Το φαβορί: Με διάρκεια & σταθερότητα στον δρόμο για την Πόλη

Η ΤΣΣΚΑ Μόσχας αναδείχθηκε δεύτερη στην regular season της διοργάνωσης με ρεκόρ 22-8 και σε γενικές γραμμές είχε μια πολύ σταθερή παρουσία καθ' όλη την διάρκεια του "μαραθωνίου" της Ευρωλίγκα. Μπορεί να μην "καπάρωσε" τελικά την πρώτη θέση του πίνακα, στην οποία βρέθηκε για αρκετές εβδομάδες, όμως πήρε αυτό που της αναλογούσε βάσει συνολικής εικόνας και ποιότητας ρόστερ, δηλαδή το πολυπόθητο αβαντάζ έδρας. Σε όποιο γήπεδο κι αν πήγε, μπήκε στο παρκέ όντας φαβορί και στις περισσότερες των περιστάσεων επιβεβαίωσε τον χαρακτηρισμό που την συνόδευε. Έπαιξε κατά διαστήματα εντυπωσιακό μπάσκετ, συνδυάζοντας άψογα ορθολογισμό, ουσία και θέαμα, ενώ που και που μέσα στη σεζόν έδειχνε να αφήνει σκοπίμως το πόδι από το γκάζι, προκειμένου να κάνει την απαραίτητη συντήρηση δυνάμεων. Είναι η εν ενεργεία πρωταθλήτρια και με 87.3 πόντους ανά 40λεπτο έχει την καλύτερη επίθεση στην Ευρωλίγκα, την ίδια στιγμή που παραμένει η πιο εύστοχη ομάδα στα τρίποντα με 40.6%. Κατάφερε να κλείσει με πολύ θετικό τρόπο την κανονική διάρκεια, αφού την τελευταία αγωνιστική πήρε μια σημαντική νίκη επί του Ολυμπιακού, σε ένα παραδοσιακό ευρωπαϊκό ντέρμπι - κάτι σαν πρόβα Final Four, ασχέτως αν σε αυτό εντοπιζόταν μηδενικό βαθμολογικό ενδιαφέρον. Επί της ουσίας κατά ένα ποσοστό "ρέφαρε" σε επίπεδο πρεστίζ την πρόσφατη ήττα της στην Αθήνα από τον Παναθηναϊκό κι ανέβασε σημαντικά τη ψυχολογία της, λίγες ημέρες πριν την έναρξη των playoffs.

Κρατάει: Αρκετά. Άφησε γενικώς την αίσθηση πως αν η απόδοση της βρεθεί στο peak της και πιο συγκεκριμένα στα Οκτωβρίου-Δεκεμβρίου δεδομένα (12 νίκες - 1 ήττα) δεν έχει αντίπαλο στην διοργάνωση και μπορεί να είναι επιβλητική. Επίσης, το γεγονός πως δημιούργησε ένα τόσο βαθύ ρόστερ (εξού και το ασύλληπτο μπάτζετ) της φάνηκε άκρως χρήσιμο σε μια τόσο μεγάλη σεζόν και δικαίωσε απόλυτα αυτή την επιλογή.

Πετάει: To διάστημα μεταξύ 18ης και 21ης αγωνιστικής, όπου στερούμενη των υπηρεσιών του Τεόντοσιτς έκανε δύο ήττες (από Ζάλγκιρις και Φενέρ εκτός έδρας), έδειξε ορισμένες από τις αδυναμίες της και γενικώς δεν έπαιξε το μπάσκετ που μας είχε συνηθίσει. Κατά τ' άλλα, όλα νορμάλ, όπως τα περιμέναμε.

