H Νταρουσάφακα έκανε την εμφάνισή της για πρώτη φορά στη διοργάνωση της Ευρωλίγκας τη σεζόν που μας πέρασε. Κατόρθωσε να περάσει από την πρώτη φάση χάρη στην ισοβαθμία με την Μακάμπι και αφού είχε μπορέσει να περάσει μέσα από τη Nokia Arena με μια νίκη που τράβηξε τα βλέμματα όλων μας¹ και τελικά αποκλείστηκε από τη συνέχεια της διοργάνωσης στη φάση του Top 16. 'Οταν στις 15 Μαΐου ο Μπερτομέου ανακοίνωσε ότι η τουρκική ομάδα θα πάρει την wild card για να συμμετάσχει στη φετινή διοργάνωση, κάνοντας τέσσερις τις ομάδες από την γείτονα χώρα, πολλοί δυσανασχέτησαν και οι φήμες έλεγαν για παρέμβαση της του ομίλου Dogus (ή της Turkish Airlines;) στη λήψη της απόφασης. Tέσσερις μήνες μετά και αφού πρώτα η ομάδα από την Τουρκία έκανε αίσθηση στην μπασκετική Ευρώπη με την πρόσληψη του David Blatt, πλέον φαντάζει ως μια από τις πιθανές εκπλήξεις της διοργάνωσης και προσωπικά περιμένω να τους δω να περνάνε στα Play Off.

Η Euroleague 2016/17 ξεκινά σε μερικές εβδομάδες και η στιγμή να αποδειχθεί στα παρκέ, αυτό που διαισθανόμαστε βλέποντας το νέο σύστημα διεξαγωγής της επί χάρτου, πλησιάζει. Με το αντίπαλο δέος του Champions League να δείχνει αποφασισμένο να απορροφήσει το μπασκετικό "μερίδιο" που θεωρεί ότι του αναλογεί, ο Τζόρντι και η παρέα του κατέληξαν στον τρόπο με τον οποίο πιστεύουν οτι θα αναβαθμίσουν το "προϊόν" τους: Μια αρένα και 16 μονομάχοι... all against all. Δεν ακούγεται άσχημο.

Η μεγαλύτερη έκπληξη της περσινής Euroleague -εξ ημισείας με το καμάρι της Βασκονίας- δεν υπάρχει πια, καθώς έχοντας χάσει σχεδόν ότι αξιόλογο υπήρχε στο ρόστερ της, άφησε τους φίλους της να παρακαλούν τον τελευταίο αποχωρήσαντα να μην κλείσει την πόρτα, μπας και έρθει κανείς να γεμίσει τις περσινές, σουρεάλ, κοκκινοπράσινες φανέλες της.

Η σεζόν 2014 -15 βρήκε στο ξεκίνημα της τον Μάρκους Σλότερ να κάθεται στην άκρη του πάγκου της Ρεάλ Μαδρίτης, και να βλέπει τις πλάτες μέχρι και του Μεΐρί. Στη θέση του σέντερ κυριαρχούσε η παρουσία δύο πολυσχιδών επιθετικά παικτών, του Γκουστάβο Αγιόν και του Γιάννη Μπουρούση. Η Ρεάλ πήγαινε μια χαρά, έπαιζε εντυπωσιακά, αλλά ήταν φανερό πως κάτι της έλειπε για να καταφέρει να πατήσει στην κορυφή μετά από δύο αποτυχημένες απόπειρες απέναντι σε Ολυμπιακό και Μακάμπι. Οι ερυθρόλευκοι είχαν επικρατήσει στον τελικό του 2013 με τους δύο γκαρντ της να πετάν φωτιές πίσω από τα σκριν και ένα χρόνο αργότερα οι Ισραηλινοί είχαν κάνει περίπου το ίδιο με τους Ράις και Χίκμαν. Κάπου στα μέσα της χρονιάς που οδήγησε επιτέλους τους Μαδριλένους στο θρόνο, ο Λάσο αποφάσισε επιτέλους να παραδεχτεί αυτό που τόσοι φώναζαν. Η ομάδα του δεν είχε πικ εν ρολ άμυνα, την ώρα που υπήρχε μόνο ένας παίκτης στο ρόστερ που να μπορούσε να την προσφέρει, είτε με αλλαγές είτε με όποιον άλλον τρόπο αγαπάτε. Αυτός ήταν ο Σλότερ.

Όπως γράφω και στο bio μου εδώ στο Guru, προτιμώ πλέον να βλέπω Ευρωπαϊκό μπάσκετ και να κοιμάμαι τα βράδια από το να βλέπω NBA. Τουλάχιστον αυτό ίσχυε μέχρι το φετινό καλοκαίρι και πριν γίνουν όσες κινήσεις έχουν γίνει μέχρι. Μεταξύ μας, πολύ θα ήθελα να δω Σέρχι, Ντιλέινι, Σατοράνσκι κι άλλους να αγωνίζονται εκεί.

