Όσοι παρακολουθήσαμε στενά το ΝΒΑ στη μετά Jordan εποχή, είχαμε την τύχη να συμπέσουμε με την μεγέθυνση του ΝΒΑ και την εξάπλωση του σε όλον τον κόσμο. Ήταν μια περίοδος που συνοδεύτηκε με την εξάπλωση του ίντερνετ, πράγμα που έκανε την πρόσβαση στα τεκταινόμενα της λίγκας κάθε χρόνο και πιο εύκολη, και την ανάπτυξη των analytics, εργαλείων που προσπάθησαν να ποσοτικοποιήσουν αποτελεσματικότερα την επίδραση των παικτών στις ομάδες τους, κάνοντας την αναζήτηση του καλύτερου κάθε χρονιά μια πολύ δύσκολη υπόθεση. Είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε πολλούς μεγάλους παίκτες οι οποίοι επηρέασαν και άλλαξαν το παιχνίδι τόσο μέσα όσο και έξω από τα γήπεδα. Ενδεικτικό της πολυφωνίας που υπήρχε αυτό το διάστημα σχετικά με το ποιος ήταν ο καλύτερος παίκτης της λίγκας, είναι ότι τα τελευταία 18 χρόνια (μετά το τελευταίο πρωτάθλημα των Bulls), το βραβείο του MVP το κέρδισαν 12 διαφορετικοί παίκτες¹, ενώ στην αντίστοιχη προηγούμενη περίοδο το είχαν κερδίσει 9² με τον Karl Malone να είναι ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στις 2 περιόδους έχοντας κερδίσει τον τίτλο το 97 και το 99. Αν σε αυτούς τους παίκτες, προσθέσουμε παίκτες όπως οι Chris Paul, Vince Carter, Tracy McGrady, Dwight Howard, Dwyane Wade που κατα διαστήματα επίσης μοιάζανε ασταμάτητοι και θα μπορούσαν επίσης να έχoυν κερδίσει ένα βραβείο MVP καταλαβαίνουμε ότι είναι πολύ δύσκολο να πούμε με σιγουριά ποιος ήταν ο καλύτερος παίκτης αυτής της περιόδου. Όμως στην ερώτηση ποιος από τους παραπάνω άλλαξε περισσότερο το ΝΒΑ, η απάντηση για μένα είναι προφανής και είναι ο Kevin Garnett.

Γεννήθηκε στις 21 Οκτωβρίου στο El Masnou λίγο έξω από την Βαρκελώνη. Ξεκίνησε να παίζει μπάσκετ στην ομάδα του El Masnou, όμως γρήγορα οι γονείς του θα τον πήγαιναν στις ακαδημίες της Joventut Badalona, μια από τις καλύτερες ακαδημίες της Ισπανίας. Στις 10 Οκτωβρίου του 2005 έγινε ο νεότερος παίκτης που έπαιζε σε παιχνίδι της ACB, όταν πριν καν κλείσει τα 15 τον φώναξε ο Aito Reneses¹ να μπει να παίξει κόντρα στην Gran Canaria. Σε 5 λεπτά πρόλαβε να βάλει 2 πόντους, 1 ασίστ και 2 κλεψίματα (κάτι που θα γινόταν αργότερα το σήμα κατατεθέν του) σε μια ομάδα όπου αγωνιζόταν ήδη ο Rudy Fernandez και σε λίγο καιρό θα έκανε ντεμπούτο και ο Pau Ribas. Στις 9 Μαΐου του 2010 ξεκινούσε βασικός με την έτερη ομάδα της Βαρκελώνης απέναντι στον Ολυμπιακό και στο τέλος της βραδιάς θα κατακτούσε την Ευρωλίγκα. Πριν καν κλείσει τα 20 χρόνια, είχε κατακτήσει 1 Ευρωλίγκα, 1 FIBA Eurocup, 1 ULEB Cup, 1 Πρωτάθλημα Ισπανίας, 1 Κύπελλο Ισπανίας, 1 Super Cup Ισπανίας και ένα αργυρό μετάλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες ξεκινώντας βασικός απέναντι στον Chris Paul. Αγαπητέ αναγνώστη, σου παρουσιάζω τον Ricky Rubio.

ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: Το παρακάτω κείμενο που θα διαβάσεις ΔΕΝ είναι αντικειμενικό. Αν και θα χρησιμοποιήσω βίντεο και στατιστικές αναλύσεις, θα πρέπει πάντα να θυμάσαι αυτό που έλεγε ο καθηγητής μου της στατιστικής και ήδη το έχω αναφέρει σε παλιότερο κείμενο: "Υπάρχουν μικρά ψέμματα, μεγάλα ψέμματα και η στατιστική". Η εισαγωγή αυτή είναι απαραίτητητη, γιατί θα σου μιλήσω για τον επόμενο μεγάλο παίκτη του ΝΒΑ, που θα κατακτήσει τουλάχιστον 3 φορές το βραβείο του MVP, όσα πρωταθλήματα¹ του αφήσει ο Curry με τη συμμορία του και ο Popovich με τη δικιά του, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι θα μας δώσει τον επόμενο μεγάλο Center του πρωταθλήματος! Είναι ο παίκτης που όταν οι Monstars² θα ξαναεπιτεθούν, θα σώσει τη Γη από τους μπελάδες και θα το κάνει όχι με ένα εντυπωσιακό κάρφωμα όπως ο Jordan, αλλά παίζοντας άμυνα και ταπώνοντας τον αρχηγό των "κακών".