Η Φενέρμπαχτσε (από τον Bill)

Είναι αλήθεια πως μετά το φινάλε της περσινής διοργάνωσης και την παρουσία της Φενέρμπαχτσε στον πρώτο τελικό της ιστορίας της, η μπασκετική Ευρώπη την περίμενε πιο ψηλά από την 5η θέση που κατέλαβε εν τέλει στην κανονική περίοδο. Παρά το πολύ καλό ξεκίνημα (4-0), η Φενέρ αντιμετώπισε προβλήματα όλη τη χρονιά, μιας και φάνηκε να επηρεάζεται αρκετά από τους διάφορους τραυματισμούς που κατά καιρούς προέκυπταν. Ρόλο σε αυτό παίξανε τόσο το σχετικά μικρό βάθος της ομάδας, όσο και το σφιχτό rotation που εμπιστεύεται ο Ομπράντοβιτς από την αρχή της σεζόν. Το “ρηχό” backcourt είναι άλλωστε και η αιτία που η απουσία του Μπογκντάνοβιτς ήταν τόσο μεγάλο πλήγμα για την ομάδα της Κωνσταντινούπολης. Ο Σέρβος πέρα από πολύ ικανός δημιουργός είναι εξαιρετικός εκτελεστής, είτε μετά από ντρίπλα είτε μέσω στατικών σουτ, ενώ η clutch ικανότητά του είναι παροιμιώδης.

Το βασικό όμως χαρακτηριστικό που δεν έχουν οι άλλοι δύο γκαρντ της Φενέρ -Σλούκας και Ντίξον- είναι η αμυντική του επίδοση, ειδικά πάνω στην μπάλα, κάτι που εξηγεί γιατί είναι τόσο απαραίτητος για την λειτουργία της. Άλλωστε το ρεκόρ των Τούρκων στα ματς που δεν αγωνίστηκε ο Σέρβος ήταν μόλις 6-7. Από κει και πέρα ο Σλούκας έχει μεγάλη έφεση στην οργάνωση του παιχνιδιού και στο να ψάξει τις συνεργασίες με τους ψηλούς, ενώ διαθέτει την εκτελεστική δεινότητα, ειδικά μετά από ντρίπλα, αλλά και τον χαρακτήρα για τέτοια μεγάλα παιχνίδια. Ο Ντίξον από την άλλη είναι περισσότερο εκτελεστής και με έφεση στο 1-1 παιχνίδι, κάτι που μπορεί να είναι κομβικό για την έκβαση της σειράς, εφόσον επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις για συνεχή κλειστά παιχνίδια. Είναι σίγουρο πως ο Παναθηναϊκός θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί το όποιο missmatch απέναντι στον Αμερικανό γκάρντ, κάτι που είχαμε δει αρκετά και στο ματς του ΟΑΚΑ με τον Καλάθη να επιδιώκει να τον ποστάρει σε κάθε ευκαιρία.

Ένα ακόμη μεγάλο ατού της ομάδας του Ζέλικο Ομπράντοβιτς είναι το δίδυμο της frontline Βέσελι-Ούντο. Αποτελούν δύο από τους καλύτερους αμυντικούς της διοργάνωσης (αν και ο Τσέχος δεν είναι τόσο dominant όσο πέρυσι), είναι πολύ ικανοί ριμπάουντερ, κάτι εξαιρετικό σημαντικό για τον έλεγχο του ρυθμού μέσα στο ματς, ενώ αγωνίζονται με πολύ ενέργεια και στις δύο άκρες του παρκέ και έχουν την ικανότητα να διεκδικούν και να κερδίζουν έξτρα κατοχές με μπόλικα hustle plays. Πέρα απ’ αυτά, αν και η συνύπαρξή τους στο παρκέ δεν κάνει καλό στο spacing, έχουν σπουδαίο ρόλο στο επιθετικό πλάνο της ομάδας, μιας και υποστηρίζουν άψογα το pick-n-roll, ενώ επιπρόσθετα ο Ούντο είναι ένας πολύ επικίνδυνος και αποτελεσματικός παίκτης στο post.

Ο Ντατόμε είναι ακόμη ένας παίκτης που μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στον Παναθηναϊκό, κάτι που είχε φανεί ειδικά στο ματς της κανονικής περιόδου στην Πόλη, όπου Ιταλός είχε 16 πόντους με 4/7 τρίποντα (3/3 στα πρώτα 6 λεπτά), 4 ριμπάουντ, 3 ασίστ, 2 κλεψίματα. Σημαντική παράμετρος: το μαρκάρισμά του στην αρχή του ματς είχε αναλάβει ο Τζεντίλε, κάτι που δεν πρόκειται να επαναληφθεί, ενώ για όσο διάστημα ο Ιταλός αγωνιστεί στο 4, οι πράσινοι έχουν τα όπλα να τον περιορίσουν.

