Jaylen Brown

Τέλη Μαΐου και ενώ έψαχνα πληροφορίες για τους παίκτες που θα ήταν επιλέξιμοι στο ερχόμενο Draft, διάβασα στο theundefeated.com ένα κείμενο από τον δημοσιογράφο Marc J. Spears με τίτλο "Jaylen Brown: The 2016 NBA draft's Renaissance man"¹. Μέσα σε 2.500 λέξεις ο πολύ καλός δημοσιογράφος παρουσιάζει με λεπτομέρειες στοιχεία από τη ζωή του παίκτη ο οποίος αργότερα επιλέχτηκε στο νούμερο 3 του draft από τους Boston Celtics. Διαβάζοντας το άρθρο βλέπουμε ότι ο Jaylen Brown είναι μια ξεχωριστή περίπτωση νεαρού παίκτη αφού σύμφωνα με τους σκάουτερ και τους ανθρώπους των ομάδων που τον παρακολουθούν όλα αυτά τα χρόνια εκτός από τα αθλητικά του προσόντα, ξεχωρίζει και για την ευφυΐα του. Όταν ήταν στο λύκειο διάλεξε να συνεχίσει τις σπουδές του, αλλά και την ενασχόληση του με το μπάσκετ στο πανεπιστήμιο του Berkeley το οποίο είναι ένα από τα καλύτερα πανεπιστημιακά προγράμματα όσο αφορά τις σπουδές και όχι τόσο διάσημο για το πρόγραμμα του μπάσκετ που έχει. Μάλιστα, προκειμένου να επισκεφθεί το πανεπιστήμιο και να μιλήσει με τους προπονητές "αναγκάστηκε" να καλύψει το ταξίδι με προσωπικά του έξοδα και χωρίς αυτά να είναι πληρωμένα από το πανεπιστήμιο καθότι είχε ήδη κάνει τις 5 επισκέψεις που έχει δικαίωμα ο κάθε αθλητής/σπουδαστής με τα έξοδα πληρωμένα από τα πανεπιστήμια. Το γεγονός δε, ότι διάλεξε το Berkeley ανάμεσα από πανεπιστήμια με διάσημα μπασκετικά προγράμματα όπως το North Carolina, το Kentucky και το Kansas είναι συνεπές με τη δήλωσή του ότι "Η εκπαίδευση είναι πολύ σημαντική για μένα και την οικογένειά μου". 

Όσο ήταν στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, αντί να επιλέξει κάποια εύκολα μαθήματα ώστε να έχει εξασφαλισμένους βαθμούς² και να μπορέσει να αφοσιωθεί περισσότερο στο μπάσκετ, ο Brown επέλεξε ένα μάθημα από το Master που έχει το πανεπιστήμιο με θέμα "Cultural Studies of Sport in Education". Μάλιστα ο καθηγητής που κάνει το μάθημα ήταν στην αρχή αρνητικός στο να δεχτεί τον Brown που ήταν πρωτοετής και για αυτό τον παρέπεμψε στον πρύτανη του πανεπιστημίου. Μην έχοντας άλλη επιλογή, ο νυν παίκτης των Celtics παρουσιάστηκε στον πρύτανη και τελικά κατάφερε να τον πείσει να τον αφήσει να παρακολουθήσει το μάθημα. Τόσο οι συμμαθητές του (οι περισσότεροι γύρω στα 25) όσο και ο καθηγητής του και οι προπονητές του μιλάνε για έναν πολύ έξυπνο νεαρό με ενδιαφέροντα όπως πχ η φιλοσοφία και το σκάκι ο οποίος μέσα σε έναν χρόνο έμαθε να μιλάει Ισπανικά σε καλό επίπεδο και στις συζητήσεις φαίνεται ότι είναι πολύ ώριμος³. H απόφαση μάλιστα που εξέπληξε πολύ κόσμο, ήταν η επιλογή του να μην εκπροσωπηθεί από κάποιον ατζέντη ενόψει του draft! Ο λόγος ήταν η σιγουριά του, ότι στο άμεσο περιβάλλον του έχει τα απαραίτητα άτομα προκειμένου να τον βοηθήσουν στην προετοιμασία για το επόμενο βήμα και τις αποφάσεις που θα πρέπει να πάρει. Άλωστε λόγω της συλλογικής σύμβασης (CBA), το περιθώριο για διαπραγμάτευση που έχει ένας παίκτης που θα επιλεχθεί στον πρώτο γύρο είναι μηδαμινό καθότι οι μισθοί είναι προκαθορισμένοι από τη θέση του παίχτη στη διαδικασία του draft. Βλέποντας ποιοι είναι οι άνθρωποι οι οποίοι είναι στοn κύκλο του και τον συμβουλεύουν καθημερινά, ξεχωρίζουν τα ονόματα των Isiah Thomas (All star PG των Pistons), Shareef Abdur-Rahim (πρώην παίκτης του Berkeley και του ΝΒΑ). Eκτός αυτών των δύο έχει ως σύμβουλους κάποιους από τους καθηγητές του στο πανεπιστήμιο, τον προπονητή Ansar Al-Ameen (προπονητή μπάσκετ που έχει συνεργαστεί με παίκτες όπως οι Lebron James και Carmelo Anthony), τον ατζέντη Aaron Goodwin και την αντιπρόεδρο της ένωσης των παικτών του ΝΒΑ (ΝΒΡΑ) Chryssa Chin. Καθόλου άσχημα θα μπορούσα να πω, αλλά παρά όλα αυτά η ευθύνη να μην προσλάβει κάποιον να τον βοηθήσει σε αυτό το βήμα, αλλά να αποφασίσει να διαχειριστεί μόνος του αυτή την κατάσταση με τη συμβολή των γνωστών του, δείχνει άνθρωπο με αυτοπεποίθηση στις ικανότητες του.

