Καλησπέρα σας. Μιας και τελείωσα το γράψιμο νύχτα, θα χαιρόμουν να σας προσφέρω το σημερινό "μακρινό ριμπάουντ" με τη συνοδεία μιας πρότασης για κρασί, αλλά δεν ξέρω από κρασιά. Οπότε θα αρκεστώ σε μερικά πραγματάκια σχετικά με την αγωνιστική που τελείωσε προχθές και που φυσικά περιελάμβανε το ελληνικό ντέρμπι της φωτιάς και του τσεκουριού, που αυτή τη φορά φιλοξενήθηκε στο ΣΕΦ, με τον Παναθηναϊκό να φεύγει τρίτη συνεχόμενη φορά καβάλα στ' άλογο. Στα υπόλοιπα παιχνίδια η Εφές και η Ζαλγκίρις πέτυχαν σπουδαίες εκτός έδρας νίκες σε Βαρκελώνη και Μιλάνο, η ΤΣΣΚΑ κέρδισε εύκολα τη Βαλένθια, η Μακάμπι πήρε μεγάλη νίκη απέναντι στην "κοντούλα" Ρεάλ, το βδέλυγμα νίκησε τον αδύναμο Ερυθρό Αστέρα, η Φενέρ πέρασε άνετα από την έδρα της Μπάμπεργκ και η Χίμκι κατέβαλλε την αντίσταση της (επιφανειακά ή όχι, θα φανεί σύντομα) ανανεωμένης Μπασκόνια.

Στο ζουμί. Ο Παναθηναϊκός ήταν πολύ καλύτερος του Ολυμπιακού και κυριάρχησε πλήρως από την αρχή εώς το τέλος. Όσοι δεν τα είχαν βάψει τελείως μαύρα μετά την ήττα στην Βασκονία θα είχαν δει (αν μη τι άλλο) πως ένα πλάνο υπήρχε και υπάρχει και πως σε μεγάλο βαθμό η εφαρμογή του εξαρτάται από την εμπιστοσύνη στο ρόστερ και από την προσφορά όσων είναι στην άκρη του πάγκου. Χθες βράδυ φάνηκε από νωρίς , πολύ νωρίς, όταν ο Θανάσης Αντετοκούνμπο ξεκίνησε στην πεντάδα και τελικά έμεινε στο παρκέ για περίπου 16 λεπτά. Αλλά τόσα πήρε ο Βουγιούκας και άλλα 15 ο Γκάμπριελ, και αίφνης ο Πασκουάλ παρουσίασε ένα κανονικό rotation 10 παικτών, όπου όλοι προσέφεραν και από κάτι. Πχ ήταν μεγάλο στοίχημα το πώς θα τα πάει ο Γκάμπριελ επάνω στον Πρίντεζη ή αν ο Βουγιούκας δεν πάθει από τον Μακλίν ο,τι έπαθε στο ματς του κυπέλλου. Έφεραν και οι δύο εις πέρας τις αποστολές τους, ο Παναθηναϊκός είχε βάθος και δεν κοιτούσε ξανά στους ίδιους και τους ίδιους. Ο Καλάθης στο β΄ημίχρονο δεν ήταν πουθενά, τουλάχιστον στην επίθεση.

Σαφώς η συναρπαστικότερη αγωνιστική της Ευρωλίγκα μέχρι στιγμής, η 5η έβγαλε μερικά πολύ δυνατά παιχνίδια και σημαντικά αποτελέσματα. Σε πρώτο πλάνο περνάνε φυσικά δύο εκτός έδρας νίκες, εκείνη της Χίμκι επί της Ρεάλ και της Μπάμπεργκ επί του Αστέρα, οι οποίες έφεραν τους νικητές σε πολύ καλή θέση στον βαθμολογικό πίνακα. Η Μπασκόνια ανέπνευσε στις πλάτες του Παναθηναϊκού, την ώρα που η Μάλαγα πέτυχε σημαντική νίκη στην Πόλη και η Μπαρτσελόνα διέλυσε τον Ολυμπιακό. Πάμε να δούμε τις κατηγορίες μας.