Εν ολίγοις, εφόσον ο Παναθηναϊκός καταφέρει να περιορίσει τον Μπογκντάνοβιτς (ή έστω να τον κάνει να νιώσει άβολα) και κατά δεύτερο λόγο τον Σλούκα, θα έχει κάνει το πρώτο βήμα για να πάρει τα ηνία της σειράς, ενώ εξίσου σημαντικές για την έκβαση των παιχνιδιών θα είναι οι μάχες των δύο frontline. Όσον αφορά τον ρυθμό και οι δύο ομάδες αρέσκονται στο χαμηλό τέμπο και το πιο πιθανό είναι να δούμε ματς με μικρό αριθμό κατοχών, αν και θεωρώ πως οι “πράσινοι” θα επιδιώξουν να τρέξουν παραπάνω, ειδικά στο ΟΑΚΑ (όπως και στο ματς της regular season) ώστε να εκμεταλλευτούν στο έπακρο τα όπλα τους.

Stats comparison (σύμφωνα με το badbasket.gr)

Four Factors Comparison

                                       Offensive                                                    Defensive

Ο Παναθηναϊκός. (Tου Petros Syd)

Η "τριφυλλάρα" πέρασε από χίλια κύματα φέτος. Προπονητές απολύθηκαν, άλλοι σακατεύτηκαν από πιθανούς και απίθανους λόγους (βλ. τζαμαρία), ο legend 3D αποσύρθηκε και οι Παναθηναϊκοί μείναμε με υπαρξιακού τύπου ερωτήματα: Κάνει η δεν κάνει ο Καλάθης; Η ζωή συνεχίζεται, ή είμαστε όλοι νεκροί και δεν το ξέρουμε μετά την απόσυρση του Μήτσου; Λείπει τόσο ώστε να μας μεταμορφώσει με την επιστροφή του ο Γκιστ, ή οι καλύτεροι είναι πάντα αυτοί που δεν παίζουν; Υπάρχει ακόμα πρότζεκτ Χαραλαμπόπουλος; Θα μας απογειώσει ο Τζεντίλε; Μπορεί ο Μπουρούσης; Αυτά και άλλα τόσα μας ταλαιπωρούσαν μέχρι σήμερα.

Ανήμερα της έναρξης της σειράς με τη Φενέρ, που δίνει στον Παναθηναϊκό τη δυνατότητα να ξαναβρεθεί σε φάιναλ φορ μετά από 5 χρόνια, τα ερωτήματα αυτά έχουν κάνει φτερά. Ο κάτοχος της προπονητικής καρέκλας της ομάδας δείχνει πιο εδραιωμένος από ποτέ (στην μ.Ο. εποχή), η ομάδα βρίσκεται προ των πυλών της Πόλης ακόμα και χωρίς τον Διαμαντίδη, ο Τζέιμς επέστρεψε και ώρες ώρες δείχνει να παίζει από παρεξήγηση σε λάθος ήπειρο, ο Γκιστ είναι και αυτός πίσω και δείχνει ότι συνεχίζει στο ίδιο πάνω κάτω επίπεδο που βρισκόταν πριν τον σοβαρό τραυματισμό του, Τζεντίλε δεν υπάρχει,ενώ (μέχρι και) ο Μπουρούσης δείχνει ανεβασμένος. Ο Χαραλαμπόπουλος αγνοείται, αλλά μπρος στα κάλλη τι είναι ο πόνος αγαπητοί μου. Ξέχασα τον Καλάθη; Όχι καλοί μου, απλώς κούρασε αυτή η συζήτηση. Άλλωστε δείχνει να έχει συνέλθει αρκετά μετά την επιστροφή του Γκιστ, πράγμα όχι και πολύ καλό για τον Giorgos P., ο οποίος σύμφωνα με τον μύθο βγάζει ένα σπυρί κάθε φορά που ακούει τα ονόματα Γκιστ και Καλάθης στην ίδια πρόταση.

Ο Παναθηναϊκός μπαίνει σήμερα στη "μάχη" από μια αφετηρία ευνοϊκότερη απ' ότι θα μπορούσε να βάλει ανθρώπου νους πριν μερικές εβδομάδες. Όλα βαίνουν πρίμα, γεγονός που θα έχετε αντιληφθεί ακόμα και οι πλέον άσχετοι με το αντικείμενο, αρκεί να έχετε instagram, καθώς θα έχετε παρατηρήσει ότι έχει γεμίσει καρδούλες και γλυκόλογα από τον χρήστη dpg7000, aka Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Ο Παναθηναϊκός είναι πλήρης, φορμαρισμένος, δείχνει να έχει κατανείμει ρόλους, ο κόσμος του είναι στα κάγκελα, υπάρχει μεγάλο κίνητρο και πολύ ταλέντο, σε ένα σύνολο παικτών που ως ομάδα έχουν καταφέρει (ακόμα) λίγα, αλλά ως μονάδες είναι όλοι τους αρκετά πλούσιοι σε παραστάσεις αυτού του επιπέδου. Ζήτημα απειρίας με λίγα λόγια δε μπορεί να τεθεί.

Τα πρώτα δύο παιχνίδια στο ΟΑΚΑ θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό την πρόκριση, καθώς αν ο Παναθηναϊκός πάει με το 2-0 στην Τουρκία, θεωρώ πως πολύ δύσκολα θα χάσει τρία συνεχόμενα ματς σε μια εβδομάδα από τους Τούρκους. Αν πάλι η Φενέρ κάνει το μπρέικ, τα πράγματα θα συννεφιάσουν.