Όλα αυτά κάνουν τον συγγραφέα του άρθρου να αποκαλεί τον Brown τον "Αναγεννησιακό ήρωα του draft", καθώς εκτός από τα πολύ καλά αθλητικά προσόντα που έχει ο παίκτης η υψηλή ευφυΐα του τον κάνει ξεχωριστό. Διαβάζοντας όμως προσεχτικά το άρθρο, μπορούμε να δούμε ότι σε κάποια σημεία η ευφυΐα του θεωρείται μειονέκτημα από κάποιους! Ναι, δεν διάβασες λάθος, υπάρχουν άνθρωποι των ομάδων που πριν το draft θεωρούσαν αρνητικό το γεγονός ότι ο Brown είναι τόσο έξυπνος καθότι η περιέργειά του να καταλάβει γιατί πρέπει να κάνει κάτι μέσα στο γήπεδο, θα μπορούσε να εκνευρίσει τους προπονητές τους οι οποίοι θα θεωρούσαν ότι αμφισβητεί την αυθεντία/εξουσία τους (...it's a form of questioning authority). Επίσης η επιθυμία του για μόρφωση και για μια πολύπλευρη γνώση θεωρούν ότι θα σταθεί εμπόδιο στην προσπάθεια του να γίνει όσο το δυνατόν καλύτερος παίκτης καθότι θα έχει πολλούς αντιπερισπασμούς που θα τον εμποδίσουν να αφοσιωθεί αποκλειστικά στο μπάσκετ. Εδώ ακριβώς, είναι το σημείο που πιστεύω ότι έχουμε να κάνουμε με μια μορφή ρατσισμού ή για να το πω αλλιώς ο Brown έρχεται αντιμέτωπος με κάποιες καθιερωμένες προκαταλήψεις και στερεότυπα που έχουμε για τους μαύρους αθλητές. Πριν όμως σου αναλύσω τον προβληματισμό μου, ας κάνουμε ένα μικρό μουσικό διάλειμμα με Vodka Juniors⁴ και το τραγούδι "Always question authority" (είναι και το logo του συγκροτήματος)

