Ο Σωκράτης Μάλαμας ξεκίνησε ήδη πρόβες για ακουστικές συναυλίες, άρα μάλλον ήρθε η ώρα να την κοπανάμε για τις διακοπές μας, όσο πιο μακριά γίνεται. Μιας και η απουσία θα είναι μηνιαία, το timing προσφέρεται για μία αρχική χαρτογράφηση του μεταγραφικού τοπίου στην Ευρωλίγκα, όπως διαμορφώνεται μέχρι τώρα. Θα χωρίσω τις ομάδες σε τρεις κατηγορίες, για να σπάσουμε πλάκα: Σε εκείνες που έχουν κάνει τρομερές κινήσεις, σε εκείνες που φαίνεται να προσανατολίζονται στο να διατηρήσουν τη δυναμική τους και σε εκείνες που δείχνουν να αποδυναμώνονται κάπως. Φαινομενικά όλα αυτά βέβαια, καθώς οι μεταγραφές δεν έχουν ολοκληρωθεί και καθώς τα πάντα θα κριθούν στο γήπεδο, κάτι που είναι βέβαια κάπως ξενέρωτο. Το σωστό θα ήταν να κρίναμε τα πάντα από τώρα, σαν άνθρωποι. 

Μεθαύριο Πέμπτη, θα ξυπνήσω με πέτρες. Δεν θα σηκωθώ από το κρεβάτι γρήγορα, θα μου πάρει ώρα. Κάποια στιγμή θα τα καταφέρω και θα σύρω το κορμί μου αργά αργά προς τη ντουλάπα, ύστερα στο μπάνιο και κατόπι, με τα πόδια υπέρβαρα, προς την πόρτα. Δεν θα χαιρετήσω κανέναν στην έξοδο, σίγουρα όχι τους γείτονες. Θα αποφύγω δυο τρεις ακρίδες, θα μπω στο αμάξι σαν να με κοιτούν χιλιάδες μάτια και θα βάλω μπρος βιαστικά. Θα περάσω από το καφέ της Άρτεμις για το καθημερινό κρουασάν και τον κρύο καφέ και αφού μιλήσω αναπόφευκτα με τρεις τέσσερις ανθρώπους ακόμη, θα ξανακάτσω στο τιμόνι, επιτέλους λυτρωμένος από την πρώτη βαριά δοκιμασία. Αργότερα θα ακολουθήσουν μερικές δοκιμασίες ακόμη, μέχρι η νύχτα να πάρει μαζί της την ημέρα και να ησυχάσουμε όλοι, όσο μπορούμε να ησυχάσουμε τέλος πάντων μετά από τόση κούραση. 

Ο Σλούκας από ό,τι φαίνεται γυρίζει στον Ολυμπιακό μετά από έξι χρόνια, όμως δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό, πέραν του ότι γυρίζει. Δεν πρόκειται για μία μπασκετική εποχή με ξεκάθαρους ορίζοντες. Οι δύο ελληνικές ομάδες έχουν αποδεχτεί (και αν δεν το έχουν κάνει, μάλλον θα πρέπει) τον ρόλο του επιφανούς κομπάρσου στο ευρωπαϊκό μπάσκετ και προσπαθούν να φτιάξουν ομάδες από την αρχή.

Ένα από τα πρώτα πρωταθλήματα που διακόπηκαν όταν εντοπίστηκαν κρούσματα κορονοϊού τον Μάρτιο, ήταν το πρωτάθλημα μπάσκετ με αμαξίδιο. Είχαν παιχτεί μόλις τρεις αγωνιστικές για τις δύο εθνικές κατηγορίες, προτού η ομοσπονδία (ΟΣΕΚΑ) ανακοινώσει τη διακοπή, η οποία αργότερα πολύ φυσιολογικά εξελίχθηκε σε ακύρωση. Τα λεφτά βλέπετε δεν είναι πολλά, όπως αλλού, ώστε να χρειάζεται οι υπεύθυνοι να μηχανορραφούν κάθε απιθανότητα, προκειμένου οι αθλητές και οι αθλήτριες να επιστρέψουν σώνει και καλά στα παρκέ, αποκλειστικά και μόνο ως διασκεδαστές ή ως νούμερα του τσίρκου.

Χωρίς να προκαλεί την παραμικρή έκπληξη, ο κόσμος του ΝΒΑ στέκεται αυτές τις μέρες στο πλευρό των διαδηλωτών του κινήματος Black Lives Matter, άλλα και άλλων κινημάτων, που ενώνουν τις φωνές τους ενάντια στην αστυνομική βία στις ΗΠΑ. Ηταν αναμενόμενο, τόσο λόγω της φυλετικής σύνθεσης του πρωταθλήματος σε επίπεδο παικτών, όσο και λόγω της πρόσφατης προϊστορίας πολλών συντελεστών του, που σε αντίστοιχες παλαιότερες περιστάσεις είχαν πάρει ξεκάθαρη, ανάλογη θέση. Ο κατάλογος είναι τόσο μακρύς, που οποιαδήποτε επανάληψη του καθίσταται μάλλον περιττή.

