Ο Παναθηναϊκός πέτυχε επιτέλους διπλό μετά από καιρό και αυτό από μόνο του είναι καλό νέο, καθώς πέρα από βαθμολογική, μπορεί να του δώσει και την απαραίτητη ψυχολογική ώθηση. Στην πρώτα λεπτά έκανε το κλασικό του άσχημο ξεκίνημα με μια 5αδα που κάνει μπαμ πως δεν μπορεί να λειτουργήσει μαζί, τουλάχιστον για την ώρα. Με την ταυτόχρονη παρουσία των Τζεντίλε και Μπουρούση ο ΠΑΟ δεν μπορεί να αμυνθεί με τον τρόπο που θέλει μιας και οι αποστάσεις δύσκολα καλύπτονται. Από την άλλη ο Καλάθης μαζί με τον Τζεντίλε στο παρκέ δεν διευκολύνουν την ροή της επίθεσης, η οποία δεν έβρισκε τους διαδρόμους που απαιτούνταν και αυτό είχε άμεσο αντίκτυπο και στην άμυνα. Χαρακτηριστικό το παρακάτω:

Μόλις πριν τρεις ημέρες, σε ένα από τα ωραιότερα guest κείμενα που φιλοξενήσαμε σε αυτό τον ιστότοπο, ο Βαγγέλης Δούρος έγραψε για την πιθανότητα κάποιες ομάδες να παίζουν καλύτερα όταν λείπουν οι κατά τεκμήριο καλύτεροι παίκτες τους. Η συλλογιστική του ήταν μέσες άκρες η εξής: με την απουσία του παιχταρά, η ομάδα αναγκάζεται να αναζητήσει άλλους δρόμους, οι οποίοι είναι πρώτον περισσότεροι και δεύτερον πιο απροβλεπτοι. Ο Σπανούλης είναι σαν δρόμος ταχείας κυκλοφορίας, τον οποίον όλοι θέλουν να πάρουν, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα κάποιο μποτιλιάρισμα.  Φυσικα, αυτό δεν είναι κανόνας, και μια ιστορική αναδρομή στις περιόδους '13-'14 και '15-'16 δείχνει πως ο Ολυμπιακός χρειάζεται τα βαριά του χαρτιά. Πέρυσι π.χ. η απουσία του Λοτζέσκι ήταν καθοριστική, καθώς οι αποστάσεις στο παιχνίδι του Ολυμπιακού υπέφεραν και (ελέω Στρόμπερι, Χάκετ) δημιουργόταν συνωστισμός. Το ίδιο και εκείνες των Σπανούλη - Πρίντεζη στο τοπ-16 της δεύτερης "μπαρτζωκικής χρονιάς".

Καλημέρα σας. Εχοντας πάρει τις ξενέρωτες (εκ των αποτελεσμάτων και του τζέρτζελου) αγωνιστικές επ' ώμου, εδώ είμαι πάλι, για να σας παρουσιάσω τους εκλεκτούς της 20ης αγωνιστικής της Ευρωλίγκας. Τώρα που το σκέφτομαι και ανάποδα, αυτές οι ανιαρές αγωνιστικές είναι που ξεχωρίζουν εμάς, τους εραστές του αθλήματος, από κάτι πανηγυρτζήδες. Ακόμα και για εμάς όμως, αγαπητοί, τους τρομερούς μύστες του μπάσκετ, υπάρχει και ένα όριο. Το όριο αυτό ξεπέρασε το ντέρμπι των δυο πικραμένων, της Μακάμπι με την Ούνιξ. Έλεος δηλαδή. Θα μου πεις τι να περιμένει κανείς σε μια αγωνιστική που ξεχώρισαν οι 7-footers;

Οι τρεις πρωτοπόροι της Ευρωλίγκα τα βρήκαν πολύ σκούρα απέναντι σε θεωρητικά υποδεέστερους αντιπάλους. Από την ήττα ξέφυγε τελικά μόνο η Ρεάλ, η οποία χρειάστηκε ένα περίεργο σφύριγμα και μερικές στιγμές αληθινής έμπνευσης από τον Σέρχιο Γιουλ. Η 19η αγωνιστική είχε γενικά κάποια πολύ ωραία παιχνίδια, όπως το τουρκικό ντέρμπι ή η vintage αναμέτρηση στο Κάουνας, και τελικά έβγαλε στον αφρό τον... Ερυθρό Αστέρα. Οι Σέρβοι υποδέχονται απόψε τον ΠΑΟ, και αν νικήσουν κοιτάζουν ακόμη ψηλότερα. Ωραία παρέα, ας δούμε τις κατηγορίες του εμβόλιμου "μακρινού ριμπάουντ".

