Ήταν καλοκαίρι του 1999, τότε που το Filmnet μεσουρανούσε και είχε ταινίες, μπάσκετ, ποδόσφαιρο, είχε με λίγα λόγια τα πάντα. Ήταν το καλοκαίρι που είδα για πρώτη φορά ζωντανά στην τηλεόραση NBA Playoffs. Και σήμαινε πάρα πολλά για μένα, αν αναλογιστεί κανείς ότι τα προηγούμενα χρόνια έπρεπε να περιμένεις δύο μέρες για να διαβάσεις τι έγινε στο “Sportime” ή μήπως πετύχαινες στο ραδιόφωνο τα αποτελέσματα.

Ημουν φανατικός οπαδός των Knicks, τους οποίους έπαιρνα από το πρώτο μου NBA Live 1995 (με Dino Radja στους Celtics!)

Η πρόσφατη νίκη των Σαν Αντόνιο Σπερς επί των Γκόλντεν Στέιτ Ουόριος, έφερε όπως ήταν φυσικό στην επιφάνεια ένα σωρό συζητήσεις για το πώς η μία ομάδα μπορεί να κερδίζει την άλλη και για το αν οι Τεξανοί βρήκαν τελικά την συνταγή για να σταματήσουν την τρομερότερη του πλανήτη. Τα περισσότερα επιχείρηματα μάλλον δίκαια περιστράφηκαν γύρω από την παραμέτρο του ρυθμού, καθώς στο συγκεκριμένο παιχνίδι οι παίκτες του Πόποβιτς υποχρέωσαν τους αντιπάλους να παίξουν πιο αργά από κάθε άλλη φορά στη σεζόν. Και τους νίκησαν.