Στον πρώτο (νικηφόρο) ημιτελικό κόντρα στην Ανδόρα, η γερμανική ομάδα πέτυχε 102 πόντους. Αν μη τι άλλο εντυπωσιακή συγκομιδή για τέτοιας κρισιμότητας παιχνίδι. Αλλά το γεγονός αυτό δεν ήταν κάτι πρωτοφανές για τα δεδομένα της. Μας έχει συνηθίσει σε υψηλού σκορ παιχνίδια. Βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς, δεν μας προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση, καθώς αμφότερες οι ομάδες είναι πολύ ικανές όταν επιτίθενται. Πήρε βοήθεια δηλαδή κι από τον τρόπο παιχνιδιού της Ανδόρα, μιας ομάδας που επίσης προτιμά το γρήγορο ρυθμό κι ένα μάλλον πιο ελεύθερο στυλ. Πρόκειται άλλωστε για τις δύο κορυφαίες επιθέσεις του φετινού EuroCup, η ισπανική ομάδα δεύτερη με μέσο όρο 85.1 πόντων, ενώ η Άλμπα στην πρώτη θέση της σχετικής λίστας με 88.6. Η ομάδα του Βερολίνου είναι επίσης πολύ ψηλά και στην κατάταξη του true shooting, με 51.1% (τέταρτη καλύτερη), ενώ είναι ακόμη και δεύτερη σε ποσοστό ευστοχίας στα σουτ τριών πόντων (42.5%) και πρώτη στον αριθμό των εύστοχων προσπαθειών (203/478).

Θεωρητικά, αυτήν την περίοδο της σεζόν, περιμένουμε ένα πιο "μαζεμένο" κι ίσως συντηρητικό προφίλ από τις ομάδες που έχουν φτάσει σε σημείο να είναι διεκδικήτριες του τροπαίου. Βλέπετε, πέρα από το τι μπάσκετ παίζεις, υπάρχει κι ο παράγοντας σκοπιμότητα, που ενδεχομένως να "αλλοιώνει" πολλές φορές το κεντρικό προφίλ ενός συνόλου. Η Άλμπα παρόλα αυτά, εξακολουθεί να βαδίζει στο δικό της, σχεδόν unique μοτίβο, παίζοντας θελκτικό στο μάτι μπάσκετ, κι είναι ίσως η πιο fun to watch ομάδα της γηραιάς ηπείρου τούτη την περίοδο. Ο τρόπος προσέγγισης των παιχνιδιών της είναι ελκυστικός για τα στάνταρ ενός μέσου θεατή. Ο Aito Reneses, δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε πως έχει κάνει κάμποση δουλειά όσον αφορά τον επιθετικό τομέα, έχοντας στηρίξει την εν γένει πορεία της ομάδας του στην παραγωγή πόντων. Αυτή είναι η ξεκάθαρη προτεραιότητα του και το παράδοξο ως τώρα είναι πως καμία ομάδα στο επίπεδο του EuroCup δεν κατάφερε να περιορίσει σε τέτοιο βαθμό τα "Άλμπατρος", ώστε να τα απειλήσει με πραγματικές αξιώσεις.

Θα βρει κανείς κάποιες σκόρπιες ήττες των Γερμανών (5 σε 20 παιχνίδια), όμως μόλις σε μια εξ' αυτών ο αντίπαλος κράτησε την Άλμπα χαμηλότερα των 70 πόντων (ήταν η Παρτίζαν στο Top16). Είναι λογικό πως μέσα σε μια σεζόν θα υπάρξουν και κάποια παιχνίδια όπου το πλάνο δεν θα λειτουργήσει. Στα περισσότερα όμως η Άλμπα θα παίξει γρήγορα (υπάρχουν διαστήματα που ο Reneses δε χρησιμοποιεί καν center, προκειμένου να κερδίσει στο τομέα της ταχύτητας), η κυκλοφορία της μπάλας θα είναι άρτια και με μια νορμάλ ευστοχία το σκορ θα φτάσει - φυσιολικά - σε υψηλά επίπεδα. Ας δούμε ωστόσο κάποιες σημαντικές επισημάνσεις για το πώς προκύπτουν οι (τις περισσότερες φορές πολλοί) πόντοι στο παιχνίδι της Άλμπα.

