The Four Factors

1. Mίλος Τεόντοσιτς - Ναντο Ντε Κολό. Ο Σέρβος ήταν ο καλύτερος παίκτης της ΤΣΣΚΑ σε ένα παιχνίδι που κερδήθηκε τελικά στο νήμα. Πολύ μεστή εμφάνιση από τον Μίλος, ο οποίος καθάρισε στο τέλος μαζί με τον Ντε Κολό. Οι δύο αστέρες των Ρώσων πήραν το παιχνίδι επάνω τους στα κρίσιμα σημεία, κάνοντας εν τέλει την μικρή διαφορά. Κακα τα ψέμματα, σε ανάλογου στυλ αγώνες ο προπονητής που διαθέτει τους παικταράδες έχει και το προβαδισμα. Η Μπασκόνια προσπάθησε πάρα πολύ, ήταν πιο εύστοχη από την αντίπαλο της και κόντεψε να κάνει την έκπληξη. Πόσο εύκολα μπορεί να ξαναφτάσει τόσο κοντά σε ένα διπλό; Ισως όχι πολύ, παρόλα αυτά υπάρχει ένα μικρό παράθυρο αισιοδοξίας λόγω των πολλών (20) λαθών. Σίγουρα οι Βάσκοι μπορουν να προστατέψουν καλύτερα τις κατοχές τους και να γίνουν ανταγωνιστικοί μέσω της βελτίωσης σε αυτό τον τομέα. Από την άλλη, ο Ιτούδης έχει την δυνατότητα να βουτάει στα βάθη του ρόστερ, την ώρα που ο Αλόνσο εμπιστευεται μόλις 2,5 γκαρντ και 1,5 σέντερ. Θα δούμε. Το πρώτο παιχνίδι ήταν πάντως εξαιρετικό.

2. Μπόγκνταν Μπογκντάνοβιτς. Ακούω και σέβομαι κάθε επιχείρημα που βγάζει τον Ούντο ως MVP, αλλά εδώ μιλάμε για τον παίκτη που θα έπρεπε να πάρει σπίτι του το βραβείο της σεζόν. Δεν θα το πάρει διότι έχει χάσει παιχνίδια, αλλά όπως και να έχει ο Μπογκντάνοβιτς είναι ο μεγάλος παιχταράς στα χέρια του Ζοτς. Μετέτρεψε σε επίθεση τις καλές άμυνες της ομάδας του, όταν στο απέναντι στρατόπεδο δεν βρέθηκε ανάλογος παίκτης. 23 πόντοι με 5/6 τρίποντα , 5 ριμπάουντ, 4 ασίστ, λύσσα στην άμυνα.

3. Νίκολα Μιλουτίνοφ. Εδώ και 1,5 χρόνο τον Μιλού τον συνοδεύει η φράση "επιλογή του Πόποβιτς", άλλες φορές για καλό και άλλες για κακό (του Πόποβιτς). Το Σερβάκι κρίθηκε πολύ άδικα πέρυσι , αλλά πλέον δείχνει τι μπορεί να κάνει, όχι τώρα, αλλά στο μέλλον. Ο απόλυτα στοχευμένος Ολυμπιακός έφερε εις πέρας τους τακτικούς του στόχους κυρίως χάρη σε εκείνον. Εκμηδένισε τον Ντάνστον, τον έβγαλε ουσιαστικά εκτός παιχνιδιού, αφήνοντας την Εφές χωρίς σέντερ πλην Κερκ. Ειχε 11 πόντους, 7 ριμπάουντ, 2 ασίστ και 2 μπλοκ και κυρίως έδινε την αίσθηση μιας κυριαρχικής παρουσίας στη ρακέτα, κάνοντας κάποια επιπλέον μικρά και ουσιαστικα πραγματα. Δείτε τον παρακάτω να σκρινάρει δυο φορές για τον Ερικ Γκριν σε ένα (!) πικ εν ρολ.