Σε μία αποστροφή του λόγου του σε συνέντευξη που παραχώρησε στο πλαίσιο του summer league στο Λας Βέγκας, ο κομισάριος του ΝΒΑ αναφέρθηκε στην μετακίνηση του Κέβιν Ντουράντ στους Ουόριορς, και κατ'επέκταση στη δημιουργία των λεγόμενων superteams στο ΝΒΑ. "Διάβασα διάφορες ιστορίες που υποστηρίζουν πως αυτό είναι που η θέλει η λίγκα, και πως η έννοια των δύο υπερομάδων είναι κάτι τηλεοπτικά ελκυστικό. Για να είμαι ξεκάθαρος, δεν νομίζω πως αυτό είναι καλό για το πρωτάθλημα".

Έχει ξεκινήσει ένας από τους πιο καυτούς Ιούλιους στην ιστορία του μπάσκετ και ο κύριος λόγος για αυτό είναι το NBA και το Salary Cap που εκτοξεύθηκε 20+ εκατομμύρια από την προηγούμενη χρονιά. Τα χρήματα αυτά για να καταλάβει κάποιος πως θα μπορούσε να ενισχυθεί μια ομάδα, είναι τα χρήματα που παίρνει ο Curry, ο Αντετοκούμπο και ο Anthony Davis μαζί!

(Φωτό από το elconfidencial.com)

Φτάσαμε σχεδόν στα μέσα Ιούνη και με εξαίρεση τους τελικούς σε μερικές χώρες όπως η Ισπανία και η Ιταλία, οι υπόλοιπες ομάδες στην Ευρώπη ήδη κάνουν τον απολογισμό της χρονιάς που πέρασε, και παράλληλα μελετάνε τις επόμενες κινήσεις που θα κάνουν. Είμαστε στην περίοδο που οι ατζέντηδες προσπαθούν να βρούνε ομάδες για τους πελάτες τους, οι υπεύθυνοι μεταγραφών στις ομάδες ξεσκονίζουν τις σημειώσεις και τα βίντεο ώστε να βρουν τον κατάλληλο παίκτη και οι οπαδοί μέσα από twitter, φόρουμ και αθλητικά σάιτ προσπαθούν να μάθουν όσο νωρίτερα την επόμενη κίνηση της αγαπημένης τους ομάδας κάνοντας όνειρα για τίτλους και θέαμα . Στα πλαίσια αυτά και με αφορμή ένα άρθρο του Ian Levy που είχα διαβάσει πριν από καιρό σχετικά με το προφίλ των PGs του επερχόμενου Draft^₁, σκέφτηκα να κάνω κάτι παραπλήσιο για τους καλύτερους γκαρντ της Ευρωλίγκα. Μάλιστα, σε μια προσπάθεια να θυμηθώ τα φοιτητικά μου χρόνια και τις ωραίες αναμνήσεις, το σημερινό κείμενο θα έχει τη δομή μιας επιστημονικής δημοσίευσης.

Η τελευταία χρονιά της Ευρωλίγκας με τη μορφή που την ξέραμε τις περασμένες σεζόν, ολοκλήρώθηκε με έναν ιδανικό τρόπο για την διοργάνωση και για το ίδιο το άθλημα. Ο καλύτερος ίσως τελικός που έχουμε δει ποτέ, τολάχιστον στη σύγχρονη ιστορία της Ευρωλίγκας, αλλά και ο συναρπαστικός ημιτελικός μεταξύ Φενέρμπαχτσε και Λαμποράλ Κούτσα αποτελούν ζωντανή διαφήμιση για τον θεσμό και θα μνημονεύονται για χρόνια. Αφού διαβάσατε το κείμενο του Giorgos για τα πολύ σημαντικά πράγματα που πέτυχε φέτος η ΤΣΣΚΑ με τον Δημήτρη Ιτούδη, πάμε να δούμε κάποιες σκόρπιες σημειώσεις από το τριήμερο του Final 4.

Είδαμε την γενική ανάλυση του τελικού σε προηγούμενο σημείωμα, αλλά νομίζω αξίζει να σταθούμε με τη βοήθεια των screenshots και των βίντεο σε ένα δύο χαρακτηριστικά του παιχνιδιού της ΤΣΣΚΑ, τα οποία συνέβαλαν πολύ τόσο στη διαμόρφωση της φετινής αγωνιστικής της ταυτότητας, όσο και στο προχθεσινό νικηφόρο αποτέλεσμα. Αυτά αφορούν την άμυνα, και συγκεκριμένα κάποιες προσεγγίσεις που έχουν να κάνουν με το "πείραγμα" των κανονικών μαρκαρισμάτων, είτε σε μαν του μαν, είτε σε κάτι που μοιάζει με ματς απ ζώνη. Ο σκοπός αυτών των διατάξεων είναι διττός. Πρώτον, θέλουν να προστατεύσουν από τη δημιουργία κάποιων μις ματς που έχουν να κάνουν με τα ατομικά αμυντικά χαρακτηριστικά των παικτών (π.χ. Τεόντοσιτς) και δεύτερον, θέλουν να είναι έτοιμες για ό,τι παρουσιάσει η επίθεση μετά το σκριν στη μπάλα. Για να το πούμε πιο απλά, σκοπός είναι η προστασία και η πρόβλεψη.