Ας ξεκινήσουμε από τα κοινώς γνωστά. Ο Παναθηναϊκός έχει πολύ μέτρια άμυνα. Δέχεται πολλούς πόντους (86,3) και σχετικά με τον ρυθμό που τρέχει τα παιχνίδια του δέχεται πάλι πολλούς (όγδοος στους πόντους αντιπάλων ανά 100 κατοχές). Επίσης, μεγάλο μέρος του σκορ των αντιπάλων προέρχεται από τρίποντα, βάζουν περίπου 11 ανά αγώνα και με ποσοστό 38%. Όχι και τόσο καλά, δεδομένου ότι στόχος της άμυνας του Παναθηναϊκού είναι συνήθως να μην αλλάξει στα σκριν, να προστατέψει τη ρακέτα και να δώσει αυτά τα σουτ. Αν οι αντίπαλοι παίρνουν ό,τι τους δίνει η άμυνα και είναι άνετοι με αυτό, κάτι ίσως να πρέπει να αλλάξει.

Η νίκη της Βαλένθια επί του Παναθηναϊκού ήταν από βαθμολογικής άποψης το σημαντικότερο αποτέλεσμα της 22ης αγωνιστικής της Ευρωλίγκα. Οι "νυχτερίδες" σκαρφάλωσαν στην έβδομη θέση, δείχνοντας για μία ακόμη φορά μαχητικότητα στα κρίσιμα σημεία, ένα στοιχείο που δεν συγκαταλεγόταν ακριβώς στα ατού τους στο ξεκίνημα της σεζόν. Τότε μιλούσαμε περισσότερο για το παραδοσιακό έδεσμα της περιοχής, την καταπληκτική πάεγια...  Οι παίκτες του Πανσαρνάου όμως, έχουν κερδίσει ξανά με αντίστοιχο τρόπο (Φενέρ) και σύμπτωση που επαναλαμβάνεται παύει να είναι σύμπτωση.

O τίτλος είναι φυσικά φόρος τιμής στον Τέρι Τζόουνς, τον σκηνοθέτη του βλάσφημου αριστουργήματος των Μόντι Πάιθον, The Life of Brian, που την κοπάνησε από τα επίγεια μέσα στην εβδομάδα. 

Η αλήθεια είναι ότι μοιάζει κάπως περίεργο να ασχολείται κανείς αναλυτικά με τη φετινή σεζόν του Ολυμπιακού, υπό την έννοια πως μάλλον ο,τι ήταν να γίνει έγινε, τουλάχιστον σε ο,τι αφορά την επίτευξη των στόχων. Με την πρόσληψη του Γιώργου Μπαρτζώκα, ο οργανισμός ομολόγησε την έναρξη των εργασιών οικοδόμησης μίας νέας ομάδας και από εδώ και πέρα ο,τι βλέπουμε σχετίζεται περισσότερο με την αναγνώριση των αναγκών, παρά με την βελτίωση του υπάρχοντος εγχειρήματος. Οκ, φυσικά δεν μπαίνει κανένας για να χάσει μέσα στο γήπεδο και η όποια προσπάθεια για την οκτάδα θα συνεχιστεί, όμως οι ρεαλιστικές προσδοκίες αφορούν την επόμενη σεζόν. Αυτό που βλέπουμε τώρα είναι ένα σύνολο που ψάχνεται για το πώς θα γίνει καλύτερο αργότερα, πολύ αργότερα.

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: Ο Λάρκιν τα χει διαλύσει όλα γιατί είναι παιχταράς και βάζει τα πάντα, από λέι απ, μέχρι τρίποντα υπό πίεση και μερικά απίθανα circus shots - δηλαδή σουτ προορισμένα για νούμερο τσίρκου.

Επίσης η Εφές, ακόμη και αν δεν είχε το περίφημο πλάνο Αταμάν για άνοιγμα του γηπέδου με άλλους τρεις σουτέρ και εφαρμογή spread pick n roll, πάλι θα επωφελούταν από μέσες άκρες την ίδια απόδοση. Ο Λάρκιν φέτος δεν πιάνεται και δεν θα πιανόταν ακόμη και αν έπαιζε στην πιο ασόβαρη ομάδα της διοργάνωσης, τη Χίμκι. Τα όσα βλέπουμε από εκείνον βασικά τα βλέπουμε για πρώτη φορά έτσι κι αλλιώς, ακόμη κι εμείς που χουμε συνηθίσει να μιλάμε για τα πρώτα φάιναλ φορ και πόσο γαμάτα ήτανε.

