Η Εφές ήταν μία από τις ομάδες που δεν τάραξε σε πολύ μεγάλο βαθμό τα νερά στο μεταγραφικό παζάρι, κάνοντας λίγες αλλά ουσιαστικές προσθαφαιρέσεις στο ρόστερ της. Η μεγαλύτερη στην ουσία μεταγραφή της είναι η πρόσληψη του Βέλιμιρ Περάσοβιτς στον πάγκο της, ενός προπονητή που συλλογικά από όπου έχει περάσει έχει αφήσει σπουδαίο έργο και πολύ καλά αποτελέσματα. Η Τουρκική ομάδα αναγκάστηκε να αποχωριστεί τον Ντάριο Σάριτς, ο οποίος έφυγε για την άλλη μεριά του Ατλαντικού, ενώ άφησε τον Τζον Ντίμπλερ που περισσότερο ήταν στόχος στην άμυνα της ομάδας παρά εκτελεστής στην επίθεση, καθώς επίσης και τον Άλεξ Τάϊους που ελάχιστα πρόσφερε από αυτά που είχαμε δει στην Μακάμπι. Η ομάδα πρόσθεσε στις τάξεις της έναν σπουδαίο σκόρερ που μπορεί να βοηθήσει και στη θέση ένα, τον Μπράις Κότον, απόφοιτο του Πρόβιντενς με σπουδαία κολεγιακή καριέρα. Επίσης πήρε δυο καλούς φόργουορντ που τους είχαμε δει τα προηγούμενα χρόνια στην Ευρωλίγκα, τον Χάνεϊκατ και τον Ντεσόν Τόμας. Τη θέση του Τάϊους κάλυψε ο θηριώδης Σλοβένος Άλεν Όμιτς ερχόμενος από την Γκραν Κανάρια.

Μετά από 9 παιχνίδια στο τοπ-16, η Αναντολού Εφές του Ντούσαν Ιβκοβιτς έχει μόλις 3 νίκες και βρίσκεται πολύ κοντά στον αποκλεισμό της από τα πλέι-οφ. Η ομάδα χτίστηκε επάνω στην περυσινή εμπειρία του αποκλεισμού από τη Ρεάλ και το λογικό ήταν φέτος να πηγαίνει καλύτερα. Η πικ εν ρολ άμυνα εμπλουτίστηκε από τους αθλητικότατους Ντάνστον και Τάιους , ο αργόσυρτος Μπιέλιτσα έφυγε για να αντικατασταθεί από τον ασυγκράτητο Mπράουν της Κουμπάν, ο Γκρέιντζερ πήρε θέση δίπλα στον Ερτέλ και ο κίλερ Ντίμπλερ άφησε το Κορδελιό για να δώσει την εκτελεστική συνέπεια που έλειπε από τον Περπέρογλου. Μαζί με όλους αυτούς, ο Ντούντα είχε στη διάθεση του γηγενείς ή νεαρούς, πανέτοιμους να παίξουν το μπάσκετ του προπονητή. Οσμάν, Κορκμάζ, Σαριτς, Μπαλμπάι και Μπατούκ σε πρώτη φάση έμοιαζαν απολύτως κατάλληλοι να πλαισιώσουν τον βασικό κορμό και να τον εμπλουτίσουν με ενέργεια και αυταπάρνηση. Ειδικά ο Κροάτης, έδειχνε πως θα ήταν και πρωταγωνιστής.