άρη, μιας και οι παίκτες του Παναθηναϊκού έμοιαζαν άδειοι σωματικά και ψυχολογικά για να πάνε δυνατά στις φάσεις.
Ο Τζούστον σαφώς δεν ήταν MVP, αφού ο εντυπωσιακός Χάνλαν (35π) ήταν εκτός ανταγωνισμού για το συγκεκριμένο βραβείο το βράδυ της περασμένης Κυριακής στο Παλέ ντε Σπορ. Ίσως να μην ήταν καν και επιλαχόντας για τον εν λόγω τίτλο του ματς, αφού υπήρχε κι ο Όμηρος Νετζήπογλου (13π, 6ρ). Παρ' όλα αυτά, ήρθε να προστεθεί στη «δεύτερη γραμμή» της κίτρινης αντεπίθεσης, δίπλα στον Άντονι Κάουαν που είχε μεν 0/5 σουτ εντός πεδιάς, αλλά στο crunch είχε τη διαύγεια να δημιουργήσει ιδανικά. Αν δεν υπήρχαν οι εννιά ασίστ του Κάουαν και τα πεπραγμένα του Τζούστον, ο Άρης δεν θα τα κατάφερνε, ακόμη κι αν ο Χάνλαν έβαζε 50 πόντους. Η νίκη του «Αυτοκράτορα» ήταν τελικά ομαδική υπόθεση και στο γκρουπ των συντελεστών ο Τζούστον είχε περίοπτη θέση.
Το «φτωχό» background του Τζούστον
‘Όταν πριν από περίπου 40 μέρε ο Άρης ανακοίνωνε «αθόρυβα» την απόκτηση του Σακούρ Τζούστον κανείς δεν περίμενε πως θα είναι εκείνη η κίνηση που θα κάνει ουσιαστική διαφορά. Περισσότερο σαν ένα συμπληρωματικό γρανάζι που θα έμπαινε στη μηχανή του Καστρίτη φάνταζε, ως ένα ακόμη κορμί για να γεμίσει η front line εν τη απουσία ξένου σέντερ (αν και εν τέλει αποκτήθηκε ο Φίνκε). Δικαιολογημένα ο Ζίριους Ουίλιαμς των 2.06μ. είχε τοποθετηθεί κατά τη διάρκεια της pre-season υψηλότερα στην ιεραρχία, αφού πρόκειται για παίκτη με μια γεμάτη σεζόν στην Γηραιά Ήπειρο (Ουγγαρία), η οποία ήταν μάλιστα και αρκετά παραγωγική. Όσο να 'ναι, έστω κι αυτή η επιφανειακή του επαφή με τα του ευρωπαϊκού κόσμου τον καθιστούσε πιο «έτοιμο».
Αντιθέτως ο Τζούστον είχε παίξει μόλις τέσσερα επαγγελματικά ματς στην καριέρα του, στην G-League και μάλιστα με έξι λεπτά χρόνο συμμετοχής κατά μέσο όρο όλα και όλα. Σε πανεπιστημιακό επίπεδο, είχε περάσει κατά σειρά από το Χάτσινσον (2015-17), τη Νεβάδα (2017-19) και το Όρεγκον (2019-20). Άργησε συγκριτικά με άλλους συμπατριώτες του να γίνει επαγγελματίας, καθώς το πρώτο του συμβόλαιο το υπέγραψε μόλις τον περασμένο Φλεβάρη (σε ηλικία 24 ετών και 11 μηνών) στη θυγατρική των Γκρίζλις, αλλά αυτή η εμπειρία δεν κράτησε για πολύ. Πρακτικά η πρώτη του σεζόν στο άθλημα (θα) είναι η φετινή.
Η είδηση της υπογραφής του στον Άρη άφηνε ένα σύννεφο περιέργειας να αιωρείται πάνω από το όνομα του, καθώς τα όσα γνωρίζαμε για αυτόν ήταν προφανώς μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού. Κακά τα ψέματα, το υπόβαθρο του παίκτη (σε συνδυασμό με τα ελάχιστα χρήματα που κόστισε η μεταγραφή) δεν έπειθε πως πρόκειται για κάτι τρομερό. Ο Άρης άλλωστε τα τελευταία χρόνια έπαψε να βρίσκει λαβράκια, κυρίως ανακύκλωνε έμπειρους ξένους της λίγκας. Ωστόσο, η εκκίνηση του Τζούστον δεν ήταν καθόλου άσχημη όπως προείπαμε, κάθε άλλο, και από εδώ και στο εξής περιμένουμε να δούμε αν θα υπάρξει ανάλογη συνέχεια. Ο Τζούστον έδειξε πως διαθέτει ορισμένα θετικά στοιχεία και ίσως ο Άρης έκανε μια “value for money” επιλογή.
Η ουσία είναι πως ο νεαρός Αμερικανός έπαιξε πολύ καλά, ήταν σημαντικός και έγραψε το όνομα του σε μια μεγάλη νίκη, σίγουρα τη μεγαλύτερη του Άρη τα τελευταία χρόνια. Οι Θεσσαλονικείς γενικότερα άφησαν υποσχέσεις στην πρεμιέρα (ως προς τον τρόπο που αγωνίστηκαν στο δεύτερο ημίχρονο) και «έσβησαν» τον πρόσφατο αποκλεισμό τους στο κύπελλο από τη Λάρισα. Βέβαια, το ζητούμενο είναι να μην αποδειχθεί πυροτέχνημα η συγκεκριμένη (φανταστική) εμφάνιση, η οποία δεν διαφοροποιεί μεν τους στόχους της ομάδας (αγωνιστική επιβίωση και οικονομική εξυγίανση), αλλά σίγουρα μοίρασε “καραμέλες με γεύση αισιοδοξίας” στους φίλους του συλλόγου, που μόνο λίγα δεν είναι τα όσα έχουν τραβήξει τα τελευταία χρόνια.
Ο Καστρίτης μπορεί -και πρέπει- να χτίσει πάνω σε αυτό το ποιοτικό 20λεπτο. Δεν έχει ιδιαίτερα πλούσιο ή έμπειρο υλικό στα χέρια του, αλλά το θέμα είναι να ταιριάξουν με τη φιλοσοφία του οι παίκτες που επέλεξε. Προσωπικά ελπίζω σε έναν Άρη τροχιάς playoff (όσο και αν υπάρχουν, θεωρητικά τουλάχιστον, καλύτερα ρόστερ στην Α1) και όχι σε έναν Άρη της ζώνης του υποβιβασμού. Η σεζόν μόλις ξεκίνησε και θεωρώ βέβαιο πως θα υπάρξουν σκαμπανεβάσματα, γκέλες, αλλά και καλές νίκες. Πρέπει να δούμε που θα κάτσει η μπίλια και αν θα βρεθεί ισορροπία αποτελεσμάτων.
Υ.Γ.. Θα επιμείνω πως ο Άντονι Κάουαν είναι η μεταγραφή του Άρη με το μεγαλύτερο potential, από το γκρουπ των καινούργιο ξένων (Τζούστον-Ουίλιαμς-Φίνκε-Λόκετ). Εκτιμώ πως μόλις ο παίκτης βρει επιθετικό ρυθμό, θα «ξεμπλοκάρει» στο σκορ, θα γίνει το στήριγμα του Χάνλαν και δεν θα έχει κανένα πρόβλημα να ξεχωρίσει στο ελληνικό πρωτάθλημα.
