Έκτοτε κύλισε πολύ νερό στο αυλάκι. Ο Παναθηναϊκός κέρδισε οξυγόνο, βελτίωσε την αγωνιστική του εικόνα και πέτυχε έναν στόχο στην Ευρωλίγκα που ως τότε έμοιαζε σχεδόν ουτοπικός, δηλαδή την πρόκριση στην οκτάδα. Επιπλέον κέρδισε το κύπελλο και στη συνέχεια και το πρωτάθλημα. Θα πείτε, τι ειδικό βάρος έχουν δύο πανταχόθεν τόσο απαξιωμένοι θεσμοί; Όχι και μεγάλο πλέον, η αλήθεια είναι.
Άνθρωποι του μπάσκετ σαν τον Πιτίνο δεν φτάνουν πια με την ευκολία του παρελθόντος στα μέρη μας. Η δεκαετία του ’90 πέρασε ανεπιστρεπτί, όπως όλες οι προηγούμενες μάλλον, και η αφρόκρεμα του σερβικού «λόμπι» δεν βγάζει πια εδώ το ψωμί της. Ο Ρικ Πιτίνο είναι κάτι σαν τον τελευταίο των Μοϊκανών για το ελληνικό μπάσκετ, και αυτό φυσικά δεν οφείλεται σε τίποτα άλλο από μία ασυνήθιστη «σπόντα» (σκάνδαλο στο κολλεγιακό) και μία συνηθισμένη τρέλα (αντισυμβατική, κόντρα στη λογική κίνηση του ΔΠΓ)
Όπως θα έχετε καταλάβει ήδη, περιμέναμε να γράψουν όλοι για τον Πιτίνο, ώστε να έρθουμε εμείς όταν θα έχουν ειπωθεί όλα, να το παίξουμε έξυπνοι. Ας ρίξουμε μία αναλυτική και έμπειρη ματιά στους λόγους που ο Πιτίνο πρέπει να μείνει στον Παναθηναϊκό και την Ελλάδα γενικότερα, ξεκινώντας από τον αντίκτυπο στους «πράσινους» πριν γενικεύσουμε.
• Η ομάδα προσπαθεί εδώ και περίπου 10 χρόνια να βρει τοπ κλας σέντερ, πληρώνοντας αντίτιμο που αντιστοιχεί σε μονή παντόφλα απ’ το πανέρι. Ο Πιτίνο γουστάρει Παπαγιάννη. Καταλαβαίνετε πού το πάω.
• Η στελέχωση του ΠΑΟ, με τα κλειδιά στον Καλάθη, οφείλει να προβλέπει την ύπαρξη ικανών και αξιόπιστων σουτέρ. Ο Πιτίνο το ‘χει πει δεκάδες φορές. Φαίνεται αυτονόητο, αλλά στο ρόστερ του κόουτς Πασκουάλ δεν υπήρχαν τέτοιοι, οπότε ίσως δεν είναι.
• Λίγοι προπονητές στον κόσμο μπορούν να δώσουν μεγαλύτερο κίνητρο όχι μόνο στους Αμερικάνους, αλλά και στους «αμερικανοθρεμμένους» γηγενείς, που στον ΠΑΟ δεν είναι και λίγοι.
• Νίντλες να μιλήσουμε για την πρόσβαση στην Αμερικανική αγορά, ο Χεζόνια θα μας παρακαλάει.
• Θα μας κάνει «αθρώπους». Πιτίνο = κομμένο το κάπνισμα, βελτίωση των υποδομών, αγορά τσάρτερ, δημιουργία νέων γραφείων κ.α. Μην ξεχνάτε, η περιουσία του ανέρχεται κοντά στα 35εκατ. ευρώ.
• Διαφήμιση της ομάδας και του μπάσκετ της χώρας στο εξωτερικό.
• Συμμόρφωση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, των Αφών, του Βασιλακόπουλου, του Μπόγρη και του Τζόρντι, μπρος στο μεγαλείο του ιερού τοτέμ.
• Αγορά Gun για βελτίωση του σουτ του Νικ. Σε περίπτωση που τα αποτελέσματα δεν είναι άμεσα, υπάρχει βούληση για εν λευκώ απόκτηση μεγαλύτερου κάδου απορριμάτων για το μπάνιο του, ώστε να δοθεί λύση σε ένα πρόβλημα ετών. Ο Θανάσης δεν αναφέρεται εδώ, γιατί τα «καρφώνει» τα χαρτιά στο καλαθάκι.
• Αντικατάσταση καπακιού λεκάνης γραφείου προπονητή ΚΑΕ ΠΑΟ.
Κερδισμένος όμως δεν θα βγει μόνο ο Παναθηναϊκός, αλλά και οι υπόλοιπες ομάδες, διοικήσεις, οπαδοί, ομοσπονδίες. Για να δούμε:
• Όλοι οι προπονητές που θα αντιμετωπίσουν τον Παναθηναϊκό, θα ακούσουν ότι είναι οι καλύτεροι που ο Ρικ έχει δει ποτέ μετά τον Πόποβιτς.
