Χωρίς ούτε στιγμή να ανταποκριθεί στην περίσταση, ο Ολυμπιακός παραδόθηκε αμαχητί στο μπάσκετ της Μονακό, που ήταν ακριβώς το μπάσκετ που παρουσίασε όλη την αγωνιστική σεζόν. Απροετοίμαστοι, ασύνδετοι και πνευματικά καταρρακωμένοι οι ερυθρόλευκοι, δεν μπόρεσαν να ευστοχήσουν ούτε καν σε δυο-τρία ελεύθερα σουτ (από τα όχι λίγα που βρήκαν), προκειμένου τουλάχιστον να αγχώσουν τους ψυχωμένους αντιπάλους τους, έστω ως ένα σημείο. Η Μονακό άξιζε απόλυτα την πρόκριση, παρότι έφτασε στο φάιναλ φορ ασθμαίνοντας. Στη θέση της θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν η ελλειπέστατη και χτυπημένη από τραυματισμούς Μπαρτσελόνα, που έχασε την πρόκριση κυριολεκτικά στο τελευταίο σουτ του πέμπτου ματς των πλέι οφ. Για να ταξιδέψουν οι Μονεγάσκοι στο Άμπου Ντάμπι, χρειάστηκε να καθαρίσει ο ... Παπαγιάννης, που χθες βράδυ δεν έπαιξε ούτε δευτερόλεπτο. Δεν αντιμετώπισε δηλαδή ο Ολυμπιακός κάποιο μεγαθήριο. Αντιμετώπισε απλώς ένα σύνολο απόλυτα προετοιμασμένο για το συγκεκριμένο παιχνίδι.

Η Φενερμπαχτσέ επιστρέφει στον τελικό της Ευρωλίγκα μετά την πανάξια επικράτηση επί του περσινού πρωταθλητή αγαπητοί φίλοι, κι ο Σάρας έχει την ευκαιρία να γράψει ιστορία. Ντάξει, δε νομίζω να πιστεύει πραγματικά κάποιος, ακόμα κι ο πιο παρωπιδιασμένος (sic) φίλος της ομάδας, ότι δικαιούταν κάτι παραπάνω από αυτό το ματς ο Παναθηναϊκός. Ήταν παράσταση για ένα ρόλο, με εξαίρεση μερικά λεπτά ορθής προπονητικής από τον Αταμάν. Ο Παναθηναϊκός έχασε στις περισσότερες σημαντικές στατιστικές κατηγορίες και αναπόφευκτα παραδίδει τα σκήπτρα του.