Τολμώ να πω ότι ίσως η εικόνα του Ολυμπιακού να ήταν η καλύτερη τα τελευταία τρία χρόνια. Οι ερυθρόλευκοι δεν έκλεψαν το παιχνίδι, αλλά αντίθετα ήταν συγκλονιστικοί στο επιθετικό κομμάτι και σε πολύ υψηλό επίπεδο και στην άμυνα, για μεγάλη διάρκεια. Είχαν ένταση στο παιχνίδι, διάρκεια σε υψηλές ταχύτητες, συγκέντρωση και επικοινωνία μεταξύ πάγκου και παρκέ στο μέγιστο βαθμό. Ας περάσουμε όμως να δούμε κάποια πράγματα που έχουμε σημειώσει.

Αυτή τη φορά δεν θα μιλήσουμε για μάχες στους πάγκους των δύο ομάδων αν και ο Μπαρτζώκας κέρδισε κατά κράτος με το πλάνο του τον Σαρούνας. Εδώ θα σταθώ επιγραμματικά σε δύο σημαντικά ζητήματα.

Πρώτον, στο rotation της ομάδας, όπου οι χρόνοι συρρικνώθηκαν και οι αλλαγές μειώθηκαν. Μετά το πρώτο ημίχρονο που ο Ολυμπιακός χρησιμοποίησε τους 11 από τους 12 παίχτες, στο δεύτερο ημίχρονο άλλαξε αυτή η τακτική και χτες ο κόουτς κατάφερε να πάρει το καλύτερο σχεδόν από όλους.

Δεύτερον, στην ηρεμία που μετέδωσε ο coach B. Μετά την αποβολή του στη Ρωσία, ο ίδιος παρουσιάστηκε πολύ πιο χαλαρός και αυτό πιθανολογώ ότι είχε θετικό αντίκτυπο και στους παίkτες του. Παρότι είδε τη διαιτησία να μην του φέρεται και με τον πιο όμορφο τρόπο, ειδικά στην τέταρτη περίοδο, εκείνος δεν έχασε τη ψυχραιμία του και η ομάδα και κατάφερε να γείρει την πλάστιγγα υπέρ της, την ώρα που το μομέντουμ έδειχνε Μπαρτσελόνα.

Το τακτικό φιλμ

Με εξαίρεση το πρώτο δεκάλεπτο στη Μόσχα, ο Ολυμπιακός δεν συνηθίζει να ξεκινάει καλά τους αγώνες του. Αντίθετα χτες έκανε υποδειγματική εκκίνηση στο παιχνίδι. Με τον Παπανικολάου να είναι ο κορυφαίος και στις δύο μεριές του παρκέ, βγάζοντας εκτός παιχνιδιού τον Καλάθη με την άμυνα του, και με τους υπόλοιπους παίκτες με μπροστάρη το Σλούκα να διαβάζουν κάθε αμυντική αδυναμία στο πλάνο του Σάρας, οι Πειραιώτες έκαναν την τέλεια αρχή. Οι αποστάσεις ήταν ιδανικές, οι βοήθειες από τη Μπαρτσελόνα βαθειές και ως αποτέλεσμα αυτών, τα συνεχόμενα τρίποντα βοήθησαν πολύ τον Ολυμπιακό στην εκκίνηση. Bonus το τρίποντο του Σάσα και η αντίδραση του Σάρας από πίσω .

Αυτή τη φορά η μπάλα δεν έμενε στα χέρια του Σλούκα, αλλά κινούνταν διαρκώς. Επίσης στην άμυνα υπήρχε πολύ καλό αμυντικό transition με τους δύο παίχτες της κορυφής να επιστρέφουν γρήγορα στο αμυντικό μισό. O Ολυμπιακός στην αρχή αμύνθηκε με παγίδες στον Μίροτιτς στο low post, με τον Παπανικολάου να αφήνει τον Καλάθη, ενώ στα pick and roll επέλεξε αλλαγές και show and recover με το Μάρτιν. Εδώ να εστιάσουμε στην προσπάθεια των παιχτών του και τη διάθεση να παλέψουν και να βγουν από μπροστά στην προσπάθεια της Μπαρτσελόνας να βάλει τη μπάλα στο ζωγραφιστό.

Οι ερυθρόλευκοι παίρνουν επίσης υψηλό βαθμό στο κομμάτι της διάσπασης του press. Με τη Μπαρτσελόνα να απλώνει στη συνέχεια την άμυνα της στα 4/4 του γηπέδου, δεν προσπάθησαν απλά να σπάσουν τις παγίδες και να επιτεθούν σε σετ παιχνίδι, αλλά έψαξαν πόντους στο transition.

Αιχμή του δόρατος σε αυτά τα plays ήταν ο ΜακΚίσικ, από τους καλύτερους στη διοργάνωση στο γρήγορο transition με τη μπάλα στα χέρια. Μάλιστα ευτυχώς, με εξαίρεση τη δεύτερη περίοδο που δέχθηκε κάποιους πόντους στον αιφνιδιασμό, ο Ολυμπιακός δεν παρασύρθηκε από τον ρυθμό και κράτησε γενικά καλά στα μετόπισθεν. Το μοναδικό ψεγάδι στην άμυνα χτες ήταν η κακή επικοινωνία στο ίδιο διάστημα, όταν η Μπαρτσελόνα μετέφερε το κέντρο βάρους της επίθεσης στη ρακέτα. Τότε παρατηρήθηκαν επίσης κάποιες αργές αντιδράσεις στο κυνήγι των Αμπρίνες και Κούριτς μετά από staggered ή pin down screens, όπου δεν υπήρχε σωστή αλληλοκάλυψη (π.χ. είτε βοήθεια από τον ψηλό που μάρκαρε τον screener, είτε jump to the ball από τον περιφερειακό της κορυφής). Με αυτόν τον τρόπο δέχθηκαν πέντε τρίποντα οι παίχτες του Ολυμπιακού, όμως στη συνέχεια ανέκτησαν τον έλεγχο.