Πρέπει να είναι κανείς προσεκτικός στις κρίσεις για ήττα του ΠΑΟ στην έδρα της Μπασκόνια, η οποία έχει πλέον στον πάγκο κανονικό προπονητή και όχι μαθητευόμενο. 50'' πριν το τέλος οι πράσινοι ήταν αγκαλιά με την νίκη και οι περισσότεροι αγκαλιά με μελωμένα πληκτρολόγια. Κύριε Τσάβι μας το ένα , καλέ μας Πασκουάλ το άλλο. Επίσης 50'' πριν το τέλος "αυτός του οποίου το όνομα δεν προφέρουμε" ήταν για ακόμη μια φορά κάτι σαν μασκοφόρος εκδικητής, τώρα μπορεί κάλλιστα να είναι ο Παππάς. Ενα νικηφόρο αποτέλεσμα από μία ήττα είναι συχνά δύο μαλακίες δρόμος, και αυτές φρόντισε να κάνει ο Παναθηναϊκός στο τέλος.

Χαίρετε αγαπητοί φανζ. Να μας συγχωρείτε για το ελαφρώς προχωρημένο της ώρας, αλλά η εβδομάδα είναι μπασκετικά σούπερ-μπίζι. Το μενού της 4ης αγωνιστικής της Ευρωλίγκα, ήταν ομολογουμένως αρκετά χορταστικό εν συγκρίσει με την κάπως νερόβραστη σουπίτσα της προηγούμενης, προχθεσινής αγωνιστικής. Μπορεί αυτή τη φορά να έλειπαν τα "μεγάλα" διπλά, ωστόσο είδαμε αρκετά όμορφα πράγματα: ομάδες να απογοητεύουν, γηπεδούχους να παίρνουν "ηρωικές" νίκες, από αυτές που μπορούν να αλλάξουν την τροχιά μιας ομάδας μέσα στη σεζόν, τον Ντόνσιτς να συνεχίζει τα όργια, τον Φελντέιν να "ντύνεται" Γκριν, τον Παππά να παίρνει την εκδίκησή του (από όποιον τέλοσπάντων την πήρε), τους πρωτοπόρους να συνεχίζουν το βατό τους πρόγραμμα με νίκες, την Εφές και τη Μπαρτσελόνα να συνεχίζουν να προβληματίζουν και διάφορα ακόμα, τα οποία θα θα πούμε παρακάτω.

Η τρίτη αγωνιστική της Ευρωλίγκα είχε χρώμα πράσινο, καθώς η θαυμάσια Ζαλγκίρις πέτυχε σπουδαία εκτός έδρας νίκη στο Παλάου Μπλαουγκράνα επί της Μπαρτσελόνα. Ο Σάρας συνεχίζει να αφήνει διαπιστευτήρια πολύ καλού κόουτς, την ίδια στιγμή που ο Πάμπλο Πριχιόνι είδε την θητεία του στον πάγκο της Μπασκόνια να τερματίζεται πρόωρα. Η κακή περιεφεριεακή στελέχωση των Βάσκων δεν επέτρεπε υπερβάσεις. Οι ελληνικές ομάδες έφεραν προβλέψιμα αποτελέσματα, ενώ ο Αντρέα Τρινκιέρι επέστρεψε στην Βαμβέργη θριαμβευτής. Πού θα πάει, κάποτε το όνειρο θα γίνει πραγματικότητα και θα πιούμε παρέα ένα κρασί. Πριν δούμε τις κατηγορίες της περίληψης, να σημειώσουμε επίσης οτι ο Γιώργος Μπαρτζώκας έχει ξεκινήσει με 3-0. Μπορεί αυτό να ήρθε εντός έδρας με ομάδες της δεύτερης ταχύτητας, όμως η ελαχιστοποίηση των απωλειών σε τέτοια παιχνίδια είναι πολύ σημαντική στην οικονομία ενός πρωταθλήματος. Πάμε.

