Aυτά που κατάφερε φέτος ο Δημήτρης Ιτούδης με την ΤΣΣΚΑ και η ΤΣΣΚΑ με τον Ιτούδη είναι πολύ σημαντικά πράγματα.

Πρώτα απ'ολα οι Ρώσοι έδωσαν ένα καλό μάθημα σε όσους βλέπουν το μπάσκετ ως ένα παιχνίδι με απαράβατους κανόνες και αδιαμφισβήτητες αρχές που συνοδεύονται από βαρύγδουπες μεγαλοστομίες. Μέσα σε όλα αυτά ανήκει και η θεώρηση πως η άμυνα κερδίζει τα πρωταθλήματα. Η πρόσφατη πρωταθλήτρια Ευρώπης δέχτηκε φέτος στο τοπ-16 περισσότερους πόντους ανά αγώνα σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη ομάδα. Κάποιος θα μπορούσε να πει (αν και δεν είναι ακριβώς έτσι) πως η ΤΣΣΚΑ είχε τη χειρότερη άμυνα της διοργάνωσης, και πως το δίδυμο Τεόντοσιτς-Ντε Κολό θα ήταν μαύρη τρύπα για όποιον είχε βλέψεις να φτάσει μέχρι την κορυφή. Αυτό ίσχυε μέχρι πέρυσι, όταν δίπλα τους υπήρχαν άλλοι συμπαίκτες. Την φετινή χρονιά , ο κοουτς της αρκούδας είχε την άνεση να κάνει τις αλλαγές του όπως ακριβώς ήθελε, ώστε να φτιάξει ένα σύνολο που θα στηρίζεται στην επιθετική δημιουργία και ακρίβεια σε τέτοιο βαθμό , ώστε η ανασταλτική του λειτουργία να προσφέρει απλά ένα κατιτίς παραπάνω, αν αυτό θα ήταν απαραίτητο. Όπως π.χ. μία άμυνα βοήθειας ψηλά από τον Βίκτορ Χριάπα, ή ένα κόψιμο του Τεόντοσιτς στον Ούντο.

Η ΤΣΣΚΑ ήρθε αντιμέτωπη με τους εφιάλτες της κι όμως επιβίωσε, με τον Nando De Colo να της δίνει το... φιλί της ζωής και μαζί το εισιτήριο για τον τελικό της Κυριακής.
Αλήθεια, πριν ξεκινήσει το παιχνίδι, είχα αρκετές απορίες για το πως θα επιλέξουν οι δύο προπονητές να παραταχθούν αυτή τη φορά. Εξάλλου, ΤΣΣΚΑ και Λοκομοτίβ είναι αντίπαλες και στη VTB league και πάνω κάτω ξέρει καλά η μία το παιχνίδι της άλλης. Είναι δύο διαφορετικές ομάδες κι ας ανήκουν στη "Ρωσική σχολή" (που μάλλον δεν υπάρχει). Όπως ήταν λογικό, δεν εξεπλάγην και πολύ, με την ΤΣΣΚΑ να ακολουθεί πιστά ένα πλάνο που εξουθένωσε την ομάδα του Μπαρτζώκα.

Δεν σας κρύβω οτι στενοχωρήθηκα. Η Λαμποράλ έφτασε μισή ανάσα από το να ολοκληρώσει μία ιστορία αουτσάιντερ από αυτές που μπαίνουν στο πάνθεον των παραμυθιών του αθλήματος, όμοια με εκείνες των Παρτίζαν, Γιουγκοπλάστικα, Ζαλγκίρις ή αν θέλετε και του Ολυμπιακού του 2012. Δεν τα κατάφερε, ενώ όλα στο τέλος έδειχναν ότι ίσως να τα καταφέρει. Δύο χαμένες βολές σε σημεία που ο Ομπράντοβιτς ήθελε το φάουλ, μαζί με τρεις πικ εν ρολ άμυνες που ήταν αποτέλεσμα κούρασης, επέτρεψαν στην γεμάτη βάθος Φενέρ να είναι εκείνη που θα διεκδικήσει το τρόπαιο.

Αγαπητοί αναγνώστες, όπως είναι ήδη γνωστό, άλλη μία Ευρωπαϊκή σεζόν φτάνει στο τέλος της. Γνωρίζοντας ότι το φορμάτ της διοργάνωσης πρόκειται να αλλάξει άρδην από του χρόνου, αναπολώ με λίγη περισσότερη νοσταλγία όσα ζήσαμε σε μπασκετικό επίπεδο φέτος. Άλλα ήταν ευχάριστες εκπλήξεις, ενώ ορισμένα με έκαναν να απορήσω. Όπως και να 'χει, έχουμε να θυμόμαστε πολλά από τη σεζόν 2015-16.