Ο Παναθηναϊκός θα χρειαστεί πάση θυσία τους Αμερικανούς και το Αμερικανάκι του κεφάτους. Αυτό είναι το δεδομένο και απο κεί και πέρα, θα ψάχνει σε κάθε ματς και τους 1-2 ακόμα παίκτες που θα χρειαστεί να βγουν μπροστά και να γίνουν διψήφιοι. Παππάς, Μπουρούσης και γιατί όχι, Δημήτρης Νίκολς είναι μερικοί από τους παίκτες που μπορούν πραγματικά να κάνουν τη διαφορά για τον ΠΑΟ ερχόμενοι σε δεύτερο πλάνο στο σκοράρισμα. Για να θυμηθούμε τον τελευταίο απέναντι στον ίδιο αντίπαλο.

via GIPHY

Σημεία που μπορεί να αποδειχθούν κομβικά για την έκβαση της σειράς

• Πως θα εμφανιστεί η άμυνα του Παναθηναϊκού στο pick-n-roll εδικά με τον Μπουρούση στην 5αδα.

• Ποιος θα καταφέρει να περιορίσει τον Μπογκντάνοβιτς.

• Αν θα μπορέσει ο Μάικ Τζέιμς και δευτερευόντως ο Κέι Σι Ρίβερς να κουβαλήσουν επιθετικά την ομάδα στα διαστήματα που θα κολλάει.

• Πόσο ρόλο θα παίξει το ότι οι πράσινοι έχουν το χειρότερο ποσοστό στις βολές στη διοργάνωση, ειδικά σε μια τόσο κλειστή σειρά. Ειδικά το 48.2% του Νικ, απαγορεύεται να εμφανιστεί σε μία σειρά που αναμένεται πολύ κλειστή.

• Πόσο συχνά θα δούμε την αποτελεσματική τριάδα Καλάθη-Τζέιμς-Παππά στο παρκέ, απέναντι σε μια ομάδα με μέγεθος όπως η Φενερ.

• Ο Παναθηναϊκός συνολικά είναι "βαθύτερη" ομάδα από τη Φενέρ και δική του επιδίωξη θα πρέπει να είναι το άνοιγμα του ροτέισον όσο αυτό είναι δυνατόν χωρίς να χάνει η ομάδα τον προσανατολισμό της. Η γνώμη μας είναι ότι αυτά τα ματς ίσως κριθούν από τους παίκτες "δεύτερου πλάνου", που είπαμε νωρίτερα. Όποια ομάδα εμφανίσει περισσότερους τέτοιους να επηρεάζουν τη ροή του αγώνα, θα έχει πλεονέκτημα. Και η αλήθεια είναι ότι στη θεωρία ίσως αυτό είναι ευκολότερο για τους "πράσινους".

• Αντιστρόφως, το "τριφύλλι" θα πρέπει να απαγορεύσει στη Φενέρ οποιαδήποτε σκέψη να ανοίξει το ροτέισον της χωρίς καταστροφικά για την ίδια αποτελέσματα, να μην την αφήσει να βρει λύσεις από το βάθος του πάγκου. Ένα καλό βράδυ από άποψη σκοραρίσματος θα πονέσει πολύ λιγότερο από τον Μπογκντάνοβιτς, παρά από τον Μαχμούτογλου, για παράδειγμα.

• Ο Μπουρούσης θα πρέπει να απειλήσει περισσότερο από μακριά, ώστε να τραβήξει όσο το δυνατόν πιο μακριά από τη ρακέτα τα "χταπόδια" της Φενέρ Ούντο και Βέσελι, και να δώσει χώρους στους διεισδυτικούς και καλούς ISO γκαρντ της ομάδας του.

• Tα active hands οn defence των Τζέημς, Καλάθη και Παππά και το rim protection κυρίως του Γκιστ και δευτερευόντως του Κρις.

• Τα μπλουζάκια που θα πρέπει όλοι να φορέσουμε πάση θυσία στο ΟΑΚΑ.

Οι πιθανότητες

Δεν είμαστε τίποτα κότες, αλλά η σειρά θα είναι δύσκολη. Τα πρώτα δύο παιχνίδια θα είναι κομβικής σημασίας και το ΟΑΚΑ πρέπει να παραμείνει αλώβητο, ώστε ο Παναθηναϊκός να κληθεί να ψάξει μία νίκη σε τρία ματς, την οποία και θα πάρει. Στην απευκταία περίπτωση ωστόσο που η Φενέρ κάνει το μπρέικ, τα πράγματα θα δυσκολέψουν. Θα ακολουθήσουμε την πεπατημένη των μεγάλων "μπασκετανθρώπων" και θα δώσουμε 51-49 υπέρ του ΠΑΟ, ώστε να μπορούμε κατόπιν εορτής να σας πούμε ότι "σας τα λέγαμε", ανεξαρτήτως αποτελέσματος.

Enjoy, ladies and gentlemen!