Αν υποθέσουμε πως κάπου υπάρχει ένα μπαούλο, όπου ασφυκτιούν στριμωγμένες όλες οι μαλακίες που έχουν κατά καιρούς ειπωθεί γύρω από το μπάσκετ, τότε με το άνοιγμα του μία από τις πρώτες που θα ελευθερωθεί θα είναι πιθανότατα η εξής: "O Μπαρτζώκας πήρε την Ευρωλίγκα με την ομάδα του Ίβκοβιτς". O πιο εμφατικός τίτλος της πρόσφατης ιστορίας της διοργάνωσης είχε την υπογραφή του νέου (και παλιού) κόουτς ζωγραφισμένη παντού στο παρκέ της Ο2 του Λονδίνου, για τον απλούστατο λόγο πως εκείνος ήταν ο προπονητής του Ολυμπιακού τότε. Ήταν εκείνος που μπαινόβγαινε κάθε μέρα στα αποδυτήρια, εκείνος που έπρεπε να κρατήσει τις ισορροπίες εντός τους, να αναθέσει τους ρόλους στο παρκέ, να αντικαταστήσει τους τραυματίες και τους περίεργους (Ντόρσεϊ), να προετοιμάσει το πλάνο ενόψει του επόμενου αντιπάλου και φυσικά ενόψει του φάιναλ φορ.

Χαμός στην ουρά της οκτάδας γίνεται πλέον στην Ευρωλίγκα, καθώς οι συνεχόμενες νίκες του Αστέρα, η αναμενόμενη ανάκαμψη της Φενέρ, ο χαβαλές της Χίμκι και η εκτός έδρας επικράτηση του (ψυχολογικά ανανεωμένου) Ολυμπιακού έχουν φέρει επτά ομάδες σε απόσταση μόλις δύο νικών. Καθώς μάλιστα οι ερυθρόλευκοι έχουν δύο συνεχόμενα παιχνίδια στο ΣΕΦ την επόμενη εβδομάδα και ο Ζοτς επιστρέφει στην Πόλη, φαίνεται πως οι μέχρι πρότινος πληγωμένοι ισχυροί της διοργάνωσης θα ανακάμψουν κι άλλο, με το ταβάνι τους να είναι φυσικά ολότελα διαφορετικό. Θα έλεγα πως από την μάχη για την πρόκριση στα πλέι οφ δεν θα έπρεπε να ξεγράφουμε ούτε τη Ζαλγκίρις, που έπαιξε τρίτο συνεχόμενο καλό ματς, απλά η Ρεάλ στην έδρα της σπάνια παιζεται.

Kαθώς οι πυρκαγιές στη Νέα Νότια Ουαλία - και όχι μόνο - της Αυστραλίας συνεχίζουν να μαίνονται, στην υπηρεσία της ενημέρωσης σχετικά έχει τεθεί ο πλέι μέικερ των Σαν Αντόνιο Σπερς, Πάτι Μιλς. Ο Μιλς είναι αυτόχθονας Αυστραλός (Αβορίγινας) και στο πολύ πρόσφατο παρελθόν, μόλις τον περασμένο Σεπτέμβριο, είχε συμπράξει με την εταιρεία εγκατάστασης υδροπάνελ, Zero Mass Water, προκειμένου να μεταφέρει πόσιμο νερό σε έξι απομονωμένες κοινότητες, που υποφέρουν από περιόδους μακράς ξηρασίας, τονίζοντας πως η πρόσβαση στο νερό αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα.

Λες και ήθελαν να δώσουν υλικό για το γιορτινό "μακρινό ριμπάουντ", οι Φενέρ και Βαλένθια δημιούργησαν ένα άκρως τρελό και απίθανο φινάλε σε κανονική περίοδο και παράταση στην Πόλη, που έδωσε έξτρα χρώμα στην 16η αγωνιστική της Ευρωλίγκα. Ο Ερυθρός Αστέρας πέτυχε μία πολύ σημαντική νίκη στην Αγία Πετρούπολη, ενώ η Ρεάλ πιστοποίησε την ανωτερότητα της αυτό τον καιρό, περνώντας από το ΟΑΚΑ με άνεση πρωταθλήτριας.

Η Ρεάλ Μαδρίτης συνέχισε την ξέφρενη πορεία της τις μέρες που πέρασαν στην Ευρωλίγκα, καταλαμβάνοντας πλέον την πρώτη θέση και δείχνοντας σταθερά εδώ και καιρό ως η καλύτερη ομάδα. Στη διπλή αγωνιστική που ολοκληρώθηκε χθες, η Εφές της παραχώρησε τα σκήπτρα της κυριαρχίας, χάνοντας από την θαυμάσια ΤΣΣΚΑ του Δημήτρη Ιτούδη, που φαίνεται πως αποκτά μέταλλο νικητή με ολοκαίνουριο ρόστερ. Οι Ρώσοι δείχνουν να μαθαίνουν να κερδίζουν σε δύσκολες έδρες, καθώς είχαν περάσει και από τη Βαρκελώνη και αν θέλετε τη γνώμη μου θα παλέψουν για την τετράδα μέχρι το τέλος, κάτι που συνιστά επίτευγμα πρώτου μεγέθους.