Πρώτον, παρατηρούμε πως από τα περισσότερα σημεία του παρκέ, η Άλμπα έχει εξαιρετικά ποσοστά, ανώτερα του Μ.Ο. των υπόλοιπων ομάδων της διοργάνωσης. Ιδίως στις γωνίες του γηπέδου και δεξιά/αριστέρα της ρακέτας πλησίον του καλαθιού, τα ποσοστά της είναι γενικώς εκπληκτικά, ανεξαρτήτως του τι κάνουν οι υπόλοιπες ομάδες. Είναι πολύ αποτελεσματική, κάτι που οφείλεται πρωτίστως στην ποιότητα των φάσεων που βγαίνουν κι από εκεί κι έπειτα και στην ικανότητα, φυσικά, των παικτών. Δεν αρκούν παρά μερικά στιγμιότυπα για να διαπιστώσουμε πως η Άλμπα είναι το ακριβώς αντίθετο της έννοιας "στατική ομάδα", καθώς υπάρχει αρκετή κίνηση είτε με μπάλας, είτε μακριά από αυτήν. Παρατηρούμε συχνά - πυκνά αρκετό συγχρονισμό κι αρμονία των πασέρ με τους πλάγιους που κόβουν προς τα μέσα χωρίς μπάλα, κι αυτό είναι ένα καλό παράδειγμα - μιας φάσης που εμφανίζεται συχνά φέτος - από το τελευταίο παιχνίδι:

Παρ' όλα αυτά, η κύρια δραστηριότητα της παρατηρείται στον κεντρικό άξονα του γηπέδου. Από αυτόν προέρχεται το 56.2% των συνολικών εκτελεσμένων προσπαθειών (742/1.318) και αντίστοιχα περίπου το 46% των 1.771 πόντων της. Η Άλμπα παίρνει σχεδόν τους μισούς της πόντους από τα σημεία του παρκέ όπου σουτάρει λιγότερο καλά, ή τουλάχιστον δεν ξεχωρίζει συγκριτικά με τις υπόλοιπες ομάδες της λίγκας. Φυσικά, την διαφορά κάνουν τα 543 εκτελεσμένα δίποντα εντός της ρακέτας (όχι μόνο από τους ψηλούς, αλλά κι από διεισδύσεις των περιφερειακών ή τελειώματα στο ανοικτό γήπεδο), ο οποίος είναι σε κάθε περίπτωση ένας πολύ μεγάλος αριθμός - 28.5 ανά 40λεπτο.

 Οι κλασικοί ψηλοί της ομάδας (Landry, Thiemann, Clifford, Sikma) παρά το γεγονός πως δεν έχουν εξέχοντες ρόλους (πλην του Sikma που παίζει πάνω από 25 λεπτά) στο ροτέισον του Reneses, είναι πολύ αποτελεσματικοί κι εκμεταλλεύονται τη τροφοδοσία που λαμβάνουν, συχνότερα μέσω του pnr. Ειδικά ο Nnoko Landry, ο οποίος είναι κι αρκετά γρήγορος παίκτης και κάνει συνήθως πολύ καλά dives στην ρακέτα. Βέβαια, αυτό οφείλεται εν πολλοίς και στην υπάρξη ενός από τους καλύτερους πλειμέικερ του EuroCup, του Payton Siva. Ο βραχύσωμος άσσος είναι ο ιθύνων νους της ομάδας, με μεγάλο φόρτο εργασίας στον δημιουργικό τομέα. Μοιράζει ασίστ με το τσουβάλι (9.1 ανά 26 λεπτά) και παρότι έχασε αρκετά παιχνίδια (στο Top16) παραμένει ο κορυφαίος πασέρ της ομάδας. Ο παλιός παίκτης του Rick Pitino στο κολέγιο, βλέπει γήπεδο όσο λίγοι στο EuroCup, ενώ πλέον καθοδηγείται και από την δεδομένη εμπειρία του.

