Η όγδοη αγωνιστική της Ευρωλίγκα θα περάσει στο πάνθεον των απίθανων διημέρων στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ, αν υπάρχει τέτοιο πάνθεον και αν φυσικά τη θυμόμαστε για πάνω από ένα μήνα. Όπως και να χει, είχε τα πάντα. Ντέρμπι που πήγαν σε παρατάσεις, τσαμπουκάδες στο clasico, παρολίγον ανατροπές, αξιοσημείωτες ατομικές επιδόσεις και φυσικά το ξέσπασμα ψυχής του απελπισμένου Ζέλικο Ομπράντοβιτς, που στόλισε την ομάδα του από τα μέσα Νοέμβρη, σαν ανυπόμονος οικοδεσπότης των Χριστουγέννων. Βέβαια δεν την στόλισε με μπαλίτσες, ούτε με αγγελάκια και λοιπά τσιριμπιπμλόμ, αλλά με ένα mixtape από μπινελίκια, τα περισσότερα από τα οποία κατέληξαν κρεμασμένα στα χαμηλωμένα αυτιά του Τζίτζι Ντατόμε.

Εκεί που περιμέναμε ότι σιγά-σιγά θα ξεφουσκώσει, η Βιλερμπάν κράτησε απόρθητη την έδρα της και κέρδισε την ΤΣΣΚΑ στο Αστρομπάλ, καταφέρνοντας να κρατήσει την ρωσική ομάδα πολύ χαμηλά στην επίθεση και ταυτόχρονα να επιδείξει για ακόμη μία φορά τις ικανότητές της στο φινάλε των αγώνων. Κάπως έτσι πέρασαν σε δεύτερη μοίρα τα αποτελέσματα των υπόλοιπων αναμετρήσεων, στις οποίες επικράτησαν, εύκολα ή δύσκολα τα φαβορί.

H πρώτη εβδομάδα διπλών αγώνων της σεζόν είχε δύο ξεκάθαρους νικητές. Την Μακάμπι Τελ Αβίβ του Γιάννη Σφαιρόπουλου και την Ολίμπια Μιλάνο του Έτορε Μεσίνα - δυστυχώς. Ο Ιταλός προπονητής είναι από τους τελευταίους για τους οποίους θα σκίσω τα ρούχα μου, αλλά η αλήθεια είναι πως έχει καταφέρει μάνι μάνι να μεταφέρει την (αδιαμφισβήτητη) γνώση του στο σύνολο και να παρουσιάσει μία ομάδα με αρχή, μέση και τέλος. Η αγάπη πάντως πηγαίνει όλη στον Έλληνα ομόλογο του της (κρατηθείτε...) "ομάδας του λαού", καθώς οι νίκες που πέτυχε αυτή την εβδομάδα ήταν το λιγότερο εμφατικές, δίνοντας στη Μακάμπι σαφές προβάδισμα για το πλασάρισμα στην οκτάδα.

Καλημέρα σας. Η τέταρτη αγωνιστική της Euroleague ολοκληρώθηκε χθες το βράδυ, και εμείς είμαστε εδώ για να σας προσφέρουμε τη σύνοψή της, η οποία αποδεδειγμένα συνδυάζεται υπέροχα με το πρωινό και τον καφέ σας, ενίοτε και με τον χωνευτικό σας το απόγευμα, κυρίως όταν πέφτει στα χέρια μου. Ένας όχι και τόσο σπουδαίος πρόλογος, για μια όχι και τόσο σπουδαία αγωνιστική. Ας βάλουμε το σπάνιο φαινόμενο της εκτός έδρας νίκης του Παναθηναϊκού επί τις Ζενίτ στη βιτρίνα,  παρέα με το σημαντικό “διπλό" της Χίμκι στην έδρα της Μπάγερν, να πούμε ότι κάτι έγινε.

Η τρίτη αγωνιστική της Ευρωλίγκα - πέραν των αμφίρροπων φινάλε στα παιχνίδια των ελληνικών ομάδων - ξεχωρίζει κυρίως λόγω των καταπληκτικών ατομικών εμφανίσεων μερικών παικτών. Οι Νάντο Ντε Κολό, Μάικ Τζέιμς και Ζακ Λεντέι οδήγησαν τις ομάδες τους σε πολύ ή λιγότερο σημαντικές νίκες, συνδυάζοντας υψηλή παραγωγικότητα με εντυπωσιακές φάσεις. Ομαδικά, κερδισμένη του διημέρου βγαίνει σίγουρα η Μιλάνο, καθώς η νίκη στο ΟΑΚΑ ήρθε εν μέσω απουσιών, ενώ σίγουρα αξιοπρόσεκτη είναι και η επικράτηση της Ζαλγκίρις επί της Ρεάλ. Κατά τα λοιπα, τα υπόλοιπα αποτελέσματα κρίνονται μάλλον αναμενόμενα, συμπεριλαμβανομένου και εκείνου του Φαλήρου. Ήμουν σε πάρτι και δεν το είδα live, όμως η σημερινή μέρα ξεκίνησε κάπως άβολα. Πάμε στις κατηγορίες μας.

