Στο τέλος του πρώτου γύρου της Ευρωλίγκα, αμυντικοί ιστοί απλώθηκαν στα ευρωπαϊκά γήπεδα, εγκλωβίζοντας στις διαιδαλώδεις διακλαδώσεις τους διάφορες φιλόδοξες επιθέσεις. Ρεάλ και Φενέρ αλληλοεξουδτέρωσαν τα όπλα τους, ενώ η Εφές πιάστηκε στα "εξυπνα" δίχτυα του Πέσιτς. Ο Ρικ Πιτίνο παγίδεψε την ΤΣΣΚΑ σε κάθε γωνιά του παρκέ του ΟΑΚΑ, την ίδια στιγμή που ο Ντέβιντ Μπλατ δεν κατάφερε να σπάσει το αραχνοΰφαντο τείχος, που ύψωσαν μπροστά στους παίκτες του ο spiderman Ογκούζ Σαβάς και η παρέα του. Oκ, κάπως αποτυχημένη η παρομοίωση του Σαβάς με μασκοφόρο υπερήρωα, πάντως οι καλές άμυνες έδωσαν σημαντικές νίκες την 15η αγωνιστική, με μάλλον πιο αξιοσημείωτο αποτέλεσμα την εμφατική επικράτηση του τριφυλλιού έναντι των Ρώσων. Το πρώτο μισό της κανονικής διάρκειας μας αφήνει εν τέλει με μια βαθμολογία μπάχαλο και πολλές προσδοκίες για ένα αγωνιώδες φινάλε στις θέσεις 4-8. Ας δούμε τις κατηγορίες μας, στο τελευταίο "ριμπάουντ" της χρονιάς.

Mετά την 13 αγωνιστική και ενώ η 14η ξεκινά σε λίγες ώρες, η δυναμική που έχουν αναπτύξει ορισμένα σύνολα μοιάζει δύσκολο να ανατραπεί, απόψε πάντα. Η Μπασκόνια και ο Ολυμπιακός βρίσκονται σε εμφανή άνοδο, η Ζαλγκίρις ανακάμπτει σημαντικά, η Φενέρ έχει εδραιώσει τη θέση της στην κορυφή. Ως τώρα στις ομάδες της οκτάδας η έκπληξη ακούει στο όνομα Μπάγερν και η απογοήτευση στο όνομα Παναθηναϊκός. Τα χθεσινά και προχθεσινά παιχνίδια δεν είχαν κάποιο τόσο σημαντικό αποτέλεσμα, πλην της νίκης των Βαυαρών στο Μιλάνο. Εβγαλαν όμως διάφορα ενδιαφέροντα παραγματάκια. Ας δούμε τις κατηγορίες μας και ας σταθούμε και λίγο στους δύο "αιώνιους".

H νίκη του Ολυμπιακού επί της Αναντολού Εφές είναι μάλλον το πιο σημαντικό αποτέλεσμα της 12ης αγωνιστικής της Ευρωλίγκα, καθώς φέρνει τους ερυθρόλευκους κοντά στην τετράδα και με ευνοϊκότερο πρόγραμμα από τους ανταγωνιστές του τις επόμενες 3-4 αγωνιστικές. Από την άλλη, και η Μακάμπι ήταν θεωρητικά φαβορί απέναντι στην Μπασκόνια, αλλά έφαγε τα μούτρα της. Με αυτά τα δύο παιχνίδια θα ασχοληθούμε κάμποσο σήμερα, καθότι στα υπόλοιπα τα αποτελέσματα ήταν λίγο εώς πολύ αναμενόμενα και το θέαμα σχετικά μέτριο, εκτός από το ΟΑΚΑ, όπου και ήταν άθλιο. Πάμε στις κατηγορίες ενός ακόμη μακρινού ριμπάουντ.

Λοιπόν ένα μικρό μπλογκάκι για τον Ολυμπιακό απόψε, πριν το κρασάκι.

Οι ερυθρόλευκοι απέναντι στην Ζαλγκίρις έκαναν ένα ξεκίνημα σπάνιο. 4/4 τρίποντα του Πρίντεζη δεν τα βλέπεις κάθε μέρα στο τσάκα τσάκα, ενώ επίσης αξιοσημείωτο είναι πως τα τρία από αυτά ήρθαν από την γωνία. Ο Σάρας είδε ότι κάτι έπρεπε να αλλάξει εκεί, καθώς ο Σπανούλης διάβαζε τα "βυθίσματα" της άμυνας και τις διπλές καλύψεις τέλεια και ο Ολυμπιακός ήταν γενικά αλάνθαστος. Ετσι, παρουσίασε μία σχετικά περίεργη άμυνα, που σίγουρα δεν ήταν ζώνη, αλλά περισσότερο κάτι σαν τακτική εκφοβισμού.

