Το σαρωτικό πέρασμα της Εφές από την έδρα της Φενέρμπαχτσε επισκίασε τα υπόλοιπα αποτελέσματα της 16ης αγωνιστικής της Ευρωλίγκα, διότι επανατοποθέτησε τις ιεραρχίες των φαβορί της διοργάνωσης. Απο εκεί και πέρα βέβαια, υπήρξαν και άλλα αξιοσημείωτα, όπως η συντριβή της Ζενίτ από τη Βαλένθια και η εκτός έδρας νίκη της Βιλερμπάν (έκτη συνεχόμενη παρακαλώ) επί της Μπαρτσελόνα. Το σύνολο του Πάρκερ δικαιολογεί απόλυτα την διαρκή παρουσία του στην Ευρωλίγκα και για φέτος ειδικά μοιάζει αδικημένο από το κακό του ξεκίνημα.

Κάπως διαφορετικό το σημερινό "μακρινό ριμπάουντ", για δύο λόγους. Πρώτον, οι ελληνικές ομάδες, μετά και την εύκολη ήττα του Ολυμπιακού, θα πρέπει να λογίζονται αποκλεισμένες. Δεύτερον, η 25η αγωνιστική, πλην δύο αγώνων, δεν είχε να προσφέρει ιδιαίτερες συγκινήσεις, με τα παιχνίδια να κρίνονται σε μεγάλες διαφορές, κάτι που συνιστά την συνήθη ανάλυση της στήλης περιττή. Για ποιο λόγο να απρουσιάσουμε την καλύτερη πεντάδα  ντε και καλά; Ας κάνουμε σήμερα κάτι άλλο και ας δούμε τα πιο αξιοσημείωτα στατιστικά της Ευρωλίγκα εώς τώρα, είτε ομαδικά, είτε ατομικά.

Κάμποσο γκράντε ο τίτλος σήμερα, προερχόμενος από την αιθέρια εμφάνιση του Ολυμπιακού στην Πόλη, που κατέληξε σε επιθετική συγκομιδή 27 πόντων στα τρία τελευταία δεκάλεπτα και σε ένα άνευ προηγουμένου meltdown στη δεύτερη περίοδο. Η Εφές έκανε ένα 32-8 σε αυτό το διάστημα, παίζοντας ουσιαστικά χωρίς αντίπαλο ή σωστότερα, χωρίς αντίπαλο που προσπαθούσε. Οι ερυθρόλευκοι απλώς μεταφέρονταν από τη μία άκρη του γηπέδου στην άλλη άσκοπα, χωρίς προσανατολισμό, χωρίς θέληση και χωρίς αντοχές, κάτι ανεξήγητο μετά από περίπου δύο εβδομάδες απραξίας. Μετέωροι, σαν την φετινή τους σεζόν.

Αν υπάρχει κατάλληλη στιγμή να κατακλυστεί το σύμπαν με λογοπαίγνια γύρω από το επίθετο του κόουτς του Παναθηναϊκού, είναι σίγουρα αυτή. Ο Όντεντ Κάτας δικαιούται το μεγαλύτερο μερίδιο της άνετης επικράτησης των πράσινων στο προ πολλού κατακτημένο φρούριο του ΣΕΦ, καθώς παρουσίασε ένα σύνολο με ξεκάθαρη στόχευση και ακριβέστατη εκτέλεση. Στερημένος των υπηρεσιών του Νεμάνια Νέντοβιτς, ο Ισραηλινός προπονητής δεν πολυασχολήθηκε με το να καλύψει το έλλειμμα δημιουργίας, αλλά επικεντρώθηκε στο ξεχαρβάλωμα του αντιπάλου και το κατάφερε στην εντέλεια. Όχι ότι είναι τρομερά δύσκολο τελευταία να ξεχαρβαλωθεί ο Ολυμπιακός, αλλά και πάλι, τρεις μέρες να έπαιζαν οι δύο αιώνιοι, το σκορ δεν θα μειωνόταν ποτέ κάτω από το όριο ασφαλαίας των πέντε πόντων.

Παρακολουθώντας την πρόσφατη, απίθανη περφόρμανς του Nikola Jokic απέναντι στους Jazz, αναρωτιόμουν με ποιο τρόπο θα μπορούσα να γράψω για εκείνον, χωρίς να βαρεθώ από την πρώτη παράγραφο. Βλέπετε, γύρω από τον Σέρβο αυτό τον καιρό γράφονται τα πάντα και δεν είναι πρώτη φορά. Όλα επαναλαμβάνονται και μάλιστα είναι τόσο δίκαιο, που η επανάληψη σίγουρα δεν κουράζει τους αναγνώστες και τις αναγνώστριες ανά τον κόσμο.