Πάντως, ο 29χρονος PG δεν είναι εντελώς μόνος, καθώς η δημιουργία που παρέχει ο Sikma από την θέση "4", με 4.3 ασίστ ανά 27 λεπτά, είναι εξίσου κομβική για την επιθετική λειτουργία της ομάδας. Γενικώς, η Άλμπα δε φείδεται αξιόλογων plays, τα οποία είναι ικανές να της παρέχουν πολλές από τις μονάδες της. Οι Hermansson και Peno επίσης βοηθούν πολύ, συνθέτοντας μαζί με τους Sikma και Siva μια τετράδα η οποία συνδυάζεται για το 72% των 461 φετινών ασίστ των Γερμανών. Υπάρχει ποιότητα, η οποία μεταφράζεται αριθμητικά σε 171% στη συνάρτηση ασίστ/λαθών (461α/270λ). Σημειώστε πάντως, πως ο Peno δεν ενισχύει πλέον την ομάδα, καθώς έχει τραυματιστεί. Ο Derrick Walton, πρώην παίκτης της Ζάλγκιρις και των Miami Heat, είναι ο αντικαταστάτης του νεαρού Σέρβου, όμως δεν έχει δικαίωμα συμμετοχής στο EuroCup. Κάποιες, λιγότερες δημιουργικά μεν, χρήσιμες γενικότερα δε, βοήθειες δίνει κι ο Joshiko Saibou, ένας παίκτης που βγάζει ενέργεια στο παρκέ και κόντρα στην Μάλαγα, στα προημιτελικά, έκανε εξαιρετική σειρά (10π, 12/17 σουτ, 2.7ρ, 0.7α). Ο Γερμανός είναι καλός αμυντικός κι αν και δεν είναι πρώτο βιολί, πάντα παίρνει σημαντικό χρόνο δράσης.

Από εκεί και πέρα, η υπάρξη οκτώ (!) παικτών που απειλούν από την περιφέρεια με ποσοστό ανώτερο του 38% καθιστούν την ομάδα άκρως επικίνδυνη κι αποτελεσματική κι από απόσταση. Οι Giffey (45%) και Giedraitis (41%) κάνουν τρομερή δουλειά στα φτερά, σουτάροντας πάντα με αυτοπεποίθηση, κάτι που είναι απόρροια και της breakout year που διανύουν αμφότεροι. Η παρουσία τους στο φετινό σύνολο της Άλμπα όχι μόνο βοηθά την ίδια την ομάδα, αφού αυτά τα δύο εργαλεία της είναι απαραίτητα, αλλά αναδεικνύει σε μεγάλο βαθμό και τα θετικά στοιχεία των συγκεκριμένων παικτών. Ο "clutch" Λιθουανός σουτάρει πια κατά 8% καλύτερα από το ποσοστό καριέρας του στο θεσμό, ενώ κι ο Γερμανός, ο οποίος πλέον είναι "παλιοσειρά", καθώς αυτή είναι η 5η του χρονιά στην ομάδα, έχει παρουσιάσει σπουδαία πρόοδο με κοντά στο 10% αύξηση. Πάντοτε ήταν καλοί σουτέρ, όμως φέτος έχουν βρει και τη σταθερότητα που ενδεχομένως να τους έλειπε παλαιότερα, αλλά κι ακόμη καλύτερες προϋποθέσεις για τα σουτ που θα βρουν.

Ειδική μνεία αξίζει κι ο Hermansson, ο οποίος συμβάλει είτε με τα σουτ του (13 πόντοι, 49% στα δίποντα, 45% στα τρίποντα, 84% στις βολές), είτε πασάροντας (5.1 ασίστ ανά 25:30') στο 23% της συνολικής συγκομιδής της ομάδας του ανά παιχνίδι. Ο Ισλανδός μετά από μια καριέρα ετών στην πατρίδα του, πήγε στο κολλέγιο (LIU Brooklyn, 2014-2016) κι έπειτα είχε δύο καλές σεζόν στην Γαλλία. Ανέκαθεν σε όλες του τις ομάδες ήταν ένας παίκτης με πολλές πρωτοβουλίες κι έντονη δραστηριότητα στην επίθεση, όμως πλέον έχει καταφέρει να μεταφέρει το παιχνίδι του και σε ένα πιο απαιτητικό επίπεδο. Η απόκτηση του το περασμένο καλοκαίρι από τη Σαλόν-Ρεμς εξελίσσεται σε κίνηση - ματ, καθώς ο διεθνής γκαρντ αποδεικνύεται πως ήταν απόλυτα έτοιμος για αυτή τη "μετάβαση", στα 24 του χρόνια. Είναι το δίχως άλλο μια από τις πιο ενδιαφέρουσες περιπτώσεις που συναντά κανείς στο ρόστερ της Άλμπα, ένας παίκτης με προοπτική που όπως έδειξε και στο πρόσφατο G1 με την Ανδόρα, διαθέτει και προσωπικότητα και... guts στα κρίσιμα.