Ο Ερυθρός Αστέρας εντυπωσιάζει στην φετινή ευρωλίγκα, συνεχίζοντας την επί τριετία ανοδική πορεία του στην διοργάνωση. Ο Ράντονιτς έχει κάνει φέτος κάτι που κάνει κάθε χρόνο. Ξεκίνησε με έναν πυρήνα παικτών, και στην πορεία βάσει των αναγκών προσέθεσε κι άλλους, με τον Ντιόν Τόμπσον να ισχυροποιεί ακόμη περισσότερο τους Σέρβους. Ο Τόμπσον ήρθε από την Γαλατασαράι ως αποτυχημένος , όπως τόσοι και τόσοι πριν από εκείνον στο Βελιγράδι. Μένει να αποδειχθεί αν θα έχει την αντίστοιχη δική τους πορεία και ας αγωνίζεται σε άλλη θέση. Αν αγωνιζόταν στην θέση 5 θα ήμασταν ήδη προετοισμένοι να δούμε παπάδες, ακριβώς όπως βλέπουμε φέτος από τον Όγκνιεν Κούζμιτς. Ο πρώην σέντερ του Παναθηναϊκού έβαλε το όνομα του σε μία λίστα ψηλών που όλο και μεγαλώνει: Των σέντερ που ήρθαν στον Αστέρα ως "τίποτα το σπουδαίο" και μέσα από το πρόγραμμα της ομάδας εξελίχθηκαν σε κάτι πραγματικά καλό. Ο Ράντονιτς φαίνεται πως έχει τον τρόπο του να αναδεικνύει το υλικό που έχει στα χέρια του, αξιοποιώντας τον κάθε έναν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ας ρίξουμε λοιπόν μια ματιά στις τρεις μεγαλύτερες "αναγεννήσεις" του , όπως και στο τι συνετέλεσε σε αυτές.

Χαίρετε. Σήμερα πάμε ντιρέκτ στο θέμα μας, χωρίς πολλά περιφερειακά. Η Μπασκόνια εξακολουθεί να επιμένει λατινοαμερικάνικα και στην τελική πολύ καλά κάνει αφού τις βγαίνει, έχοντας δημιουργήσει τρομερή παράδοση με παίκτες από την μεγάλη και ιστορική σχολή της Αργεντινής: Σκόλα, Ομπέρτο, Νοτσιόνι, Νικόλα και φυσικά Πριτζιόνι. Άπαντες φόρεσαν τη φανέλα της ομάδας και έγραψαν την δική τους ιστορία με αυτή, έγιναν αγαπητοί και πρόσφεραν πολλά. Οι Βάσκοι υπέγραψαν πριν μερικές ημέρες τον Λαπροβίτολα, ο οποίος πάει σε ένα ιδανικό μπασκετικό περιβάλλον όπου στην ατμόσφαιρα υπάρχει μια ρομαντική αύρα που θα του δώσει τα κίνητρα ώστε να θέλει σε βάθος χρόνου να μπει κι αυτός στην παραπάνω λίστα, κοιτώντας πέρα από τα όρια του "στυγνού" επαγγελματισμού, ενώ παράλληλα αποτελεί και "great fit" για το σύνολο (το αν θα αποδειχθεί perfect θα το δούμε).

