Ο πρώτος τίτλος της σεζόν στην Ισπανία πήγε προς πρωτεύουσα μεριά, καθώς η Ρεάλ χωρίς να πιάσει τρελά επίπεδα απόδοσης, σήκωσε την βαρύτιμη κούπα (κρατήστε το αυτό). Ήταν συνολικά ένα από τα πιο αδιάφορα Κόπα ντελ Ρέι που θυμάμαι προσωπικά, με κάποιες πολύ καλές στιγμές. Όπως το τρίποντο του Μπρουσίνο φερειπείν, που έστειλε στην παράταση το Γκραν Κανάρια-Βαλένθια ή η τρίτη περίοδος στο Ρεάλ-Μούρθια. Ο τελικός είχε το ενδιαφέρον του ως ένα βαθμό, αλλά σε κανένα σημείο το ματς δεν ξέφυγε τον έλεγχο της Ρεάλ. Ας τα πάρουμε από την αρχή.

Σε αντίθεση με όσα βλέπουμε στην Ελλάδα, οι Ισπανοί το γουστάρουν φουλ το κύπελλό τους και είναι διαχρονικά μία από τις κορυφαίες διοργανώσεις στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Το φετινό Κόπα Ντελ Ρέι διοργανώνεται στην έδρα της Μάλαγα, της ομάδας που πέρυσι σήκωσε και το τρόπαιο, με τρομερή πορεία μάλιστα ως εκεί. Φέτος η οκτάδα έχει δύο σημαντικές απουσίες, αυτές των Μπανταλόνα και Μπασκόνια, τις θέσεις των οποίων πήραν τα αουτσάιντερ Μούρθια και Μανρέσα.

Όταν μιλάμε για εγχώριες λίγκες και διοργανώσεις στην Ευρώπη, συνήθως οι ισπανικές βρίσκονται πάντα στην κουβέντα και αυτό δεν είναι τυχαίο, όπως φάνηκε στο πολύ πρόσφατο Copa del Rey. Η Μάλαγα κατάφερε να κατακτήσει το τρόπαιο, κερδίζοντας κατά σειρά τις Μπαρτσελόνα, Ρεάλ, και στον τελικό την Τενερίφη, δηλαδή τρεις από τις τέσσερις ομάδες της τετράδας στην ACB! Σε βαθμολογική αντιστοιχία και μόνο, είναι εφάμιλλο του να κατακτούσε το κύπελλο στην Κρήτη κάποια εκ των ΑΕΚ, Άρη ή ΠΑΟΚ, και μακάρι μια μέρα να γράψουμε ένα τέτοιο κείμενο. Ως τότε ας ρίξουμε μια ματιά στην ομάδα που σόκαρε δύο γίγαντες του ευρωπαϊκού μπάσκετ, παίρνοντας ένα τρόπαιο που για πρώτη φορά από το 2009 καταλήγει εκτός Μπαρτσελόνα και Ρεάλ (τότε ήταν η Ταού Κεράμικα, συμπτωματικά κόντρα στη Μάλαγα).

Μάλλον ήρθε η στιγμή να πάρουμε στα σοβαρά την Μπαρτσελόνα, αλλά και διάφορα άλλα. Πάμε βήμα βήμα.

Οι Καταλανοί είναι μεν πρώτοι ως τώρα στην ACB με 17-3 και έχουν το καλό 13-9 στην Ευρωλίγκα, αλλά η αλήθεια είναι πως μέχρι χθες κανείς δεν ειχε πάρει ιδιαίτερα σοβαρά τις προοπτικές τoυς να φτάσουν μέχρι το τέλος, υπερνικώντας αντιπάλους που φάνταζαν δυνατότεροι. Θυμάστε όλοι και όλες πώς μπήκε ο Ολυμπιακός στην πρόσφατη αναμέτρηση των δύο ομάδων στο ΣΕΦ. Χθες βράδυ όμως ήρθε η ώρα. Η Μπαρτσελόνα παίζει όντως να είναι μία από τις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης φέτος και υπάρχει σοβαρή πιθανότητα να διεκδικήσει την εισοδο της στο φάιναλ φορ της Ευρωλίγκα, περνώντας στην τελική ευθεία Εφές και Ολυμπιακό.

Το 1987, λίγους μήνες πριν το Ευρωμπάσκετ που σήμανε την εκτόξευση του ελληνικού μπάσκετ και σύμφωνα με τους μεγαλύτερους, την απαρχή της ενασχόλησης του μεγαλύτερου μέρους της κοινωνίας με την “πορτοκαλί θεά”, στην Ισπανία ξεκινούσε το πρώτο Final-8 για την ανάδειξη του νικητή του “Copa Del Rey”. Τότε σε έναν τελικό που ολοκληρώθηκε με το σκορ στο 110-102, η Μπαρτσελόνα επικράτησε της Νεγρίτα Γιοβεντούτ (μετέπειτα Μπανταλόνα) και πήρε για 14η φορά το τρόπαιο.

To Σαββατοκύριακο που πέρασε , την ελληνική μπασκετική επικαιρότητα απασχόλησαν κυρίως δύο θέματα. Πρώτα ο απαξιωμένος τελικός κυπέλλου, ένα παιχνίδι - δυσφήμιση , το οποίο ηδη πριν την έναρξη του είχε ντυθεί με όλα τα βρωμοκούρελα του άρρωστου ελληνικού παραγοντισμού/οπαδισμού. Και ύστερα, η συμμετοχή του Γιάννη Αντετοκούνμπο στο All Star Game, η οποία συνοδεύτηκε από υπερβολική προβολή, κορώνες, και ένα σωρό άλλα ευφυολογήματα που ουδεμία σχέση έχουν με τα άθλημα.

Η αλήθεια είναι ότι ελάχιστες φορές γράφω κάποιο κομμάτι που έχει σχέση με το μπάσκετ και δεν έχει καθόλου ανάλυση. Σήμερα όμως θα κάνω ακριβώς αυτό, και ο λόγος δεν είναι άλλος από το ότι βρισκόμαστε στην εβδομάδα που θα διεξαχθεί στην Βιτόρια το Κόπα Ντελ Ρέι ή αλλιώς Κύπελλο του Βασιλιά στην Ισπανία.