via GIPHY

4. Σερχιο Γιουλ. Θα είναι ο παίκτης που λογικά θα πάρει το MVP αν η Ρεάλ πάει φάιναλ φορ (θα πάει). 23 πόντοι και 6 ασίστ, με τα περισσότερα καλάθια του να έρχονται στα πιο κρίσιμα σημεία και φυσικά μέχρι και τα τελευταία κρίσιμα δυο λεπτά. Καθώς το παιχνίδι έφτασε στην τελική του ευθεία και η Νταρουσάφακα ήταν πίσω, ο Μπλατ έκανε τον σταυρό του, δηλαδή γύρισε σε ζώνη 1-3-1. Είχαν προειδοποιήσει για την εφαρμογή αυτής της άμυνας οι δικοί μας Seizis Bros, και στα πλοκάμια της η Ρεάλ μπλέχτηκε κάπως. Μέχρι που ανέλαβε ο παιχταρας και ο ... Χαραγκόντι , με ένα φάουλ υποψήφιο για το φετινό βραβείο Γουατδεφάκ. Τέλος πάντων, ο Γιουλ συνεχίζει ακάθεκτος και ώρες ώρες είναι σαν να μην μπορεί κανείς να τον σταματήσει. Νομίζεις πως όλα θα πάνε μέσα, ανεξαρτήτως απόστασης της άμυνας ή του σουτ. Ο,τι ήταν για τον Ολυμπιακό της διετίας 12-13 ο Σπανούλης, είναι εκείνος για τους Μαδριλένους.

Το άβαταρ

Πού ήταν άραγε ο Κρις Σίγκλετον προχθές στο ΟΑΚΑ; Κανονικά με αρχικό αντίπαλο τον Κάλινιτς θα έπρεπε να είχε κάνει κάτι πολύ καλύτερο. Η παρουσία του συνοδεύτηκε και από τα χειρότερα διαστήματα των πρασίνων. Και να πεις ότι έπαιξε λίγο.

https://twitter.com/YPsar/status/854608276616601600

Προφανώς αυτό πρέπει να αλλαξει από απόψε, αν και δεν θα είναι εύκολο. Στο καλό σχήμα της Φενέρ επάνω του πέφτει ο Βέσελι, δεν τον περνάς ευκολα, ουτε σουτάρεις έτσι απλά πάνω από τα χέρια του. Μιας και είμαστε εδώ...

Δυο λόγια για τον Παναθηναϊκό

Το μεγαλύτερο πρόβλημα για το τριφύλλι είναι πως δείχνει να μην έχει ιδέα πώς να επιτεθεί απέναντι στο δίδυμο των ψηλών της Φενέρ, Ούντο και Βέσελι. To μπλοκάρισμα στην αρχή του αγώνα μπορεί να αποδοθεί κάλλιστα στην νευρικότητα και σε μια κάποια έκπληξη από το σχήμα της Φενέρ με τον Κάλινιτς. Εκείνο στο τρίτο δεκάλεπτο όμως είναι καθαρά αγωνιστικό, υπό την έννοια ότι το scouting ήξερε σίγουρα τι μπορεί να προκαλέσει το συγκεκριμένο δίδυμο. Απέναντι στην switch all αμυνα των Τούρκων ο ΠΑΟ έχασε την αυτοσυγκέντρωση του και ως συνέπεια δεχτηκε εύκολα καλάθια στον αιφνιδιασμό.

Τι μπορούν άραγε να κάνουν οι πράσινοι; Σίγουρα το τείχος μπορεί να τρυπηθεί με ατομικές ενέργειες, μια τετοια τακτική δεν είναι λάθος. Οταν μπροστά σου βρίσκεται ένας ψηλός κοιτάς να τον περάσεις στα πόδια ή να σουτάρεις γρήγορα. Το πρόβλημα είναι πως το δίδυμο Καλάθη - Φελντέιν δεν είναι ακριβώς το ιδανικό για κάτι τέτοιο. Σε ο,τι αφορά ειδικά τον πρώτο, η υπομονή αρχίζει να εξαντλείται, ειδικά όσο καταρρέει και η άποψη ότι "με τον Γκιστ γίνεται καλύτερος, επειδή παίζουν πικ εν ρολ". Πρώτον, δεν πολυπαίζουν. Δευτερον, ο Καλάθης δεν γίνεται να θέλει μονίμως τον Γκιστ για να παίξει καλύτερα, οφείλει να το κάνει από μόνος του. Η σχετική του πρόσφατη βελτίωση δεν αρκεί και η ομάδα του τον χρειάζεται.

Από εκεί και πέρα, σίγουρα οι πράσινοι πρέπει να επιδιώξουν πιο επίμονα κάποια σκριν όταν βρίσκουν μπροστά τους τα θηρία. Ενα δεν αρκεί, θα χρειαστεί και δεύτερο και τρίτο. Επίσης, ίσως κάποια σχήματα να πρέπει να αναθεωρηθούν, όχι απαραίτητα από την αρχή, αλλά αν χρειαστεί στην ροή του παιχνιδιού. Προσωπική αίσθηση είναι ότι ο κόουτς ίσως άργησε να δει το κακό και επέμεινε κάμποσο με το ίδιο δίδυμο γκαρντ. Όταν ξαναμπήκαν οι "αναπληρωματικοί" , το παιχνίδι είχε ήδη έρθει τούμπα. Τέλος, ίσως μία λιγότερο επιθετική ανασταλτική τακτική να έχει νόημα, δεδομένων των κενών που εντοπίστηκαν βαθειά στην ρακέτα. Για να δούμε τι θα δούμε απόψε.

