Τα ονόματα που απουσίαζαν προκαλούν εντύπωση. Ο Βασίλιε Μίτσιτς π.χ., πού να ήταν άραγε; Είχε σκοράρει λιγότερο σε κλειστά ματς από ό,τι ο Ντιαλό; Ο Σλούκας; Λιγότερο από τον Ουλάνοβας; Και πού διάολο ερχόταν σε αυτή τη λίστα ο MVP της διοργάνωσης, Σάσα Βεζένκοφ; Δυστυχώς, η στατιστική ανυπαρξία της Ευρωλίγκα δεν μας επέτρεπε παραπάνω συμπεράσματα, διότι δεν ξέρουμε ποιοι παίκτες κατατάχθηκαν αμέσως παρακάτω. Όμως κάποια συνδυαστικά στοιχεία που βγήκαν στη φόρα, απάντησαν σχετικά πειστικά τουλάχιστον ως προς το τελευταίο σκέλος.
Ό,τι και αν έκανε ο Μίτσιτς, όποιο ρόλο και αν είχε ο Σλούκας, το σίγουρο είναι πως στο τέλος του χρόνου (και αν δείτε τη λίστα με τα παιχνίδια, σίγουρα και κάπως αργότερα) ο Σάσα Βεζένκοφ στην crunch time ήταν non-factor από το τρίποντο. Ιδού, από το 3stepsbasket, που είναι αξιόπιστο.
Sasha Vezenkov scoring over the game time.
— 3StepsBasket (@3StepsBasket) December 24, 2022
He hasn't hit any 3-pointer after the 31st minute of any game.
Is that a problem for #OlympiacosBC or a strategy?
Thanks to @AlexT15172674 for the idea.#EuroLeague pic.twitter.com/N7aAlX6SJn
Κάπως παράξενο, δεν νομίζετε, να απουσιάζει ταυτόχρονα από τη λίστα με τους πιο clutch παικτες και να μην έχει πετύχει τρίποντο μετά το 31ο λεπτό για έναν ολόκληρο γύρο και βάλε; Ανακαλώ μάλιστα τα παιχνίδια και βρίσκομαι μέσα σε μία περίεργη ομίχλη. Δεν μπορώ να θυμηθώ τον Βεζένκοφ να έχει επηρέασει καθοριστικά με ατομική προσπάθεια κάποιον από τους αγώνες του πρώτου μισού της σεζόν, το λιγότερο. Και να μου ξεφεύγει κάποιος, το πολύ να είναι ένας, παραπάνω όχι.
Μισό λεπτό όμως... Μιλάμε για τις 23 Ιανουαρίου, έτσι δεν είναι; Τότε ο Ολυμπιακός είχε ρεκόρ 13-7 και ήταν στην πρωτη τριάδα. Ο Παναθηναϊκός ήταν χάλια, η Εφές το ίδιο για τα δεδομένα της, η Μονακό έπαιζε το ένα ντέρμπι μετά το άλλο, ως η ομάδα με τα περισσότερα κλειστά παιχνίδια. Ναι, ίσως τώρα να είναι η σωστή στιγμή να δούμε αυτή την ήδη διαβόητη κατάταξη της 20ης αγωνιστικής.
Για τον τρομερό Ουλάνοβας, προφανώς δεν έχω να πω καμία εξυπνάδα. Όμως οι 0,85 πόντοι ανά κατοχή του Τζέιμς και οι 0,79 του Νέντοβιτς, τους τοποθετούν περισσότερο στην κατηγορία "δεν δίνω μισή πάσα", παρά στην "αποτελεσματικότητα στην crunch time". O Μπέικον θα ήταν clutch, αν τα όσα έκανε είχαν τον παραμικρό αντίκτυπο στην πορεία του Παναθηναϊκού, κάτι που φυσικά ισχύει και για τον Ντε Κολό - όχι στην καριέρα του, φέτος. Γενικά, φαντάζει κάπως δύσκολο να χαρακτηριστεί clutch ο οποιοσδήποτε, όταν δεν κερδίζει η ομάδα του, εκτός αν θεωρούμε επίτευγμα τα empty statistics. Πέραν από κάποιους αληθινά διακριθέντες, ο πίνακας αυτός δεν λέει τίποτα, έτσι αποκομμένος από το περικείμενο.
Όχι ότι ο Βεζένκοφ ήταν τον Ιανουάριο αυτός που ξεχώριζε στα δύσκολα, βέβαια. Υπήρχαν, εντούτοις, όλες οι προϋποθέσεις για να συμβεί κάτι τέτοιο. Ήταν ήδη ο καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης και το σκορ του ερχόταν υπό απαιτητικές συνθήκες: Χωρίς τρίπλες, μέσα από cuts, κίνηση, με αντιπάλους κρεμασμένους πάνω του και με μία χρήση (22%), που ελάχιστοι σταρ έχουν αξιοποιήσει στο παρελθόν. Τι 22%, πλάκα μου κάνετε; Όποιες/οι βλέπετε συχνά τον Ολυμπιακό, νομίζω γνωρίζετε πως ο Βεζένκοφ σπάνια βρίσκεται ελεύθερος για corner threes ή στατικά σουτ από το πλάι, διότι καμία βοήθεια δεν έρχεται από τον παίκτη του. Σαφώς ο αλτρουισμός και η κίνηση της ομάδας του τον ευνοεί, από την άλλη όμως απαιτεί από εκείνον όσα του προσφέρει: Να σουτάρει άμεσα και να σκοράρει αποτελεσματικά, χωρίς την παραμικρή κατάχρηση της κατοχής.
