Οι δύο από τις τρεις μεταγραφές που έκανε φέτος η Ρεάλ Μαδρίτης ήταν οι Othelo Hunter και Anthony Randolph που ήρθαν να ενισχύσουν την ήδη πολύ καλή γραμμή ψηλών που αποτελούνταν από τους Ayon, Reyes, Nocioni και Trey Thompkins. Φαίνεται ότι το πάθημα των περσινών Play Off όταν κι απoκλείστηκαν από την Ρεάλ Μαδρίτης, σε μια σειρά που ξεχώρισε ο Ekpe Udoh, έγινε μάθημα για τον Pablo Laso, ο οποίος αποφάσισε να φέρει στην ομάδα δύο αθλητικούς ψηλούς οι οποίοι ταιριάζουν περισσότερο στην νέα εποχή του μπάσκετ. Αλλά πριν πάμε στα νέα πρόσωπα και τα στοιχεία που αυτοί προσφέρουν, ας δούμε τους παίκτες της frontline που συνεχίζουν από πέρισυ στην ομάδα.

Η γραμμή των ψηλών της Ρεάλ Μαδρίτης ήταν ήδη πολύ καλή και αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Όταν κέρδισε πριν δύο χρόνια την Ευρωλίγκα, ο Andres Nocioni ήταν ο MVP του Final 4, αλλά και ο Gustavo Ayon ξεχώρισε αφού ήταν ο καλύτερος παίκτης του ημιτελικού έχοντας 18 πόντους, εφτά rebounds, έξι assist και 3 κλεψίματα, φτάνοντας στο εντυπωσιακό 30 ranking! Από εκείνη την ομάδα, στην frontline συνεχίζουν οι Nocioni, Ayon και Reyes. O Nocioni, στα 37 του πλέον, είναι ένας PF που παίζει κυρίως με πρόσωπο στο καλάθι και προσφέρει καλό σουτ. Έχει χάσει αρκετά σε ταχύτητα και για αυτό στην Ευρωλίγκα μέχρι και το παιχνίδι της Παρασκευής απέναντι στην Μπαρτσελόνα, είχε παίξει συνολικά μόλις 11' σε δύο παιχνίδια. Η εμπειρία του, σίγουρα θα φανεί χρήσιμη στην πορεία της χρονιάς σε κάποια παιχνίδια που ο Laso θα θελήσει να αλλάξει την ροή ενός αγώνα. Ο Ayon, παραμένει ο βασικός center της ομάδας, παίζοντας περίπου 20' ανά παιχνίδι. Είναι πολύ καλός screener και επίσης με την ικανότητα που έχει να τοποθετείται πολύ καλά μέσα στη ρακέτα του αντιπάλου, τον κάνουν ιδανικό στις συνεργασίες pick and roll. O τρίτος της παλαιάς φρουράς είναι ο Reyes ο οποίος πλέον αποτελεί σημαία της ομάδας καθώς είναι από το 2004 στην ομάδα. Ακόμα και στα 36 του, είναι ένας από τους καλύτερους rebounders της διοργάνωσης (1^ος στην ιστορία της Ευρωλίγκας με 2^ο τον Μπουρούση), ο οποίος μεγαλώνοντας μπόρεσε να αλλάξει το παιχνίδι του βελτιώνοντας αισθητά το σουτ του και πλέον μπορεί να σκοράρει και πίσω από τη γραμμή των 6,75μ. 

Πέρισυ οι ιθύνοντες της ομάδας έκαναν μια σειρά από μεταγραφές, προκειμένου να βελτιώσουν τη γραμμή των ψηλών, φέρνοντας στη Μαδρίτης παίκτες όπως οι Anderson Lima, Maurice N'Dour¹ και ο Trey Thompkins ο οποίος ερχόταν από μια καταπληκτική χρονιά με την Νίζνυ. Από τους αναφερθέντες, ο μόνος που συνεχίζει φέτος στην ομάδα είναι ο Trey Thompkins, ένα 4αρι με πολύ καλό σουτ (36.2% στα τρίποντα στην καριέρα του στην Ευρωλίγκα) και καλά αθλητικά προσόντα. Η αδυναμία του στην άμυνα να ακολουθήσει τις περιστροφές περιορίζει αισθητά τον ρόλο που έχει στην ομάδα, αλλά είναι ένας παίκτης που μπορεί να έρθει από τον πάγκο και να αλλάξει τη ροή ενός αγώνα με τα τρίποντά του όπως έκανε πέρισυ στο παιχνίδι ανάμεσα στην Μπαρτσελόνα και τη Ρεάλ Μαδρίτης μέσα στη Βαρκελώνη στα πλαίσια της ACB. Σε ένα παιχνίδι που το ήλεγχε μέχρι το 33' η ομάδα της Καταλονίας, έχοντας διαφορές που έφτασαν και τους 15 πόντους, ο Αμερικανός έκανε την καλύτερή του εμφάνιση από τότε που πάτησε στην Ισπανία βάζοντας 25 πόντους (4/6 τρίποντα) και οδηγώντας στην ανατροπή του αγώνα και την νίκη των αχώνευτων της ομάδας της Μαδρίτης με 91 - 86 μέσα στο Palau Blaugrana. Αυτή η εμφάνιση, καθώς και οι εμφανίσεις τους στη σειρά των τελικών απέναντί στην Μπάρτσα² (12 πόντους ΜΟ στις 3 νίκες της ομάδας), έπεισαν τους υπεύθυνους της ομάδας να του ανανεώσουν το συμβόλαιο γαι 2 χρόνια ακόμα.

