Σε ένα παιχνίδι αρκετά σκληρό και με αυξημένη ένταση όσο τα λεπτά κυλούσαν, το Περιστέρι παρέμεινε αήττητο κερδίζοντας (και) τον Άρη στο Αλεξάνδρειο. Οι γηπεδούχοι έχουν παράπονα από τις αποφάσεις της διαιτητικής τριάδας και το χειρότερο για αυτούς είναι πως χάνουν πια σημαντικό βαθμολογικό έδαφος μετά τη τέταρτη ήττα τους στις έξι πρώτες αγωνιστικές, όμως ίσως χθες να έγιναν σοφότεροι αναφορικά με το τι είναι αυτό που πραγματικά λείπει από την - συνήθως προβληματική - επίθεση τους.

Οι εξελίξεις τους τελευταίους μήνες στον Άρη ήταν ραγδαίες, καθώς πέραν της αλλαγής στο ιδιοκτησιακό, σημειώθηκε και μια σειρά αλλαγών στο αγωνιστικό τμήμα. Ένα εντελώς καινούριο εγχείρημα έχει ήδη μπει σε εφαρμογή, το οποίο έχει διττό στόχο την εξυγιάνση της ΚΑΕ σε οικονομικό επίπεδο και την επιστροφή της ομάδας στην κανονικότητα, που εμφανώς της έλειψε κατά τον τελευταίο ενάμιση χρόνο. Δεν είμαι οικονομολόγος ή λογιστής για να ασχοληθώ με το πρώτο, αλλά μπορούμε παρέα να εστιάσουμε στο δεύτερο: τι έκανε το καλοκαίρι ο οργανισμός του Άρη, στην προσπάθεια του να δημιουργήσει και πάλι μια ανταγωνιστική ομάδα που θα αναγκάσει τον κόσμο του να τη στηρίξει;

Το εμπόδιο του βαρύ κι όχι ορεξάτου Ολυμπιακού στον ημιτελικό του κυπέλλου αποδείχθηκε ανυπέρβλητο για τον Άρη. Στην "μεγάλη εικόνα" θα δει κανείς έναν αποκλεισμό για τους Θεσσαλονικείς, ο οποίος τους στερεί την δυνατότητα να διεκδικήσουν έναν τίτλο, υπό καλές προϋποθέσεις, απέναντι στην ΑΕΚ, αλλά τα μικρά γράμματα είναι αυτά που συνήθως λένε τα πιο ουσιαστικά πράγματα. Οι 49 πόντοι των γηπεδούχων αποτέλεσαν το season low της ομάδας, το οποίο η αλήθεια είναι πως δύσκολα θα επαναληφθεί, όμως δεν ήρθε... ουρανοκατέβατο, αφού είχαν προηγηθεί κι άλλες βραδιές επιθετικής αφλογιστίας, η οποία πλέον αποκτά ανησυχητική διάρκεια, με την "μονοτονία" να μην σπάει. Πού θα ήταν δίκαιο να την αποδώσουμε και τι χρειάζεται η ομάδα του Γιαννάκη για να βγάλει και πάλι... φλόγα;

Η εβδομάδα που ολοκληρώνεται ανήκει χωρίς αμφιβολία στον Παναγιώτη Βασιλόπουλο. Η αλήθεια είναι πως αφορμή ζητούσαμε να μιλήσουμε για την σπουδαία αυτή περίπτωση αθλητή και να που τελικά μας έδωσε δύο σοβαρές, μέσα σε λίγες μόνο μέρες. Παράλληλα, ένας λόγος για παραπάνω για την αναφορά αυτή αποτελεί η κοινή αποδοχή που λαμβάνει ο παίκτης από τον κόσμο, καθώς άπαντες αναγνωρίζουν και σέβονται την προσπάθεια του όλα αυτά τα χρόνια.

Ο Άρης αποτελεί ιδιάζουσα περίπτωση ομάδας. Ένας λόγος που την χαρακτηρίζουμε καθ' αυτόν τον τρόπο έχει να κάνει με τον πήχη που δεν μοιάζει να έχει τοποθετηθεί κάπου συγκεκριμένα, τουλάχιστον για την ώρα. Η φετινή ομάδα χτίστηκε ώστε να παρουσιαστεί ανταγωνιστική, με ότι αυτό συνεπάγεται. Εκτός αυτού, οι σαρωτικές αλλαγές που έγιναν το καλοκαίρι σχεδόν απαγορεύουν τις πρώιμες εκτιμήσεις. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης, έχοντας διαμορφώσει ένα άκρως νεανικό ρόστερ (με μέσο όρο ηλικίας τα 24.4 έτη), ξεκινά μια προσπάθεια που αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον και παρουσιάζει προοπτική, αλλά από αυτήν δεν λείπουν και τα "μελανά" σημεία που χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής.