(To άρθρο περιέχει σπόιλερς, αν και σιγά, ποιος δεν το είδε ...)

Το προηγούμενο δίμηνο, η παραμονή στο σπίτι, άντε και στα πέριξ, το τελευταίο που έκανε ήταν να βοηθήσει την συγκέντρωση και την δημιουργικότητα. Σε κάποιους/κάποιες ίσως αποδείχτηκε ευεργετικός ο αναγκαίος εγκλεισμός, όμως σε ό,τι με αφορά, κατά τη διάρκεια του ψυχαγωγήθηκα κυρίως με sitcoms και ρομαντικές κομεντί: Το Μια Βραδιά στο Νότινγκ Χιλ δεν παλιώνει ποτέ, μην είστε γρουσούζηδες.

Η Ευρωλίγκα δεν θα συνεχιστεί. Δεν έχω κάποια πληροφόρηση (η απόφαση αναμένεται 24 Μαϊου), όμως ακόμη και αν παιχτούν τα εναπομείναντα παιχνίδια, θα πρόκειται για μία διαφορετική διοργάνωση, πιθανώς με διαφορετικά φαβορί και διαφορετικά αουτσάιντερ. Δηλαδή, πώς θα εμφανιστεί η Μπαρτσελόνα π.χ., έχοντας ήδη συμφωνήσει με τον Ντιλέινι να το διαλύσουν από κοινού; Ή πώς θα παίξει ο Μιλουτίνοφ, που θα αρχίσει προπονήσεις με τον Ολυμπιακό αύριο μεθαύριο, όντας φευγάτος; Θα μπορέσει ο Νικ Καλάθης να συνέλθει από το ψυχολογικό roller coaster, που έχει προκαλέσει το μεταβαλλόμενο τοπίο στο ίνστα; Ιδού η απορία ...

Είναι άραγε τόσο αναγκαίο να συνεχιστούν οι διοργανώσεις μπάσκετ; Το σημαντικότερο βήμα των ημερών προς την επανέναρξη του ΝΒΑ πάντως, έγινε προχθες. Οι προπονήσεις των ομάδων θα ξεκινήσουν από σήμερα, υπό αυστηρά μέτρα υγειονομικής ασφάλειας, τα οποία περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων και την υποχρέωση των παικτών να φορούν μάσκες εντός των γηπεδικών εγκαταστάσεων. Οι μάσκες θα αφαιρούνται όταν τα σώματα θα ιδρώνουν στο παρκέ, όμως αμέσως μετά τα πάντα θα απολυμαίνονται, από τον βασικό αθλητικό εξοπλισμό (μία μπάλα!), μέχρι τα αποδυτήρια.

Σε διάφορες χώρες που έχουν πληγεί σημαντικά από την πανδημία του covid-19 έχουν ήδη ξεκινήσει συζητήσεις για επανεκκίνηση των επαγγελματικών αθλητικών δραστηριοτήτων. Πόσο ρεαλιστικό είναι άραγε το σενάριο της πλήρους επαναφοράς των πρωταθλημάτων των ομαδικών σπορ, μεταξύ αυτών και του μπάσκετ; Οι προθέσεις των κυβερνώντων και των υπεύθυνων ομοσπονδιών και ενώσεων καθοδηγούνται σίγουρα από οικονομικά κίνητρα, καθώς οι συμφωνίες με τους χορηγούς τρέχουν, όμως σε κάθε περίπτωση μία πλήρης επαναφορά στην προηγούμενη ροή μοιάζει προς το παρόν δύσκολη.

(Biodome φώτο από το De Zeen)

Ιχνηλάτηση επαφών: Ο όρος μπήκε στη ζωή μας με τα πρώτα κρούσματα του covid-19 στην Ελλάδα και ως γνωστόν αναφέρεται στον εντοπισμό όσων ήρθαν σε επαφή με επιβεβαιωμένους φορείς του ιού ή νοσούντες. Ο σκοπός είναι να βρεθούν όσοι/όσες τους συνάντησαν για ένα συνεχόμενο χρονικό διάστημα, ώστε να απομονωθούν και να μην μεταδώσουν τον ιό, διαδικασία η οποία στα πρώτα στάδια μετάδοσης συμβαίνει μέσω της ενεργοποίησης ανθρώπινου δυναμικού. Καθώς όμως η νόσος εξαπλώνεται σε μεγαλύτερους χώρους και ευρύτερο κομμάτι του πληθυσμού, η συγκεκριμένη μεθοδολογία δεν βοηθά, διότι πολύ απλά δεν γίνεται να υπάρξουν τόσοι πολλοί άνθρωποι που να ελέγχουν άλλους, είτε δια ζώσης, είτε τηλεφωνικά.