Η χρονιά όμως πέρισυ, δεν ήταν απόλυτα επιτυχημένη, αφού όντας πρωταθλήτρια το 2015 η ομάδα απέτυχε να φτάσει στο Final 4 του Βερολίνου. Αποκλείστηκε με ένα καθαρό 3-0 από την Φενέρ, η οποία σε εκείνη τη σειρά παρουσιάστηκε χωρίς τον Vesely κάτι που ανάγκασε τον Udoh να παίζει συνέχεια και στο 4 να εμφανίζεται πολλές φορές ο Kalinic. Ανάμεσα στα στοιχεία που καθόρισαν την έκβαση της σειράς, ήταν και η ικανότητα των "ψηλών" της Μαδρίτης να αλλάζουν συνέχεια στα screen χωρίς να έχουν ιδιαίτερο πρόβλημα να μαρκάρουν τους κοντύτερους αντιπάλους τους, δυσκολεύοντας παράλληλα με την άμυνα τους την τροφοδοσία των ψηλών της Μαδρίτης που είχαν πλεονέκτημα απέναντι στους Dixon, Σλοούκα κτλ. Ο Laso αναγνώρισε αυτή την αδυναμία της ομάδας και για αυτό φέτος, στην μεταγραφική περίοδο ξόδεψε πολλά για να φέρει στην ομάδα τους Hunter και Randolph, χωρίς να αποδεσμεύσει παράλληλα κάποιον από τους προαναφερθέντες. Ο Hunter προσφέρει πολλά σε άμυνα και rebound και ειδικά η ικανότητά του να αλλάζει στα screen και να μπορεί να αμυνθεί ικανοποιητικά απέναντι σε κοντύτερους αντιπάλους, αν και δεν μεταφράζεται σε τάπες και κλεψίματα, είναι πολύ σημαντική στη λειτουργία της ομάδας. Όσο για τον Randolph, ο Βασίλης μας τα είχε πει αναλυτικά από το αφιέρωμα που είχε κάνει στην ομάδα της Μαδρίτης στα πλαίσια του οδηγού της Ευρωλίγκας:

Καλύτερη μεταγραφή

Ασυζητητί ο Anthony Randolph. Ο Αμερικάνος, ο οποίος για κάποιο λόγο δεν παίζει στο NBA, ήταν από τους κορυφαίους ψηλούς της περασμένης σεζόν και πιθανότατα ο καλύτερος που βγήκε στην αγορά το καλοκαίρι. Μπορεί να δώσει στην ομάδα πολλά και διαφορετικά πράγματα. Γρήγορα πόδια, καλή αμύνα, rim protection και κυρίως μπορεί να απειλήσει το καλάθι με πολλούς διαφορετικούς τρόπους: σουτ μέσης ή μακρινής απόστασης, (λίγο) ποστάρισμα, παιχνίδι απομόνωσης (isolation) από μέση απόσταση το οποίο συνήθως συνοδεύονταν από σουτ μετά από ντρίπλα και ήταν το σήμα κατατεθέν του κατά την περσινή σεζόν. Μεγάλο συν επίσης πως μπορεί να αγωνιστεί σε διάφορες lineups είτε ως 4 είτε ως 5.

Αν και είμαστε ήδη στον Νοέμβρη, ο Randolph έχει ήδη κάνει το κάρφωμα της χρονιάς στην Ευρώπη³ και την τάπα της χρονιάς στο παιχνίδι της Παρασκευής. Όμως, εκτός από το να προσφέρει φάσεις για highlights o Anthony Randolph είναι αυτός που διαφοροποιεί την frontline της Ρεάλ Μαδρίτης σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια και την κάνει την καλύτερη της Ευρώπης όπως μπορούμε να δούμε στα τρία βίντεο που ακολουθούν:

1. Με τον Llull να έχει επιτεθεί με drive τις δύο προηγούμενες φορές στο pick and roll και να έχει ευστοχήσει, η αμυντικός του Randolph (Holmes) αποφασίζει αν και παίζει under, να μειώσει την απόστασή του από τον Oleson ώστε να μην βρει χώρο ο Llull να διεισδύσει. Το αποτέλεσμα είναι ο Randolph να μείνει μόνος στο τρίποντο και να ευστοχήσει σε ένα ελεύθερο σουτ.