Tην προηγούμενη Κυριακή πήγα στο ΑΝ club στα Εξάρχεια, κάτι που έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν, σπουδαία τα λάχανα. Κάποτε είχε παίξει εκεί μέχρι και ο Κώστας Τουρνάς, διότι ακόμη και το ΑΝ έχει περάσει κρίση ταυτότητας. Παραπροχθές βέβαια, ήταν μια άλλη, ωραία περίσταση. Οι 7 Odds, το γκρουπ που έντυσε μουσικά την τελευταία μας εκπομπή εδώ στο Basketball Guru, παρουσίαζε σε ένα μίνι-φεστιβαλάκι (τρεις μπάντες) το δεύτερο του LP, με τίτλο “What are the Odds”. Ο ένας είναι πολύ καλός φίλος, με τους άλλους δεν έχουμε πει ούτε ένα «γεια».

Αποκαρδιωτική η εικόνα του Παναθηναϊκού στα περίχωρα της Μόσχας, εκεί που σκόραρε μόλις 68 πόντους απέναντι στην Shvedless Χίμκι του Γιώργου Μπαρτζώκα, που βλέπει την ομάδα του να ανακάμπτει σημαντικά. Ο Ολυμπιακός, αντίθετα, έπαιξε όμορφα στο Φάληρο από ένα σημείο και ύστερα, δοκιμάζοντας να ακουμπήσει ακόμη παραπάνω την μπάλα στον Ζακ Λεντέι. Η νίκη της Φενέρ μέσα στην Βαρκελώνη επιτρέπει στους ερυθρόλευκους να κοιτάνε με άλλο μάτι την βαθμολογία, ενώ η επικράτηση της ΤΣΣΚΑ στη Μαδρίτη δίνει στον Ιτούδη τον αέρα του ξεκάθαρου φαβορί. Στα (λίγα) αξιοσημείωτα της αγωνιστικής, καταχωρείται η ασθμαίνουσα νίκη της Ζαλγκίρις επί της Μιλάνο, πιθανώς και η ανατροπή της Γκραν Κανάρια απέναντι στο χάλι της Νταρουσάφακα. Η εικόνα της Εφές δεν αποτελεί καμία έκπληξη, όπως έκπληξη δεν αποτελεί και εκείνη της Μακάμπι. Η απόδοση των Ισραηλινών ήταν αληθινά καλή, κάτι αναμενόμενο. Κάποια στιγμή θα ξεμπούκωναν. Πάμε στις κατηγορίες μας ξεκινώντας από αυτούς.

Ως γνωστόν, η Αναντολού Εφές είναι η πιο βελτιωμένη ομάδα της φετινής Ευρωλίγκα. Βρίσκεται στην τέταρτη θέση με ρεκόρ 7-2, έχει πάρει τις νίκες που χρειάζεται ένα φαβορί για τετράδα (δηλαδή τα εκτός έδρας με μεσαίας ή χαμηλής δυναμικότητας αντιπάλους) και δείχνει να έχει αφήσει πίσω της την αλλοπρόσαλη εποχή Περάσοβιτς, η οποία γέμισε το σύνολο με αγαρμποσύνη και μόνο. Δεν ξέρω αν θυμάστε πώς έπαιζαν οι Τούρκοι τότε, στην καλύτερη τους έκδοση. Είχαν σούπερ αθλητικούς πλάγιους (Μπράουν, Χάνικατ, Tόμας, Οσμάν), τον Ντάνστον, τον Γκρέιντζερ και τον Πολ και το μοτό τους ήταν τρέξιμο, σουτ από όπου να ναι και "ολοι μαζί στο επιθετικό ριμπάουντ". Πήγε σχετικά οκ, αλλά όταν ο Περάσοβιτς προσπάθησε να υποστηρίξει αυτή την "συγχρονη" συνταγή με άλλους παίκτες, το αποτέλεσμα ήταν ένα αγωνιστικό έκτρωμα, που μοιραία κατέληξε στα χέρια του προπονητή-μετρ του σαματά και των αποβολών, Εργκίν Αταμάν. Παίρνοντας την Εφές στη μέση της χρονιάς, ο Αταμάν τα πήγε ακόμη χειρότερα και ευτυχώς ήρθε το καλοκαίρι.

Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος είναι πλέον προπονητής της Μακάμπι και αυτό είναι μία αληθινά καλή είδηση. Ο πρώην τεχνικός του Ολυμπιακού άξιζε να παραμείνει στο υψηλότερο επίπεδο του ευρωπαϊκού μπάσκετ, διότι είναι ένας πολύ καλός προπονητής, με αξιοσημείωτη πορεία και μεγάλες επιτυχίες, όπως τα δύο πρωταθλήματα Ελλάδας και οι δύο συμμετοχές σε τελικούς Ευρωλίγκα σε τέσσερα χρόνια, βιογραφικό πενταετίας ανώτερο από τους περισσότερους συναδέλφους του. Δεν ήταν αρκετό να τον κρατήσει στον Ολυμπιακό, καθότι εκεί ο κύκλος του ομολογουμένως έκλεισε, όμως σίγουρα είναι φτάνει και περισσεύει για την διαλυμένη (αγωνιστικά) Μακάμπι να δοκιμάσει μαζί του.

Λίγο με τα σάιμποργκ και την συνεντευξη κάηκα να πω την αλήθεια. Καθώς την άραζα προχθές στον καναπέ, σκεφτόμουν ότι θα μπει ο Σλούκας με κόκκινο μάτι, μεταλλικό χέρι-δαγκάνα και θα τρίζει σαν εκσκαφέας φωνάζοντας "ιααααααααργκ"! Δεν συνέβη κάτι τέτοιο, τουλάχιστον σε ο,τι με αφορά, για άλλους όμως δεν παίρνω όρκο. Η Φενέρ πέρασε από το ΣΕΦ με εκείνον πρωταγωνιστή, στην νίκη της αγωνιστικής στην Ευρωλίγκα, καθώς το σύνολο του Ζοτς πλέον πηγαίνει καβάλα στ'αλογο. Είναι δύσκολο να σπάσει η τριάδα της κορυφής μέχρι το τέλος, αλλά από εκεί και κάτω θα γίνει σκοτωμός. Οι δύο ελληνικές ομάδες δεν βρίσκονται στην καλύτερη δυνατή θέση, όμως το χειρότερο είναι πως δεν έχουν και ωραία εικόνα. Μόλις 7 αγωνιστικές έχουν περάσει βέβαια, θα δούμε. Προς το παρόν, η τριάδα Μπάρτσα-Εφές-Μιλάνο δείχνει ένα βήμα μπροστά. Ας δούμε τις κατηγορίες μας.

H ειρωνική μου πίστη, η βλασφημία μου, έχει στο κέντρο της μια εικόνα - το cyborg.*

Όπως είδαμε αυτές τις μέρες, ο αθλητισμός, και δη το μπάσκετ, προσφέρει ένα υπέροχο παράδειγμα αλληλεπίδρασης με την τεχνολογία. Οι ειδικοί που κινούνται γύρω από το άθλημα την χρησιμοποιούν για να ελέγξουν ένα σωρό ενδεχόμενα: Tην ομαδική συνέργεια (α' μέρος), την ατομική βελτίωση και το ενδεχόμενο τραυματισμών (β' μέρος), το συνταίριασμα ενός καινούριου μέλος σε μία νέα ομάδα (γ' μέρος). Από τα ποσοστά των σουτ σε διάφορα σημεία του γηπέδου, μέχρι την σωστή γωνία σκριν, το ψυχολογικό προφίλ και τις συνήθειες του ύπνου, τα ποσοτικά δεδομένα δημιουργούν γύρω από τον μπασκετμπολίστα ένα κυβοργικό πλέγμα, ή αν θέλετε ένα επιστημονικό δίχτυ, που δένει με την υποκειμενικότητα του οργανικά, προκειμένου να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Ο αθλητής και η αθλήτρια μοιάζουν με το cyborg της επιστημονικής φαντασίας, κυρίως διότι στο σώμα τους εγγράφονται πληροφορίες, οι οποίες με την σειρά τους μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον έλεγχο του εξωτερικού περιβάλλοντος και την ρύθμιση των διαδράσεων με εκείνο.