Το underdog: Με την πλάτη στο τοίχο είναι πιο επικίνδυνη

Η Μπασκόνια τερμάτισε στην 7η θέση της κατάταξης, ίσως λίγο πιο χαμηλά από αυτό που λίγο-πολύ αναμενόταν, καταγράφοντας ρεκόρ 17-13 στην κανονική περίοδο. Κατά την off-season, εκεί γύρω στον Σεπτέμβριο κι αφού το ρόστερ της είχε πάρει οριστική μορφή, οι περισσότεροι την έβλεπαν στη χειρότερη των περιπτώσεων 6η και με πολύ καλές βλέψεις για πλεονέκτημα. Αυτό δεν συνέβη, αφού πρόκειται μεν για ένα δυνατό σύνολο, το οποίο ωστόσο είχε διαρκώς τα σκαμπανεβάσματα του. Απέδειξε πως παίζει καλύτερα όταν το πράγμα σκουραίνει, βγάζοντας αντίδραση όταν χρειαστεί. Είναι η 4η καλύτερη επίθεση της διοργάνωσης, ως μια φύσει επιθετική ομάδα, με 81.5 πόντους, ενώ βρίσκεται στην 2η θέση των ριμπάουντ με 36.7 κατά μέσο όρο. Μια οδυνηρή εντός έδρας ήττα από την Ζάλγκιρις στην αυλαία της πρώτης φάσης έφερε τελικά την ΤΣΣΚΑ απέναντι της, την οποία καλείται να αντιμετωπίσει ως outsider και με μειονέκτημα έδρας. Η νίκη ωστόσο της ομάδας του Αλόνσο επί των Ρώσσων στις 17 Μαρτίου με 79-78 στην "Fernando Buesa Arena" αποτελεί ένα πρώτης τάξεως δείγμα πως η Μπασκόνια έχει την δυναμική να το... παλέψει και να βάλει δύσκολα στην πανίσχυρη αντίπαλο της.

Κρατάει: Την σπουδαία ρελάνς μέσα στον Μάρτιο με τις 4 διαδοχικές νίκες κόντρα σε Αρμάνι-ΤΣΣΚΑ (εντός) και Φενέρ-Μπάμπεργκ (εκτός), η οποία "σφράγισε" την πρόκριση της κι έδειξε πως διαθέτει σκληρή προσωπικότητα και φανέλα. Επίσης, τα μεγάλα "διπλά" κόντρα σε Ρεάλ και Μπαρτσελόνα ανήκουν κι αυτά στα highlights της σεζόν, αφού μας θύμισαν πως αγωνιστικά τουλάχιστον δεν έχει να ζηλέψει και τόσα πολλά σε σύγκριση με τα δύο διαχρονικά μεγαθήρια του ισπανικού μπάσκετ.

Πετάει: Κάποιες πολύ βαριές ήττες που σίγουρα δεν την τιμούν (30π από Ολυμπιακό στο ΣΕΦ, 28π από ΤΣΣΚΑ στην Μόσχα και 18π εντός έδρας από τον Ερυθρό Αστέρα) και την κάκιστη εικόνα που έβγαλε στο γήπεδο κατά τις πρώτες αγωνιστικές του δευτέρου γύρου, η οποία μεταφράστηκε ως 5 ήττες σε 6 παιχνίδια. Ήταν το διάστημα όπου  έλειψε ο εξαιρετικά κομβικός και χρήσιμος Τόρνικε Σενγκέλια.

5 + 5 βαρόμετρα που θα καθορίσουν πολλά

Οι Νάντο Ντε Κολό (20.1π-4.1α-3.1ρ) και Μίλος Τεόντοσιτς (16.1π-7.2α-2.3) συνθέτουν για τρίτη συνεχόμενη χρονιά το βαρύ πυροβολικό της "αρκούδας", από τις ορέξεις του οποίου μπορεί κάλλιστα να καθοριστεί η τύχη ενός παιχνιδιού. Αμφότεροι είναι εξίσου σημαντικές μονάδες για τη μηχανή του κόουτς Δημήτρη Ιτούδη, τόσο διότι αποδεδειγμένα διαθέτουν τεράστια ποικιλία στο σκοράρισμα και σπουδαία ικανότητα στην δημιουργία, αλλά κι επειδή ο ένας αλληλοσυμπληρώνει ιδανικά τον άλλο στο ρωσικό backcourt. Όλοι γνωρίζουμε πως πρόκειται για δύο πολύ μεγάλες κλάσεις αθλητών που για να τις σταματήσει η αντίπαλη άμυνα θα πρέπει να είναι άριστη και να πραγματοποιήσει μια μικρή αγωνιστική υπέρβαση. Υπερπολύτιμος είναι φυσικά κι ο - ίσως πιο ώριμος από ποτέ - Κάιλ Χάινς (8.3π-4.3ρ), με την δεδομένη έφεση του να "παγώνει" το αντίπαλο πικ εν ρολ να είναι τρομερά χρήσιμη για τους συνολικούς αμυντικούς μηχανισμούς της ομάδας, αλλά κι οι Τζάκσον-Κουρμπάνοφ, οι οποίοι για άλλη μια χρονιά συνεισφέρουν αθόρυβα μεν, συστηματικά δε με την πολυδιάστατη παρουσία τους και στις δύο πλευρές του παρκέ.