2. Πάλι η ίδια συνεργασία με το παραπάνω βίντεο στην αμέσως επόμενη επίθεση. Εδώ ο Oleson γυρνάει έγκαιρα για να σταματήσει το τρίποντο του Randolph ενώ ο Holmes μαρκάρει τον Llull, όμως ο Forward της Μαδρίτης δεν έχει πρόβλημα να "βάλει" την μπάλα στο παρκέ και να επιτεθεί με διείσδυση κερδίζοντας παράλληλα το φάουλ από τον Dorsey. Στα δύο βίντεο βλέπουμε ότι η ευκολία με την οποία σουτάρει και διεισδύει μετά από pick and pop κάνουν αυτή τη συνεργασία ασταμάτητη για την Ρεάλ Μαδρίτης και θα υποχρεώνει τις αντίπαλες ομάδες να σκεφτούν άλλους τρόπους (πχ με βοήθειες) για να αντιμετωπίσουν αυτή τη συνεργασία. Προσέξτε ότι οι από την πλευρά της Μπαρτσελόνα σε αυτή τη συνεργασία ήταν οι Oleson και Holmes που είναι άνω του μετρίου αμυντικοί και φανταστείτε τι θα γινόταν αν ήταν το δίδυμο Rice - Tomic που όλοι πλέον οι αντίπαλοι προπονητές σημαδεύουν.

3. Στο 3ο και τελευταίο βίντεο, εκτός από το να δούμε μια χαρακτηριστική φάση (από το παιχνίδι της Παρασακευής) της Μπαρτσελόνα, που ενώ ο Rice προσπαθεί να επιτεθεί στον Randolph οι υπόλοιποι απλά τον κοιτάνε, μπορούμε να θαυμάσουμε την άμυνα του δεύτερου. Στην προηγούμενη επίθεση της Μπαρτσελόνα ο Rice μετά τις αλλαγές στο pick and roll βρέθηκε με τον Hunter απέναντι στον οποίο σκόραρε με τρίποντο. Αυτή τη φορά ο αμυντικός που βρέθηκε πάνω του μετά από τις αλλαγές στα screen είναι ο Randolph, ο οποίος αν και δεν έχει την πιο κομψή στάση άμυνας αφού συνέχεια είναι με το ένα χέρι σηκωμένο ώστε να δυσκολέψει τον Rice να σηκωθεί για τρίποντο, εντούτοις καταφέρνει να είναι συνέχεια μπροστά στον βραχύσωμο playmaker ο οποίος προσπαθεί να δει αν θα λιώσει η μπάλα με τόσες συνεχόμενες ντρίμπλες τον περάσει κάνοντας συνεχόμενες σταυρωτές ντρίμπλες. Το αποτέλεσμα όπως βλέπεται δεν δικαίωσε τον παίκτη της Μπαρτσελόνα.

Όπως βλέπουμε, η προσθήκη του Randolph κατά κύριο λόγο, αλλά και του Hunter, έχουν κάνει την ήδη πολύ καλή frontline της Ρεάλ Μαδρίτης, ακόμα καλύτερη προσθέτοντας στοιχεία που μέχρι τώρα δεν είχε. Επίσης το μεγάλο βάθος της (έξι ετοιμοπόλεμοι παίκτες) έχει αποδεχτεί σημαντικό σε μια χρονιά που τα συνεχόμενα παιχνίδια, ευνοούν τις ομάδες που έχουν πολλές καλές επιλογές. Όσο ο Laso δεν έχει να αντιμετωπίσει την γκρίνια κάποιου παίκτη λόγω του μειωμένου χρόνου συμμετοχής του, τότε αυτό θα μετατραπεί σε ένα πολύ σημαντικό όπλο στην διεκδίκηση της Ευρωλίγκας. Μπορεί τα τελευταία χρόνια να κερδίζουν το τρόπαιο οι ομάδες με την καλύτερη περιφέρεια, όμως δεδομένου ότι αυτή και φέτος θα είναι της ΤΣΣΚΑ η Ρεάλ Μαδρίτης αποφάσισε να κάνει την καλύτερη frontline ώστε να αυξήσει τις πιθανότητές της να είναι η νικήτρια της διοργάνωσης τον Μάιο. Άλλωστε αν απλά αντιγράφεις τους καλύτερους (ΤΣΣΚΑ στην Ευρώπη ή Golden State Warrios στο ΝΒΑ), οι πιθανότητες να τους νικήσεις με τα δικά τους όπλα είναι πραγματικά μειωμένες αφού και μόνο η αντιγραφή τους είναι μια πρώτη νίκη για αυτούς. Χρειάζεται κάτι διαφορετικό (πχ πολύ καλή frontlilne) ή ο καλύτερος παίκτης της λίγκας (Lebron James και Σπανούλης παλιότερα) ώστε κάποια ομάδα να έχει σημαντικές πιθανότητες να κερδίσει την καλύτερη ομάδα μιας διοργάνωσης. 

Σημειώσεις:

1. Τον οποίο χτες είδα στην παρουσίαση των Knicks! Πλέον τίποτα δεν με εκπλήσσει με τις μεταγραφές των Knicks...
2. Έχει καιρό η Μπαρτσελόνα με προβλήματα στην άμυνα, απέναντι σε ομάδες με καλά stretch 4, αλλά αυτό θα μας απασχολήσει στο μέλλον, αφού πρώτα δούμε την ομάδα του Μπαρτζώκα χωρίς πολλές απουσίες.
3. Από όπου και η αρχική φωτό του κειμένου.