Γαμώ τη σύγχυση μου, σήμερα λέω να το πάμε λίγο ανάποδα, διότι ο Ολυμπιακός έχασε ένα "δικό του" (που δεν ήταν δικό του) παιχνίδι. Στα τελευταία δύο λεπτά η Ζαλγκίρις μετέτρεψε το 72-79 σε 81-79, χωρίς καλά καλά και η ίδια να το περιμένει, προσθέτοντας έτσι έναν ακόμη κρίκο στην φετινή αλυσίδα των "περίεργων" εμφανίσεων των ερυθρόλευκων σε κλειστά παιχνίδια.

Χαμός γίνεται μετά την 18η στροφή της Ευρωλίγκα, καθώς 13 ομάδες με τον έναν ή τον άλλον τρόπο έχουν επαφή με την οκτάδα. Τέσσερις ξεχωρίζουν (Μπάρσα, Ζενίτ, ΤΣΣΚΑ και Ρεάλ) και από εκεί και πέρα δεν αποκλείεται τίποτα. Για τον Ολυμπιακό, δηλαδή τη μόνη ελληνική ομάδα που ανήκει στο γκρουπ, οι επόμενες αγωνιστικές προμηνύονται κρίσιμες. Πηγαίνει καλά εώς τώρα, αλλά χρειάζεται το αποτέλεσμα που θα τον κάνει να αισθανθεί ασφαλέστερος ως προς τις πιθανότητες του να πατήσει στα πλέι οφ. Οι παράλογες απαιτήσεις βέβαια, δυστυχώς παραμένουν.

Το πιο όμορφο παιχνίδι της φετινής Ευρωλίγκα διεξήχθη χθες βράδυ στη Φερνάντο Μπουέσα Αρίνα, εκεί όπου η Μπασκόνια κέρδισε την ΤΣΣΚΑ στο νήμα με 95-93, καταφέρνοντας να αναχαιτίσει δύο απόπειρες ανατροπής των Ρώσων σε μεγάλες διαφορές. Οι Βάσκοι είχαν διαστήματα εκπληκτικού μπάσκετ στην πρώτη και στην τρίτη περίοδο. Εκλεβαν μπάλες, έβγαζαν φαντεζί αιφνιδιασμούς και επιτίθονταν γενικώς ακαριαία, ακόμη και στη σετ επίθεση. Πατώντας πάνω σε αυτές τις εκλάμψεις διαρκείας άντεξαν τελικά μέχρι το τελευταίο σφύριγμα, την ώρα που η ΤΣΣΚΑ έδειχνε να στοχεύει σωστότερα τα αδύνατα σημεία της άμυνας, να βγάζει καλά σουτ και (κυρίως) να εκμεταλλεύεται τα μις ματς. Μπρίο, στρατηγική, ρυθμός και εντυπωσιακές φάσεις υπήρξαν καθόλη τη διάρκεια της αναμέτρησης, σε ένα θέαμα επιτέλους αντάξιο κορυφαίας διοργάνωσης.

Ας ξεκινήσω για το 2021 με ένα τρομερά σημαντικό θέμα, την απόδοση του Γουέιντ Μπάλντγουιν στην Ευρωλίγκα και αν με βάση αυτή, θα μπορούσε να πει κανείς ότι κακώς έφυγε από τον Ολυμπιακό. Επίσης, ας δούμε γιατί το να ασχοληθούμε με μετά χριστόν προφητείες έχει στην προκειμένη περίπτωση σημασία, λίγο πριν την αναμέτρηση Ολυμπιακού-Μπάγερν και την μονομαχία μεταξύ εκείνου και του Σλούκα (που ναι, είναι σαφώς καλύτερος παίκτης).

Ο πρώτος γύρος της Ευρωλίγκα ολοκληρώθηκε (μένουν τα εξ αναβολής) με την ΤΣΣΚΑ στην κορυφή και τη Ρεάλ στο κατόπι της. Οι δύο ομάδες δείχνουν ικανές να πάνε έτσι μέχρι το τέλος, στηριζόμενες σε διαφορετικά στοιχεία από ό,τι τα προηγούμενα χρόνια. Πίσω τους ακολουθούν η μέτρια Μπαρτσελόνα και η σταθερή Μπάγερν και μια ματιά στη δική τους "ουρά" αποκαλύπτει πως για την οκτάδα γίνεται χαμός. Ο Ολυμπιακός βρίσκεται στις παρυφές της, κάτι που ίσως να μην ικανοποιεί τους ρεπόρτερ του, αλλά εμένα μου περισσεύει. Το πιθανότερο είναι να παλέψει μέχρι τέλους και τα τρία επόμενα παιχνίδια αποτελούν ορόσημο.