Οι διακριθέντες

Ας πούμε τώρα δυο λόγια για τους δύο χτεσινούς MVP της ομάδας. Τον Σλούκα και τον Μάρτιν. Ο πρώτος έκανε το καλύτερο του παιχνίδι για φέτος. Δεν είναι μόνο οι 10 ασίστ ή οι 15 πόντοι, όσο τα 0 λάθη και το νεύρο που έβγαλε. Με τον Καλάθη στο πρώτο ημίχρονο και το Μπολμάρο στο δεύτερο να τον κυνηγάνε και τις παγίδες να εφαρμόζονται σε όλο το γήπεδο, ο Σλούκας πηρε άριστα στην οργάνωση του παιχνιδιού. Είχε καθαρό μυαλό, εξαιρετικό διάβασμα και παράλληλα πάλεψε πολύ στην άμυνα. Χαρακτηριστική φάση στο δεύτερο μέρος η άμυνα του στο low post στον Οριόλα, στο μοναδικό τρίποντο του Χάνγκα. Γενικά έβγαλε μια επιθετικότητα στο παιχνίδι του, πήρε αρκετά σουτ, παρότι άστοχος από το τρίποντο, επιτέθηκε με drive και απέβαλε τη διστακτικότητα των προηγούμενων αγώνων.

Για τον Μάρτιν τώρα, τα σχόλια είναι περιττά. Ο σέντερ των ερυθρόλευκων για άλλη μια φορά απέδειξε ότι ήδη συγκαταλέγεται στους καλύτερους στη θέση του στην Ευρωλίγκα. Αν γυρίσουμε τον χρόνο πίσω στις πρώτες αγωνιστικές, θα διαπιστώσουμε πως έχει εξελιχθεί στο κομμάτι της αμυντικής τακτικής. Πολύ καλός στις περιστροφές πια, τοποθετεί σωστά τα χέρια του στις αλλαγές και στα pick and roll, χαμηλώνοντας αρκετά το κέντρο βάρος του. Στην επίθεση συνεχίζει να είναι αποδοτικός και αν μπορέσει ο Ολυμπιακός να ακουμπάει περισσότερες μπάλες πάνω του, θα κερδίσει άλλον έναν πόλο στην επίθεση του. Μοναδικός αστερίσκος για χθες; Οι βεβιασμένες επιλογές μετά από επιθετικά ριμπάουντ, πιθανώς λόγω ενθουσιασμού.

Στους υπόλοιπους, αν και ο ΜακΚίσικ μπορεί να διεκδικήσει τον τίτλο του κορυφαίου, θα τον κατατάξω ως X Factor.  Αν βελτιώσει το ποσοστό του από το τρίποντο σε ένα 37-38%, τότε θα μιλάμε για ένα όπλο από τον πάγκο, που μπορεί να αλλάζει τη ροή των παιχνιδιών. Διθυραμβικά σχόλια αξίζουν προφανώς και για τον Χάρισον, που αν και είχε μόλις ένα εύστοχο σουτ σε 19 λεπτά συμμετοχής, έπαιξε τρεις συνεχόμενες φοβερές άμυνες και πέτυχε ένα αληθινά μεγάλο καλάθι.

O Αμερικανός υπήρξε σημαντική απώλεια στα πλάνα του coach B τον τελευταίο μήνα, καθώς είναι ένας παίκτης που η άμυνα πρέπει να προσαρμόζεται μονίμως πάνω του. Δεν θα διστάσει να αναλάβει πρωτοβουλίες και θα προσφέρει με το περιφερειακό του σουτ. Οι περισσότεροι έχουν σταθεί στο επιθετικό πλαίσιο του Χάρισον και δεν έχουν παρατηρήσει πόσο σωστά βάζει τα χέρια του στη μπάλα και πώς σπάει τα screens όταν ακολουθει τον αμυντικό. Δεν παραμελεί τα αμυντικά του καθήκοντα και αυτό τον καθιστά απαραίτητο για τον Ολυμπιακό όταν τα ματς γίνονται κλειστά.

Τώρα ακολουθεί ο Ερυθρός Αστέρας, που είναι πολύ επικίνδυνος στην έδρα του και παίζει με μεγάλη ένταση και στις δύο μεριές. Είναι κλασική ομάδα του Σάσα Ομπράντοβιτς δηλαδή. Τα παιχνίδια του συνήθως έχουν πολύ μπασκετικό ξύλο και είναι από τις πιο δυσκολοκατάβλητες ομάδες της διοργάνωσης. Ο Μπαρτζώκας και οι παίκτες του πρέπει φυσικά να προσέξουν τον Λόιντ, τον οποίο οφείλουν να αποκόψουν από το σκορ και τη δημιουργία. Ακόμη, αν είναι δυνατόν, να βγάλουν γρήγορα τον Τέρι και το Γουόλντεν από το παιχνίδι του Αστέρα, καθώς είναι δύο αθλητές που δένουν αρμονικά την άμυνα των Σέρβων. Αυτά τα ολίγα και τα λέμε πάλι σύντομα.