Καλημέρα, καλησπέρα αγαπητοί μας αναγνώστες. Άλλη μία αγωνιστική, από τις πολλές που έπονται, έφτασε στο τέλος της. Μετά την άνοστη, άγευστη πρώτη εβδομάδα περάσαμε σε μία αρκετά πιο ενδιαφέρουσα με ορισμένα αξιοπρόσεκτα παιχνίδια. Τι είδαμε στη δεύτερη αγωνιστική; Tην αλλαγή στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα στο ΣΕΦ, που οφείλεται στο μεγάλο cube που ανέβηκε στην οροφή του γηπέδου, τον ουρανό που «έπεσε» στα κεφάλια των παιχτών του Παναθηναϊκού στο Λουγδουνούμ, το ντέρμπι της Μαδρίτης που κρίθηκε σε buzzer beater του «μορμόνου» Κάρολ και την επικράτηση του Ερυθρού Αστέρα στο Βελιγράδι επί της Φενέρ, σε ένα κάκιστο ποιοτικά ματς. Ακόμα, παρακολουθήσαμε ένα από τα πιο όμορφα παιχνίδια των τελευταίων ετών στην Κωνσταντινούπολη, ανάμεσα στην Εφές και την Άλμπα, μία αποθέωση του όμορφου, επιθετικού μπάσκετ των πολλών κατοχών, καθώς και ορισμένα παιχνίδια που το τελικό σκορ απλά κολακεύει τους ηττημένους, όπως στις νίκες Χίμκι και Αρμάνι.

Αγαπητές και αγαπητοί, καλώς ήρθατε σε μία ακόμη διαδρομή του "μακρινού ριμπάουντ", δηλαδή της στήλης-φόρο τιμής στην διορατικότητα του Βαγγέλη Ιωάννου, που σταχυολογεί τα σημαντικότερα γεγονότα της αγωνιστικής εβδομάδας της Ευρωλίγκα. Η στήλη ως γνωστόν δεν αποτελεί περίληψη, αλλά ένα συνθοθύλευμα από τακτικές επισημάνσεις, στατιστικές απεικονίσεις και βιτριολικού τύπου μέτριες εξυπνάδες, φέρνοντας στην πρωτη γραμμή τους πρωταγωνιστές του παιχνιδιού, δηλαδή τους προέδρους. Πάμε λοιπόν.

Η άποψη του Γκρεγκ Πόποβιτς για την αύξηση των τριπόντων είναι γνωστή εδώ και κάποια χρόνια και μάλιστα ο ίδιος δεν χάνει ευκαιρία να την επαναλαμβάνει, όποτε του ζητείται. Το ίδιο έκανε βασικά πριν τέσσερις μέρες. Απλώς, όπως πάντα, δεν μίλησε μόνο για τα τρίποντα, αλλά και για το παιχνίδι, κάτι που συνήθως αγνοείται χάρην της ανάδειξης της ατάκας. Ιδού.

"Tα τρίποντα δεν έχουν αξία. [Πιστεύω ότι] αφαιρούν κάτι από την αγνότητα του παιχνιδιού, το passing game και τη ροή του. Εύκολα βρίσκεις κάποιον που μπορεί να κάνει drive και να βγάζει kick out πάσες, όμως η κίνηση της μπάλας είναι κάτι διαφορετικό".

Η πρώτη μέρα της φάσης των νοκ-άουτ αγώνων του Παγκόσμιου Κύπελλου Μπάσκετ έκρυβε μια τεράστια έκπληξη, με την ομάδα της Αργεντινής να αποκλείει την Σερβία από τα ημιτελικά και να στέλνει ένα από τα μεγάλα φαβορί της διοργάνωσης στους αγώνες κατάταξης. Η αλήθεια είναι πως η επανάληψη του τελικού του 2002 μονοπώλησε το ενδιαφέρον του σημερινού προγράμματος, καθώς περιείχε μερικές σπουδαίες εμφανίσεις και ξύπνησε αρκετές αναμνήσεις, καθώς πρωταγωνιστές ήταν πρόσωπα που έχουμε ξαναδεί σε πολλούς αγώνες στο παρελθόν.

Προτελευταία ημέρα για τη δεύτερη φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου, με το πρόγραμμα να είναι παντελώς αδιάφορο για τον θεατή ως επί το πλείστον, με εξαίρεση το ντέρμπι μεταξύ Ισπανίας και Σερβίας. Αυτό είναι ένα θέμα που θα πρέπει να προβληματίσει τη διοργανώτρια αρχή, καθώς τα ματς που πραγματικά είχαν σημασία ήταν ελάχιστα. Ένα εισιτήριο που ψάχνει να βρει κάτοχο απομένει για την προημιτελική φάση και ελπίζουμε να είναι στα χέρια των παιχτών της Εθνικής Ελλάδος. Η σειρά των αγώνων (σταυρώματα 1ου-2ου στην πρωτη αγωνιστικη), η «μεταφορά» των νικών της πρώτης φάσης, οι μόλις δύο αγώνες που δίνει κάθε ομάδα στη δεύτερη φάση, καθιστούν τελείως βαρετες αρκετές αναμετρήσεις και άνευ σημασίας για τους παίχτες, το προπονητικό τιμ και φυσικά όλους εμάς. Όπως και να έχει δεν έχουν δείξει οι διοικούντες του FIBA μπάσκετ (και όχι μόνο) πως σκέφτονται τη βελτίωση του προϊόντος τους (σε συνδυασμό με τα παράθυρα και τον αποκλεισμό ομάδων όπως η Σλοβενία).