Πράγμα που ο Βεζένκοφ φυσικά το κάνει... Αν λοιπόν ξαφνικά οι συμπαίκτες του τον κοίταζαν περισσότερο στα κρίσιμα σημεία και αν σε εκείνα η χρήση του ανέβαινε, δυνητικά δεν θα μετατρεπόταν σε υπερόπλο; Το μόνο που θα χρειαζόταν, θα ήταν να μην πάρει την μπάλα στην κορυφή, αλλά μέσα από μία υποτυπώδη άλλη δράση, προκειμένου να έχει ένα προβάδισμα, είτε αυτό θα σήμαινε ένα μις ματς, είτε μισό βήμα απόσταση από τον αμυντικό, είτε οτιδήποτε.
Το παραπάνω ερώτημα βέβαια, είναι ρητορικό, διότι οι παίκτες του Ολυμπιακού πάντα κοίταζαν και πάντα κοιτάζουν τον Βεζένκοφ. Είναι ο καλύτερος σκόρερ του συνόλου, δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Απλώς, μέχρι ένα σημείο της σεζόν δεν είχε τύχει να εμφανιστεί ως clutch και επίσης δεν είχε κατηγοριοποιηθεί ως τέτοιος μέσα από τη στατιστική. Το πρώτο συνέβη αίφνης απέναντι στην Εφές, όταν εκείνη επέστρεψε από το -16 στο ΣΕΦ. Με τρία καλάθια-υπογραφές, εξίσου μέσα από την ομαδική λειτουργία και την προσωπική κλάση, ο Βεζένκοφ την καθάρισε.
Όμως δεν συνέβη το δεύτερο. Επειδή η διαφορά ήταν και στις τρεις περιπτώσεις στο +6, καμία από τις φάσεις δεν προκρίνεται στην κατηγορία. Όμως ποιος/α μπορεί να αρνηθεί ότι σε ένα κρίσιμο παιχνίδι, ο Βούλγαρος πήρε πάνω του όλη την εξέλιξη στην crunch time; Από εκείνο το σημείο και ύστερα δε, δεν κοίταξε ποτέ ξανά πίσω, παρά ξεκλείδωσε και την τελευταία πίστα που του απέμενε, ώστε να ξεχωρίσει οριστικά ως ο αδιαμφισβήτητος MVP της κανονικής περιόδου εώς τώρα.
Ε και τέλος πάντων, "κανονικό" clutch θέλετε; Κανονικό clutch και θα πάρετε. Ολυμπιακός-Μπαρτσελόνα 77-70.
Την προηγούμενη εβδομάδα παίχτηκε το πιο πρόσφατο επεισόδιο, που νομίζω δεν χρειάζεται να το ξαναδούμε. Απέναντι σε ένα μις ματς στο middle post, ο Βεζένκοφ, χωρίς να το πολυσκεφτεί, έβαλε ένα σουτάκι που για τους περισσότερους φόργουορντ μοιάζει απαγορευμένο. Σηκώθηκε απλά πάνω από τα χέρια του αντιπάλου. Ούτε τρίπλα, ούτε κώλο-κώλο, ούτε τίποτα. Αρκεί που βρέθηκε σε εκείνη, τη σωστή θέση, μέσα από την απλούστερη δυνατή δράση - το "προβάδισμα" που λέγαμε παραπάνω. Ο Ολυμπιακός κέρδισε τη Ζαλγκίρις με το καλάθι αυτό και πρακτικά εξασφάλισε το πλεονέκτημα έδρας, κάτι που του δίνει την άνεση να δουλέψει επάνω στο timing ου φορμαρίσματος και να ξεκουράσει όσες μονάδες θεωρεί ότι το χρειάζονται. Αν δείτε την κατάταξη άλλωστε, η πρώτη θέση δεν εγγυάται απαραίτητα καλύτερο αντίπαλο από την τέταρτη, συνεπώς δεν έχει κανένα νόημα το κυνήγι ανεμόμυλων.
Τη δεδομένη στιγμή, σημασία έχει η συντήρηση και η διατήρηση της εμπιστοσύνης στο σύστημα, που μέχρι τώρα έχει φέρει την ομάδα πρώτη και έχει αναδείξει τον καλύτερο παίκτη της ως τον πολυτιμότερο της διοργάνωσης. Όσο ο Ολυμπιακός συνεχίζει να του εξασφαλίζει το μίνιμουμ των συνθηκών (ένα spread pick n roll, ένα pin down), νομίζω πως πλέον μπορεί να τον υπολογίζει σταθερά και ως σημείο κατάληξης για κάθε κρίσιμη κατοχή, κάτι που είτε δεν είχε τύχει, είτε δεν είχαν συστηματικά επιδιώξει παίκτης και ομάδα. Όμως ήταν εκεί, σαν να κρυβόταν.
Θα συμβεί άραγε και σε ένα final four; Κάποια στιγμή θα συμβεί σίγουρα. Αν δεν συμβεί φέτος, θα συμβεί του χρόνου, με την απαραίτητη προϋπόθεση να εξακολουθήσει να αγωνίζεται ο Βεζένκοφ στην Ευρώπη. Άλλωστε για όλους τους μεγάλους αθλητές, που αγωνίζονταν και αγωνίζονται σε πολύ καλές ομάδες, η ιστορία σχεδόν πάντα έχει σταθεί γενναιόδωρη, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.
