Η αλήθεια είναι ότι μια συμπάθεια προς το καμάρι των Βάσκων, όσων αφορά το μπάσκετ, (στο ποδόσφαιρο είναι φυσικά η Αθλετικ του Μπιλμπάο) την έχω και δεν μπορώ να είμαι απόλυτα αντικειμενικός. Όπως και να έχει όμως, το γεγονός είναι ότι, όπως προκύπτει από τα αποτελέσματα και τα νούμερα, οι Βάσκοι είναι η πιο fun to watch ομάδα στη διοργάνωση, γιατί καταφέρνει και συνδυάζει τα πάντα στο παιχνίδι της. Ένα παιχνίδι που παίζεται σε συνεχή ένταση, με transition σε κάθε ευκαιρία, με πολύ ρυθμό σε άμυνα και επίθεση αλλά και αμυντικό ξύλο όπου και όποτε χρειαστεί.

Βέβαια αυτό δεν είναι κάτι καινούριο για την Baskonia, μιας και η φιλοσοφία της ομάδας, αλλά και η στελέχωση της τα προηγούμενα 15 χρόνια υπηρετούν ακριβώς αυτού του είδους το μπάσκετ. Και μόνο η αναφορά στα ονόματα των γκαρντ που έβαλαν αυτή τη φανέλα, είναι αρκετή για να σας πείσει. Μπένετ, Καλντερόν, Μασιγιάουσκας, Χάνσεν, Στομπέργκας, Τιμίνσκας, Πριχιόνι, Μαρσελίνιο, Ερτέλ, αποτέλεσαν κομμάτια της πυρηνικής περιφέρειας που πάντα έχτιζε αυτή η ομάδα με άξονα το συνεχές τρέξιμο, τα σουτ στο τρανζίσιον αλλά και σε ενδιάμεσες επιθέσεις. Βέβαια εκτός της περιφέρειας, πάντα είχε και έναν παίκτη-αναφορά μέσα στο καλάθι που έφερνε μια ισορροπία στο παιχνίδι. Για πολλά χρόνια αυτός ο παίκτης ήταν ο Λουις Σκόλα, μετά ακολούθησε ο Τελέτοβιτς (νταξει πιο πολύ από το 8 μέτρα σούταρε, αλλά ας τον βάλουμε τιμής ένεκεν), ο Σπλίτερ, ο Λάμπε και φέτος το ρόλο αυτό έχει αναλάβει ο Γιάννης Μπουρούσης.

Για να καταλάβουμε όμως τι είναι η φετινή Λαμποράλ πρέπει να δούμε και κάποια πράγματα που χαρακτηρίζουν το παιχνίδι της. Αυτή τη στιγμή και μετά από 17 αγώνες στην Ευρωλίγκα οι Βάσκοι έχουν την 4η καλύτερη επίθεση, ενώ είναι δεύτεροι, μόνο πίσω από την Ρεάλ Μαδρίτης στον αριθμό των κατοχών ανά παιχνίδι. Η μεγάλη διαφορά όμως με την Ρεάλ είναι, ότι παρότι παίζουν σχεδόν στο ίδιο τέμπο και με την ίδια ταχύτητα, έχουν πολύ καλύτερη άμυνα σε όλα τα επίπεδα.

Η ομάδα του Βέλιμιρ Περάσοβιτς είναι η καλύτερη ομάδα όσων αφορά το Defensive Rating, δηλαδή τους πόντους που δέχεται ανά κατοχή, είναι μακράν η καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης στα ριμπάουντ, 2η καλύτερη στα κλεψίματα και 3η καλύτερη στα κοψίματα. Εκεί εν μέρει είναι και ο λόγος της επιτυχίας της. Ανεβάζει πάρα πολύ ψηλά το τέμπο, σκοράρει πολύ αλλά από την άλλη έχει μια άμυνα που την βγάζει στον αφρό.

Αν προσπαθήσουμε να αναλύσουμε το παιχνίδι των Βάσκων, αυτό χωρίζεται σε 2 μέρη. Το ένα είναι όταν μέσα στο παρκέ είναι ο Μπουρούσης και το άλλο όταν ο Έλληνας σέντερ είναι στον πάγκο. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως όταν παίζει ο Μπουρούσης η ομάδα δεν τρέχει, αλλά σίγουρα προσπαθεί να βάλει την μπάλα στο ποστ με μεγαλύτερη συνέπεια, και κάποιες επιθέσεις της φτάνουν να εξαντλούν τον χρόνο των 24 δευτερολέπτων.