Απ' την άλλη, στην περιφέρεια της Μπασκόνια βρίσκεται ένας από τους - κατά κοινή παραδοχή - καλύτερους περιφερειακούς της φετινής διοργάνωσης, ο Σέιν Λάρκιν (13.1π-5.7α-2.8ρ). Ένας παίκτης-duracell, που ώρες ώρες μοιάζει να μην κουράζεται ποτέ και βγάζει μπόλικη ενέργεια στο γήπεδο, σκοράρει με άνεση, παίζει με μεγάλη αυτοπεποίθηση και ουκ ολίγες φορές "κουβάλησε" φέτος την ομάδα του στα δύσκολα. Έχει προσωπικότητα και οι απρόβλεπτες πινελιές που ανά διαστήματα βάζει είναι μάλλον must για να γίνεται πιο "επικίνδυνη" η Μπασκόνια και θυμίζουν αρκετά τον Ντάριους Άνταμς. Ο Χάνγκα (10.6π-4.5ρ-2.3α) παραμένει μια guaranteed λύση για τα φτερά σε άμυνα κι επίθεση, ο οποίος μπορεί να μαρκάρει... τα πάντα και να συνεισφέρει γενικότερα λίγο απ' όλα. Ο Μπομπουά είναι κατ' εξοχήν 2αρι παλαιάς κοπής και ξεχωρίζει για το instant scoring του, ο Σενγκέλια είναι all-arround όσο λίγοι παίκτες στην Ευρώπη και τρομερά απαραίτητος - αφού όταν έλειψε η Μπασκόνια αποσυντονίστηκε πλήρως - και τέλος ο Βόιτμαν κάνει εξαιρετικά αυτά που δεν... κάνει ο ακριβοπληρωμένος Μπαρνιάνι, αποτελώντας το πιο αξιόπιστο "5" της ομάδας.

Τελικά, ποιος θα πάει στην Κωνσταντινούπολη;

Η στυγνή μπασκετική λογική αναφέρει πως η ΤΣΣΚΑ Μόσχας θα καταφέρει, εύκολα ή δύσκολα, να μαζέψει πρώτη τρία ροζ φύλλα έναντι της αντιπάλου της. Βέβαια, όπως συμβαίνει με όλες τις ομάδες ανά τον κόσμο, έτσι κι η ομάδα του Ιτούδη δεν θα μπορούσε να μην παρουσιάζει ορισμένα τρωτά σημεία. Η front line της, παρά την ηγετική παρουσία του Χάινς, είναι κατά τ' άλλα average επιπέδου, αφού ο Όγκουστιν δεν έχει καταφέρει να κάνει την διαφορά κι ο - ταλαιπωρημένος από τραυματισμούς - Φρίλαντ παίζει από ελάχιστα έως καθόλου. Επί της ουσίας ο Ιτούδης δεν ποντάρει πάνω του, προτιμώντας συχνότερα ν' ανεβάζει για ορισμένα λεπτά τα τεσσάρια του (Χριάπα/Βορόντσεβιτς) στη θέση 5. Οι επιστροφές της άμυνας σε fast break καταστάσεις δεν είναι οι ιδανικές κι οι αντίπαλοι υπολογίζουν να βρουν σκορ από αυτόν τον τομέα, ωστόσο όχι τόσο πολύ ώστε να χάσει η ΤΣΣΚΑ ένα ολόκληρο παιχνίδι μόνο από αυτό το πράγμα.

Στο τέλος της ημέρας, η σωστή δομή και η σταθερότητα που την χαρακτηρίζει όλους αυτούς τους μήνες, έχω την αίσθηση πως θα υπερτερήσουν και θα της δώσουν την πρόκριση - χωρίς αυτό φυσικά να σημαίνει πως δεν περιμένουμε κάποιο κλειστό ματς με σασπένς κι αγωνία ως το τέλος. Η Μπασκόνια παίζει με ηθικό, είναι μαχητική, έχει ζεστή έδρα κι ένθερμο κοινό, αλλά αντικειμενικά υστερεί σε βάθος πάγκου και ποιότητα μονάδων. Ο Ιτούδης είναι πολύ πιο έμπειρος και δοκιμασμένος τεχνικός σε σύγκριση με τον - πρωτάρη ως head coach στην Ευρωλίγκα - Σίτο Αλόνσο κι έχει την τεχνογνωσία να στείλει την ομάδα του σε ακόμη ένα Final Four. Ομολογουμένως, η ΤΣΣΚΑ "το 'χει" από κάθε άποψη και προσωπικά αν μιλούσα με ποσοστά θα "μοίραζα" τη σειρά στο 70-30 υπέρ της. Τώρα, αν η Μπασκόνια κάνει την μεγάλη έκπληξη και διαψεύσει όλα τα προγνωστικά, νομίζω πως όλοι θα της βγάλουμε το καπέλο.