Καθώς χθες το πρωί ξεκινούσα ένα από τα αγαπημένα μου road trips για την Θεσσαλονίκη (για δουλειά πάντα) , αποφάσισα να ξεδιαλύνω κάπως τον χαμό που γινόταν στο αυτοκίνητο. Ανάμεσα στις πιπίλες , τα άδεια φρέντο καπουτσίνο, τα μπουκαλάκια νερό και κάτι rizla από το προηγούμενο έτος , βρήκα κάτω από το κάθισμα του οδηγού μία θήκη με σι ντί, η οποία λογικά ήταν εκεί από τότε που υπήρχαν τα σι ντι. Πλέον δεν υπάρχουν. Ξεδιέλυνα τις παλιές μουσικές (ή "μουσικάρες") και καθώς στην Μαλακάσα με βρήκε βροχή, και το σύννεφο φαινόταν πως θα κρατούσε για ώρες, το απαράμμιλο Rain Dogs του Tom Waits ήταν η λογική επιλογή: Βραχνάδα, αλλά και μελωδία,  συναίσθημα συνδυασμένο με άγριο γρόθο και αυτά τα άπιαστα , απόκοσμα κρουστά από του διαόλου τη μάνα. Κανονικά, το αμάξι έπρεπε κάποια στιγμή να γεμίσει με μπέρμπον και τα διπλανά αυτοκίνητα να βλέπουν μόνο ένα κωλοδάχτυλο να ξεπροβάλει από τους καπνούς. Τίποτε δεν είναι σαν τον δρόμο, σκέφτηκα, αλλά μετά σκέφτηκα επίσης ότι κάποιος μπορεί να ισχυριστεί το ίδιο και για το παγωτό φράουλα. Για το γιγάντιο μυρμήγκι που κρατάει τη γη στις δαγκάνες του, όλα τα πράγματα έχουν την ίδια αξία. Τρέχα γύρευε.

Ο απολογισμός του Άρη της σεζόν 2016-17 ήταν φτωχότερος από αυτόν που θα ανέμενε η πλειοψηφία των φίλων του. Η 4η θέση και το sweep από την ΑΕΚ στους ανούσιους μικρούς τελικούς της Basket League δεν αποτελούν κάποιο επίτευγμα, ούτε κι η απλή συμμετοχή στον τελικό του κυπέλλου, απ' τη στιγμή που παρότι υπήρχε πίστη, το τρόπαιο δεν ήρθε ποτέ. Υπό άλλες συνθήκες, ο Άρης θα μπορούσε να τα έχει πάει καλύτερα και στην Ευρώπη, όμως περιορίστηκε στο να συμπεριληφθεί απλώς στις 16 καλύτερες ομάδες του Basketball Champions League της FIBA. Όλα αυτά ανήκουν πια στο παρελθόν, εντός των επόμενων ημερών ξεκινά σιγά-σιγά ο σχεδιασμός «της επόμενης ημέρας» κι ήρθε η ώρα για μια ψύχραιμη αξιολόγηση των πρωταγωνιστών της περιόδου που ολοκληρώθηκε πριν από λίγες μέρες.

Σε παραδοσιακά ντέρμπι όπως το Άρης-ΠΑΟΚ, είθισται οι Έλληνες παίκτες να αλλάζουν τις ισορροπίες και να μπορούν (έχοντας σε σαφώς πιο ανεπτυγμένο βαθμό από τους ξένους το know-how τέτοιων καταστάσεων) να γείρουν με τις ενέργειες τους την ζυγαριά υπέρ της μιας ή της άλλης πλευράς. Στο παιχνίδι του πρώτου γύρου της κανονικής περιόδου, ήταν οι Τσόχλας και Χρυσικόπουλος εκείνοι που έδρασαν αποφασιστικά όταν η μπάλα έκαιγε, ενώ στο αντίστοιχο του δευτέρου, ο Μαργαρίτης έκανε την διαφορά στην Πυλαία. Ο Άρης κέρδισε για πρώτη φορά φέτος τον ΠΑΟΚ, ύστερα από δύο διαδοχικές ήττες, με τους Ξανθόπουλο και Γιάνκοβιτς να υπογράφουν μια νίκη που ήρθε τελικά με πολύ ιδρώτα, αλλά στην πραγματικότητα ίσως θα μπορούσε να είχε κερδίσει κάπως πιο εύκολα.

H AEK δείχνει να συνέρχεται από το -15, πάει στο -10 και παίζει καλύτερα. Με αφορμή ένα φάουλ στον Ελόνου (που σωστά δόθηκε) ο Ζντοβτς μπουκάρει μέσα στο γήπεδο. Αποβάλλεται, η Μονακό βρίσκει άκοπα πόντους από την γραμμή και ανακτά την αυτοκυριαρχία της, η ΑΕΚ αποκλείεται. Μετά το τέλος, ο Ζντοβτς δηλώνει πως η αντίδραση του είχε σκοπό να ξυπνήσει τους παίκτες!

Όσοι παρακολούθησαν τις αναμετρήσεις της τωρινής αντιπάλου του Άρη με τον ΠΑΟΚ στην πρώτη φάση της διοργάνωσης, λίγο - πολύ αντιλήφθηκαν περί τίνος είδους ομάδα πρόκειται. Οι Γάλλοι μας προϊδέασαν πως το σύνολο του Δημήτρη Πρίφτη, εάν θέλει να προκριθεί, θα πρέπει να ιδρώσει και να ξεπεράσει υπό μια έννοια τον εαυτό του. Η ASVEL έδειξε πως διαθέτει ποιότητα για να κάνει πορεία στο τουρνουά, ασχέτως αν τόσο κατά την διάρκεια της σεζόν συνολικά, όσο και μέσα σε ένα μεμονωμένο παιχνίδι, έχει πολλά ups and downs. Ο κόουτς Τζάκσον κουμαντάρει αρκετά χρόνια το συγκεκριμένο κλαμπ, παρουσιάζοντας σοβαρές ομάδες που μπορούν να αμυνθούν ικανοποιητικά προκειμένου να φέρουν το παιχνίδι κοντά στα μέτρα τους. Είναι ολίγον τι αλλοπρόσαλλη ομάδα η Βιλερμπάν, ωστόσο δεν υστερεί καθόλου σε εμπειρία και διαθέτει ένα πολύ ισορροπημένο ρόστερ, από το οποίο δεν μπορείς να 'σαι καθόλου σίγουρος ποιος θα σου κάνει τελικά την ζημιά.