Ο τίτλος δεν τα λέει όλα, καθώς θα πούμε κι άλλα. Όμως όπως και να το πάρει κανείς, είναι ευτυχία για ένα σύνολο να διαθέτει έναν παίκτη σαν τον Γιώργο Πρίντεζη. Στο μπάσκετ βλέπετε, συχνά συμβαίνει το εξής. Όταν ένα παιχνίδι οδηγείται στην λεγόμενη crunch time (δηλαδή είναι ντέρμπι μέχρι το τέλος), τα playbook πηγαίνουν στην άκρη χάρην ασφαλέστερων επιλογών, οι οποίες δεν είναι ακριβώς "ασφαλέστερες". Είναι παρόλα αυτά αναπόφευκετες, καθώς οι παίκτες κουράζονται και η ομαδική σκέψη δυσκολεύει. Οπως δείχνουν ξεκάθαρα και στοιχεία από το ΝΒΑ, το παιχνίδι ένας εναντίον ενός επανέρχεται στις επιλογές των προπονητών στο τέλος των αγώνων, και ας μην είναι το πιο αποτελεσματικό στην συνολική διάρκεια τους.

Γεια σας και χαρά σας! Η δεύτερη αγωνιστική της Ευρωλίγκα ολοκληρώθηκε επιτέλους και το κείμενο που διαβάζετε είναι η πιο γαμάτη ανασκόπησή της που θα βρείτε. Μία κάπως διαδικαστική, θα λέγαμε, αγωνιστική, καθώς πάνω κάτω συνέβησαν απλά τα αναμενόμενα, δηλαδή νίκησαν αυτοί που όλοι ξέραμε ότι θα νικήσουν. Εξαίρεση αποτελεί ίσως η Μπαρτσελόνα, για την οποία ωστόσο κανείς δε μπορεί να είναι ακόμα ακριβώς σίγουρος. Πάμε να δούμε μαζί, τι αποφάσισα μόνος μου ότι είναι άξιο λόγου από την αγωνιστική που ολοκληρώθηκε το βράδυ της Παρασκευής.

Ο Παναθηναϊκός έπαιξε καλα απέναντι στην Μπάμπεργκ και σκόραρε πολύ , 93 πόντους. Αν κοιτάξει κανείς το φύλλο της στατιστικής (ή το γουεμπσάιτ τέλος πάντων) βγάζει σχεδόν αυτόματα την αλήθεια της νίκης, ακόμη και αν είναι μεταδομιστής, μη χέσω. Οι δυο αντίπαλοι είχαν ακριβώς τα ίδια ριμπάουντ, λάθη και ασίστ , ενώ κέρδισαν περίπου τα ίδια φάουλ. Οι πράσινοι επικράτησαν γιατί πιο πολλές επαφές κατέληξαν σε βολές, αλλά κυρίως διότι ήταν πιο εύστοχοι, εκτοξεύοντας τα ποσοστά τους στον ουρανό (60% στα δίποντα και 56,3% στα τρίποντα). Υποθέτω η ευστοχία είναι καλό νέο, όμως τα καλάθια που προήλθαν από ασίστ ήταν κάτω από 50%, και έτσι αναρωτιέται κανείς μήπως η χθεσινή εικόνα ήταν κάτι σαν ... υποθετική. Μήπως τελικά είδαμε τι θα γινόταν αν τα δύο πλέι μέικερ (λατρευω το ουδέτερο άρθρο εδώ) ήταν εύστοχα από απόσταση σε συνέχεια;

Το καλοκαίρι αυτό, όπως και το προηγούμενο, σημαδεύτηκε από την κλασική πλέον ‘’τάση φυγής’’ που παρουσιάζουν οι Ευρωπαίοι καλαθοσφαιριστές από την Ευρωλίγκα για χάριν του NBA αλλά και της… Κίνας, η οποία δεν δελεάζει μονάχα ‘’βετεράνους’’, αλλά και παίκτες που βρίσκονται στο πικ της απόδοσης τους (βλ. Τζάκσον). Στο ΝΒΑ, με την όλο και μεγαλύτερη αύξηση του salary cup, οι μισθοί είναι έτσι κι αλλιώς πολλαπλά καλύτεροι από αυτούς της Ευρωλίγκα. Συνεπώς δεν είναι εύκολο για κάποιον να απαρνηθεί το NBA και να παραμείνει στη ‘’γηραιά ήπειρο’’. Ήδη από πέρσι πολλοί και ταλαντούχοι Ευρωπαίοι, κι όχι μόνο, έχουν φύγει προς Αμερική, όπως οι Αμπρίνες, Μπερτάνς και Κουζμίνσκας, ενώ φέτος ακολούθησαν οι Μπογκντάνοβιτς και Τεόντοσιτς.