• Όλοι οι παίκτες της Ευρωλίγκα θα ακούσουν το όνομά τους δίπλα σε ονόματα όπως Τζόρνταν, Μάτζικ, Μπερντ. Η περηφάνεια ψηλώνει, οπότε έστω με αυτόν τον έμμεσο τρόπο θα μεγαλώσουμε και τα κορμιά του μπάσκετ της Ηπείρου κατά τα αμερικανικά σύγχρονα πρότυπα.
• Ο κ. Βόβορας θα γίνει ο πρώτος ευρωπαίος προπονητής που από βοηθός στη Ευρώπη, θα γίνει απευθείας head coach στο ΝΒΑ.
• Για πρώτη φορά από την αποχώρηση Ζοτς, διαφαίνεται η πιθανότητα να γεμίσει το κενό στο πρόγραμμα του Ρέμου, αν και καλό θα ήταν να κάνουμε λίγη ακόμα υπομονή.
• Ο Ρεπόρτερ βγάζει Πιτίνο μετά το ματς. Ο Βαγγέλης Ιωάννου και ο Δημήτρης Χατζηγεωργίου παρεμβαίνουν με ερωτήσεις, ο Πιτίνο αγανακτεί και το γυρνάει στο χιούμορ. Οι δύο σπουδαίοι άντρες πλακώνονται on air για το ποιος ήταν ο δέκτης του κομπλιμέντου από τον κόουτς. “You make Doris look like an amateur, I give you that”.
• Η κατάληξη εις – ίνο αφήνει περιθώρια για μεγάλη ευρηματικότητα απο την πλευρά των οπαδών. Ο Στέφανος Καπίνο έκανε την αρχή, με τον Πιτίνο οι ματσο Έλληνες οπαδοί ίσως βρουν το motivation που χρειάζονται για να ανακαλύψουν κι άλλα ρήματα πέραν του «πίνω» και του «χύνω».
• Ο Ρικ έχει και πολιτικό ρόλο να επιτελέσει, θα γίνει η μπασκετική Όλγα Κεφαλλογιάνη. Ένας σπουδαίος ινφλουένσερ που θα μαγνητίσει τις ορδές των τουριστών στη χώρα μας.
Αντί επιλόγου
Το πλάνο που έδειξε τους παίκτες των Γουόριορς με τον Στιβ Κερ στα 0,9’’ πριν τη λήξη του τελευταίου τελικού, όταν πια όλα είχαν κριθεί, ήταν μία από αυτές τις στιγμές που μπορούν να καθορίσουν την οπτική υπό την οποία βλέπω μία ομάδα. Ένας άνθρωπος που ζει στην χώρα των Γιαννακόπουλου-Αγγελόπουλων, των κόκκινων στρατών και των πράσινων αρμάδων, των ΜΜΕ-σφουγγοκωλάριων των «υπέροχων λαών», τη χώρα που σε κάθε αγώνα οφείλουμε να μετρήσουμε ποιος την έχει μεγαλύτερη, σάμπως είναι παράλογο να νιώθει εξωγήινος μπροστά σε μια τέτοια εικόνα;
Στο δικό μας αξιακό σύστημα η γκρίνια του ηττημένου δίνει τη δόξα στο νικητή, και όχι η αξία του. Αξία άλλωστε ο εχθρός δεν έχει. Κι αν κάτι κατάφερε, σίγουρα θα το κατάφερε κλέβοντας, είτε πράσινος, είτε κόκκινος.
Ο Κερ, ο Κάρι και ο Γκριν είδαν τον καλύτερο συμπαίκτη τους να μένει εκτός, τραυματίας. Είδαν τον αδερφό τους να σακατεύει το γόνατό του, το πρωτάθλημα να χάνεται, την συνέχεια της αυτοκρατορίας τους να βρίσκεται στον αέρα για μια σειρά από λόγους. Είδαν το απόλυτο αουτσάιντερ να θριαμβεύει εναντίον τους και μια ομάδα «μιας χρήσης» να ισοπεδώνει ένα πρότζεκτ χρόνων.
Ο Κερ, ο Κάρι και η παρέα τους δεν είναι οι σπουδαιότεροι επειδή παίζουν το καλύτερο μπάσκετ, ούτε επειδή έφεραν καινούργια στοιχεία στο άθλημα. Είναι οι σπουδαιότεροι γιατί ενώ έκαναν όλα τα παραπάνω, έχουν ακόμα τη δύναμη να χαμογελάσουν και να χειροκροτήσουν μία όμορφη ιστορία του αντιπάλου. Και ας είναι αυτοί τα θύματα σε αυτήν την ιστορία. Γιατί σε μια αντίστροφη ανάγνωση, η αξία του νικητή δίνει δόξα στον ηττημένο.
Ένας Πιτίνο φυσικά δε θα μπορέσει να το αλλάξει αυτό, αλλά θα μας προσφέρει κάποια δευτερόλεπτα ψευδαίσθησης, ότι υπάρχει ακόμα ελπίδα.