Δυο λόγια για τον Ολυμπιακό

Απόλυτα προετοιμασμένος μπήκε ο Ολυμπιακός στο ΣΕΦ, με την δουλειά του προπνητικού τιμ να είναι εμφανής στο παιχνίδι του. Οι ερυθρόλευκοι χτύπησαν στην ρακέτα με τον Μιλουτίνοφ, τον οποίο πολύ σωστά εμπιστεύθηκε ως Σφαιρόπουλος ως αντιβαρο του Ντάνστον. Η τακτική απέδωσε απόλυτα, όπως απέδωσαν απόλυτα και οι αμυντικές θυσίες. Ερτέλ και Γκρέιντζερ πήραν αναπόφευκτα κάποια σουτ πίσω από σκριν, τα έβαλαν, αλλά ταυτόχρονα οδήγησαν την ομάδα τους σε μπάσκετ - γιουρούσι, το οποίο εύκολα αναχαιτίστηκε. Πολύ καλή δουλειά έγινε και επάνω στον Μπράουν, τον οποίο αναμένω να ανακάμψει στο επόμενο παιχνίδι.

Ο Περάσοβιτς προσπάθησε να κρύψει τον Ερτέλ, ο οποίος αναμενόμενα ανέλαβε τους θεωρητικά λιγότερο επικίνδυνους παίκτες. Δεν τα κατάφερε. Την αρχή την έκανε ο Ουότερς με συνεχόμενα mid range σουτ, αναγκάζοντας τον Κροάτη να ρίξει επάνω του τον Μπαλμπάι. Αμέσως ο δεύτερος πλέι μέικερ των ερυθρόλευκων μετέφερε την μπάλα στα χέρια του Γκριν. Στο δεύτερο μέρος τον Γάλλο αποτελείωσαν οι Μαντζαρης και Παπανικολάου, με τον τελευταίο να εκμεταλλεύεται επίσης τις άμυνες βοήθειας του Χάνικατ σε άλλα σημεία του γηπέδου. Γενικά, η επιθετική συμπεριφορά όλης της ομάδας κρίνεται εξαιρετική, καθώς διάβαζε με μεγάλη ακρίβεια οποιαδήποτε αμυντική προσαρμογή. Αναμενόμενα οι Τούρκοι ανέβασαν την πίεση και πήραν ρίσκα με διπλές καλύψεις προς το τέλος, αλλά εκεί η επανείσοδος του Σπανούλη ήταν καθοριστική.

Ενόψει του δεύτερου αγώνα, αναμένεται η πίεση αυτή να γίνει εντονότερη, κάτι που όμως περιέχει το ρίσκο της κούρασης. Θα το δούμε. Σίγουρα περιμένω τους Γκρέιντζερ και Μπράουν να παίξουν περισσότερο στο χαμηλό ποστ, ιδιαιτέρως δε τον πρώτο. Στον χθεσινό αγώνα δεν καταφερε να ποστάρει ούτε τον Ουότερς. Ισως δούμε και λίγο παραπάνω Ντάνστον μέσω του πικ εν ρολ. Το καλό είναι πως ο Ολυμπιακός δείχνει πανέτοιμος να ανταποκριθεί σε υψηλές ταχύτητες μεταφοράς της μπάλας και δεν επιδιώκει ντε και καλά να ρίξει ρυθμούς. Τα γρήγορα σουτ των γκαρντ στην σετ επίθεση ήταν μαχαιριά.

Η φάση

Παρακάτω βλέπετε ένα ωραίο άλει ουπ μεταξύ του (γελοίου του) Ρούντι και του Ράντολφ. Πρόκειται ταυτόχρονα και για ένα υπέροχο , όσο και κλασικό για την Ρεάλ, misdirection play, όπου η κίνηση του τρομερού σουτέρ Κάρολ μπερδεύει τους πάντες. Ο Μοερμάν διστάζει να αποφασίσει πώς πρέπει να κινηθεί και ο χώρος για τον ψηλό ανοίγει διάπλατος. Πολύ όμορφο και πολύ αποτελεσματικό.

https://twitter.com/MadridSports_/status/854795361176735744