actually, this guy, @hermannsson15 probably pisses ice cubes! Ice cold in crunch time he made a difficult floater (and1) to decide the game between @albaberlin und @morabancandorra #icecold #Iceland #mitleibundseele pic.twitter.com/fMWL2IUISD

— Alba-Inside (@AlbaInside11) March 19, 2019

Κάπου εδώ πρέπει να επισημάνουμε τη σημασία των hustle plays στο παιχνίδι της γερμανικής ομάδας, η οποία κυριαρχεί σε δύο βασικές κατηγορίες κι εξασφαλίζει επιπλέον κατοχές σχετικά εύκολα. Η Άλμπα είναι πρώτη στα κλεψίματα (8,7) και τα επιθετικά ριμπάουντ (12.2), γεγονός που αφενός ενισχύει τις δεύτερες ευκαιρίες μετά από άστοχες προσπάθειες, αφετέρου φανερώνει πως είναι μια "edgy" ομάδα. Δεν είναι... της άμυνας, όμως θα πιέσει για το κλέψιμο, θα προσπαθήσει να επωφεληθεί από το λάθος του αντιπάλου. Γενικώς, θα λέγαμε πως αν και εκ πρώτης όψεως φαίνεται πως πρόκειται για ένα σύνολο που απλά σουτάρει πολύ, παίζοντας σε up tempo, αρκετά ελεύθερα, με το ένστικτο των μονάδων της να επικρατεί των συστημάτων, τα πράγματα μάλλον δεν είναι έτσι ακριβώς. Το ζήτημα είναι βαθύτερο για το πώς η Άλμπα έχει εξελιχθεί στην ομάδα που είναι σήμερα. Δεν είναι μόνο πως ο Reneses βρήκε γρανάζια που "του κάνουν". Κατάφερε να παίρνει πολλά από πολλούς, πάντα με βασικό άξονα το πώς θα μπει η μπάλα ευκολότερα στο καλάθι. Αρκεί απλά ένα παιχνίδι για να καταλάβει κανείς πως οι φάσεις που βγάζει η Άλμπα είναι ποιοτικές κι όχι κουτουρού ή... ημέρας.

Η "κατοστάρα" με την Ανδόρα λοιπόν ήταν η 9η (!) φετινή για την Άλμπα, με πέντε από αυτές να σημειώνονται στο EuroCup. Μάλιστα, οι οκτώ εξ' αυτών συνοδεύθηκαν από νίκη. Επιπλέον, υπάρχουν ακόμη επτά παιχνίδια όπου οι κίτρινοι του Βερολίνου πέτυχαν 93-99 πόντους, πλησιάζοντας και πάλι το τριψήφιο. Χωρίς αμφιβολία, πρόκειται πιθανότατα για την πιο επιθετικογενή - τηρουμένων των αναλογιών - ομάδα στην Ευρώπη, εκείνη που θα κερδίσει τα παιχνίδια καθαρά και μόνο λόγω της επίθεσης της - όχι της άμυνας. Δεν αγνοεί την τελευταία, η οποία παρότι δεν είναι το ατού, υπήρξαν βραδιές που της χρειάστηκε, όμως η τάση της είναι ξεκάθαρη. Ο Aito Reneses, ένας βετεράνος κόουτς που πλησιάζει τα 73 έτη, δεν έχει χάσει την όρεξη του για το άθλημα κι αυτό αντικατοπτρίζεται στο έργο που παρουσιάζει την τελευταία διετία στην πρωτεύουσα της Γερμανίας. Ο Reneses έχει βελτιώσει κι ατομικά πολλές από τις μονάδες που παρέλαβε στα χέρια του το καλοκαίρι του 2017 και το μόνο που λείπει κατά τη θητεία του στην Άλμπα είναι ένας τίτλος.

Το αν θα περάσει την Ανδόρα κι αν αργότερα θα κατακτήσει το EuroCup θα το δούμε, όμως στο τέλος της σεζόν θα έχουμε να θυμόμαστε ένα πολύ ενδιαφέρον project από τον Ισπανό κόουτς. Ανεξάρτητα λοιπόν από τα αποτελέσματα, η Άλμπα δημιουργεί ένα δικό της status quo που δε συναντάται συχνά στην Ευρώπη η αλήθεια είναι, μιας τελείως "ροκ" ομάδας δηλαδή, που θα διασκεδάσει ακόμη και σε ένα μέτριο βράδυ της όποιον την παρακολουθήσει.