Οι δύο ημιτελικοί τελείωσαν αλλά αυτό δεν αλλάζει τις καλύτερες πεντάδες που ανέδειξε για φέτος η ευρωλίγκα. Αλλωστε αυτές αποφασίζονται πριν τα τελευταία δύο παιχνίδια. Η ομάδα του BG έχει συλλογικά τη δική της άποψη επί του ποιοι ήταν για φέτος οι καλύτεροι της σεζόν και θα ήθελε να τη μοιραστεί μαζί σας. Ανέλαβα να γράψω το κείμενο, αλλά οι επιλογές έχουν έρθει μετά από ψηφοφορία. Το πιο σωστό βέβαια θα ήταν να είχαμε κάνει συνέλευση. Ιδού ποιους επιλέξαμε.

Μετά από μια μεγάλη και εξουθενωτική σεζόν για τις ομάδες, επιτέλους φτάσαμε στην τελική ευθεία. Σε λίγες μέρες ξεκινάει το Final Four της Ευρωλίγκα στο Βερολίνο και πλέον οι τέσσερις μονομάχοι κάνουν τα σχέδιά τους για τους ημιτελκούς. Οι προπονητές ψάχνουν να βρουν τρόπους για να νικήσει η ομάδα τους αναλύοντας τους αντιπάλους και ετοιμάζοντας ψυχολογικά τους παίκτες. Εγώ από τη μεριά μου, λίγες μέρες πριν μπω στο αεροπλάνο για Βερολίνο, θα κάνω μια απόπειρα να αποκρυπτογραφήσω το τι μας λένε τα νούμερα για εκείνους.

Πρόσφατα είδαμε τους παίκτες που μας εξέπληξαν ευχάριστα στην φετινή ευρωλίγκα, ας ρίξουμε μία ματιά και σε ο,τι φέτος μας απογοήτευσε. Χωρίς τον ψυχαναγκασμό της αντίστροφης μέτρησης, αλλά με ελαφρώς περιπαικτική διάθεση και έναν λίγο πιο ανάλαφρο τόνο. Αυτά που ακολουθούν αλλιώς τα περιμέναμε και αλλιώς μας ήρθαν. Ιδού 10 + 2 απογοητευσεις, με τυχαία σειρά και "απλωμένη θεματολογία".

Λίγο πριν το final four, και όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή, τα τοπ της ευρωλίγκα αρχίζουν στο Basketball Guru. Αρχή με τους 10 παίκτες που εξέπληξαν με την απόδοση τους, καθώς και με κάποιους επιλαχόντες. Το countdown είναι για τη φάση, για να έχουμε να λέμε.

Στο τρίτο δεκάλεπτο του 5ου παιχνιδιού μεταξύ Λοκομοτίβ και Μπαρτσελόνα , ο Τσάβι Πασκουάλ έκανε κάτι που στο παρελθόν του έχει χαρίσει πρόκριση σε final four. Επιστράτευσε μία ζώνη 3-2 , πολύ ανοιχτή και με έμφαση στην περιφερειακή πίεση και στην κάλυψη του high post. Στην πίσω γραμμή και κοντά στο καλάθι ήταν ευάλωτη, αλλά ο κοουτς των Καταλανών είχε διαγνώσει σωστά πως οι ψηλοί της Κουμπάν δεν θα έπαιρναν εύκολα θέσεις τόσο χαμηλά. Αρέσκονται κυρίως στο παιχνίδι γύρω από τη ρακέτα και όχι σε αυτό μέσα σε αυτή.

Ενα από τα μυστήρια της φετινής σεζόν στην ευρωλίγκα ήταν η , σαφώς κατώτερη των προσδοκιών, πορεία της Ρεάλ Μαδρίτης. Η Ρεάλ τελείωσε τις υποχρεώσεις της με αρνητικό ρεκόρ (12-15), τη στιγμή που αν κανείς κοιτάξει τη σύνθεση με την οποία αγωνίστηκε στο τελευταίο παιχνίδι απέναντι στη Φενέρ, θα τη βρει σχεδόν απαράλλαχτη σε σχέση με εκείνη που εύκολα επικράτησε επί του Ολυμπιακού στον τελικό του περασμένου Μαίου.  Ο προπονητής είναι ο ίδιος, οι παίκτες επίσης, και βασικά λείπει ο .... Μάρκους Σλότερ. Ο Γιάννης Μπουρούσης είχε ελάχιστη συμμετοχή στην κατάκτηση του περσινού τίτλου και τα βαριά χαρτιά στην περιφέρεια της ομάδας δεν τα έχουν πάρει και τα χρόνια.