H 18η αγωνιστική της ευρωλίγκα έβγαλε μία μεγάλη νίκη, εκείνη του Αστερα μέσα στο Ισραήλ. Από εκεί και πέρα, ήταν επίσης και η επιβεβαίωση πως τρία σύνολα ξεχωρίζουν στην μάχη της τελικής τετράδας. Ο Ολυμπιακός δύσκολα θα μείνει έξω από αυτήν, έστω και αν το πρόγραμμα του μπορεί να φέρει διάφορες ήττες. Οι ερυθρόλευκοι υπερτερούν στις ισοβαθμίες με ΠΑΟ και Μπασκόνια, έχουν την Φενέρ σε απόσταση , και το κυριότερο, παίζουν καλά, πολύ καλά. Πολύ καλά έπαιξε επιτέλους και η Μπαρτσελόνα, στην οποία η μεταγραφή Φαβεράνι βγήκε αμέσως. Προλαβαίνει άραγε να τρυπώσει στην οκτάδα; Φυσικά και προλαβαίνει, μένουν ακόμη 12 αγωνιστικές, και ο Μπλατ θα πρέπει να προβληματίζεται. Τι είπατε, μπορεί να πιάσει και τον Αστέρα; Οχι. Οι Σέρβοι αυτή την στιγμή παίζουν καλύτερα. Ας δούμε τις κατηγορίες μας.

Ο Παναθηναϊκός είναι ασταθής, κάτι που είναι φυσιολογικό. Ο Τζεντίλε μπήκε τώρα στην ομάδα, ο Πασκουάλ δεν πολυξέρει τι να κάνει με τον Παππά, δεν έχει επιλέξει το ρόστερ, και έχασε τον πολύτιμο Γκιστ, ο οποίος του σέταρε εν πολλοίς την επίθεση μακριά από την μπάλα. Οι πράσινοι δείχνουν σε πολλά παιχνίδια εξαιρετικά στοιχεία (Ρεάλ, ΟΣΦΠ κύπελλο, Φενέρ μέσα) και σε άλλα πελαγοδρομούν (Φενέρ έξω, Εφές, Ούνιξ). Η υπομονή σε αυτές τις περιπτώσεις είναι αρετή διότι μπορεί το πράγμα να τραβήξει σε μάκρος. Όταν ο Καταλανός φτιάξει το δικό του σύνολο θα μπορέσουμε να εστιάσουμε επάνω του περισσότερο.

Στην 17^η αγωνιστική, δύο ερυθρόλευκες ομάδες έκαναν τις μεγαλύτερες νίκες, οι οποίες θα αποδειχτούν σημαντικότατες στη συνέχεια της διοργάνωσης. Ο Ερυθρός Αστέρας κατόρθωσε να φτάσει τις τέσσερις σερί νίκες νικώντας και την Φενέρ μέσα στην έδρα του (τρεις εκ των τεσσάρων νικών ήρθαν απέναντι σε ΤΣΣΚΑ, Μαδρίτη και Φενέρ) και ο (χωρίς Σπανούλη και Χάκετ) Ολυμπιακός κέρδισε μέσα στην Βαρκελώνη, βυθίζοντας σε απόγνωση τους οπαδούς της Μπαρτσελόνα. Κοινός παρανομαστής των δύο νικών ήταν η πολύ καλή άμυνα των δύο ομάδων και η απόδοση δύο σέντερ που πέρισυ αγωνίζονταν στα μέρη μας και είχαν γίνει στόχος χλευασμού και ειρωνείας. Τουλάχιστον ο Μιλουτίνοφ παρέμεινε, και δικαιώνει αυτούς που τον εμπιστεύτηκαν εξαρχής, γιατί ο Κούζμιτς έφυγε όπως όπως από τον Παναθηναϊκό και για καλή του τύχη ξαναφτιάχνει το "όνομά" του παίζοντας στον Ερυθρό Αστέρα.

Τα τεσσάρια που σουτάρουν, τριπλάρουν και δημιουργούν από μέσα προς τα έξω έχουν κάνει μία μίνι - κατάληψη στις πεντάδες πολλών ομάδων εδώ και χρόνια, καθώς μεταξύ άλλων είναι συνήθως και παίκτες που μαρκάρουν στην περιφέρεια. Παρόλα αυτά, δεν είναι λίγοι εκείνοι που επιμένουν στην παραδοσιακή συνταγή. Με την βοήθεια των ρποηγμένων στατιστικών του Aντρέα Χριστοφόρου για το Badbasket, σήμερα βάζουμε να παίξουν μονό οι τρεις καλύτεροι (υποκειμενικά πάντα) παίκτες από κάθε κατηγορία. Stretch fours vs παραδοσιακοί power forward της ευρωλίγκα, έτσι όπως παρουσιάστηκαν στον πρώτο γύρο της διοργάνωσης.