Το κουμάντο στο παρκέ έχει ο υπερταλαντούχος αλλά και τρελούτσικος πολλές φορές Ντάριους Ανταμς, Ο Αμερικανός δεν είναι τόσο καλός σε πικ εν ρολ δημιουργία, αλλά εκμεταλλεύεται αυτού του είδους το παιχνίδι αλλιώς, κυρίως δημιουργώντας καταστάσεις, είτε για να τρυπήσει την άμυνα με διείσδυση, είτε να εκτελέσει πάνω στο σκριν ή στην αλλαγή της άμυνας. Γενικά του αρέσει το παιχνίδι απομόνωσης και το επιδιώκει αρκετά, βρίσκοντας πολύ σκορ από εκεί. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να βλέπουμε κάτι τέτοια (βίντεο 1)...

Πολλές φορές τον ρόλο του παίκτη που θα σκρινάρει έχει ο Κίμ Τιλί, ο οποίος έχει αρκετά καλό Mid-range σουτ και μπορεί να βάλει και την μπάλα στο παρκέ αν χρειαστεί. Πριν τραυματιστεί ο Σενγκέλια, είχε και αυτός αρκετά ενεργό ρόλο στο παιχνίδι της ομάδας, αφού μπορεί να παίξει αρκετά καλά και στο ποστ, έχει αξιόπιστο σουτ και μπορεί να βάλει την μπάλα στο παρκέ όποτε αυτό χρειαστεί. Στο βίντεο που ακολουθεί βλέπουμε πως ο Σενγκέλια από την αρχή παίρνει θέση στο πόστ στα πρώτα 5 δευτερόλεπτα της κατοχής και πάει σε καθαρο isolation απέναντι στον Ντόλμαν τελειώνοντας εύκολα την φάση (βίντεο 3 0:13-0:25)

Από εκεί και πέρα τον λόγο στο επιθετικό παιχνίδι των Βάσκων έχει ο Μπουρούσης όταν πατάει παρκέ. Με τον Έλληνα σέντερ η μπάλα ακουμπάει σχεδόν σε κάθε φάση μέσα στο ζωγραφιστό, με τον Γιάννη να προσπαθεί να σκοράρει παίζοντας με πλάτη. Το καλό για τον Περάσοβιτς είναι ότι ο Μπουρούσης είναι παίκτης που βλέπει το γήπεδο, αντιλαμβάνεται τις καλές πάσες και βλέπει τα κοψίματα των κοντών μέσα στο καλάθι. Πέρα λοιπόν από την ικανότητα του στο 1 με 1, μπορεί να πάρει και δημιουργία με συχνότητα όταν οι αντίπαλοι αποφασίσουν να στείλουν βοήθεια. Επίσης τον βλέπουμε συχνά να κάνει Pop out μετά το σκριν βγαίνοντας στην περιφέρεια για να εκτελέσει ελεύθερος, ειδικά σε φάσεις που οι αντίπαλη ομάδα κάνει επιθετικό hedge out στον γκαρντ. Στο βίντεο που ακολουθεί μέσα σε 3 λεπτά μπορείτε να δείτε όλο το επιθετικο range του Μπουρούση και τον πολύπλευρο τρόπο που βοηθάει την ομάδα του στο μισό της επίθεσης. (ανατρέξτε ξανά στο βίντεο 2, αλλά κοιτάξτε στο 11:40-14:50, όπου ο Ελληνας σέντερ κάνει ένα εκπληκτικό σερί).

Το επιθετικό παιχνίδι εμπεριέχει και αρκετό τρανζίσιον από την εξασφάλιση του αμυντικού ριμπάουντ, όταν αυτό γίνει από κάποιον γκαρντ ή φόργουρντ και όχι από τον σέντερ.

Αφού κάναμε μια ανάλυση στην επίθεση πρέπει να αναφέρουμε κάποια πράγματα και για την άμυνα. Και όταν μιλάμε για την άμυνα της Λαμποράλ μιλάμε για την αμυντική σφραγίδα του Άνταμ Χάνγκα. Ένα παιδί με ασύλληπτα αθλητικά προσόντα και σπουδαία αντίληψη του παιχνιδιού. Προσφάτως ο μεγάλος γκουρού του έδωσε τον τίτλο του καλύτερου τριαριού, κάτι που με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Μπορεί ο Μπλάζιτς, ο Κοζέρ, ο Τιλί να είναι καλοί αμυντικοί ατομικά, αλλά ο Ούγγρος κάνει τη διαφορά σε αυτό το κομμάτι. Καλύπτει χώρους, κλείνει πάσες με την ταχύτητα και την έκρηξη του, είναι εξαιρετικός στο αμυντικό τρανζίσιον και παίζει σπουδαίες άμυνες αδύνατης πλευράς με σούπερ βοήθειες. Το βίντεο 4 μιλάει από μόνο του