Όπως έλεγα και πριν, το γεγονός ότι από κάποιους η ευφυΐα του Jaylen Brown θεωρείται μειονέκτημα, θεωρώ ότι πηγάζει από την προκατάληψη/στερεότυπο ότι οι μαύροι παίκτες είναι εξαιρετικοί ως αθλητές, αλλά όχι και οι καλύτεροι όσο αφορά τις επιλογές τους μέσα στο γήπεδο. Ψάχνοντας λίγο παραπάνω βρήκα το παράδειγμα του quarterback Andrew Luck των Indianapolis Colt ο οποίος πάντα επεφημίζοταν για την εξυπνάδα του και την ικανότητα του να παίρνει καλές αποφάσεις. Το γεγονός ότι αποφοίτησε ως αρχιτέκτονας από το πανεπιστήμιο του Stanford (ανάλογου ακαδημαϊκού επιπέδου με το Berkeley) και σε συνδυασμό με τις αθλητικές του επιδόσεις (κυρίως) τον έκαναν νούμερο 1 στο draft του 2012 και All American. Στην περίπτωσή του, η ευφυΐα του ήταν ένα πλεονέκτημα σε σχέση με τους συναθλητές του και κάτι που αναγνώριζαν δημοσιογράφοι, σκάουτερ και οι άνθρωποι των ομάδων κάτι που φαντάζει πολύ λογικό. Α, ξέχασα να σου πω ότι ο Luck είναι λευκός το οποίο ταιριάζει με το στερεότυπο/προκατάληψη ότι οι λευκοί αθλητές δεν μπορούν να έχουν τα αθλητικά προσόντα των Αφρο-Αμερικάνων, οπότε στην περίπτωση τους όσο πιο έξυπνοι είναι τόσο το καλύτερο, άρα στην περίπτωση του είναι θετικό το γεγονός ότι είναι έξυπνος. 

Επίσης ψάχνοντας το θέμα λίγο περισσότερο σε διάφορα φόρουμ όπως του canishoopus, αρκετοί χρήστες ανέφεραν ότι το γεγονός ότι έχει πολλά ενδιαφέροντα, μπορεί να αποδειχτούν αντιπερισπασμοί σε βάθος χρόνου και να τον εμποδίσουν να φτάσει το ταβάνι του. Κάποιος θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει για παράδειγμα το γεγονός ότι θέλει να μάθει ακόμα 3 ξένες γλώσσες μέχρι τα 25, ότι μπορεί δυνητικά να του στερήσει ώρες προπόνησεις και σε ένα απαιτητικό πρωτάθλημα όπως το ΝΒΑ, αυτές οι ώρες κάνουν τη διαφορά⁵. Επιστρέφοντας στον αρχικό κείμενο του Spears διαβάζουμε ότι ένας assistant GM δήλωσε στο δημοσιογράφο ότι:

"Brown’s high level of intelligence and inquisitive nature could intimidate some general managers and coaches". He added that he is a good kid who “doesn’t fit the mold of a so-called basketball player."

Ηe is an extremely intelligent kid,” the NBA assistant general manager said. “He took a graduate school class at Cal in his freshman year. He is a person who is inquisitive about everything. Because he is so smart, it might be intimidating to some teams. He wants to know why you are doing something instead of just doing it. I don’t think it’s bad, but it’s a form of questioning authority.

“It’s not malicious. He just wants to know what is going on. Old-school coaches don’t want guys that question stuff.”

Το παραπάνω απόσπασμα πιο πολλά μου λέει για τους προπονητές και τους GM στο ΝΒΑ, παρά για τον παίκτη. Φαίνεται ότι υπάρχουν κάποιοι GMs και προπονητές οι οποίοι θα βλέπανε ως απειλή τις ανησυχίες του παίκτη και την περιέργεια του να μάθει γιατί πρέπει να εκτελεί συγκεκριμένα plays την ώρα του παιχνιδιού. Θα ήταν προφανώς προτιμότερο για αυτούς να έχουν παίκτες που απλά ακολουθούν τις οδηγίες που έχουν για το πως να αντιδράσουν σε ένα πικ εν ρολ, ποια κίνηση/διαδρομή θα πρέπει να ακολουθήσουν κατά τη διάρκεια ενός play χωρίς πολλές ερωτήσεις τις οποίες θα τις εκλάμβαναν ως αμφισβήτηση στο πρόσωπο τους. Αυτό εμένα πιο πολύ μου κάνει με στρατό, παρά για το μπάσκετ του 2016 όπου οι προπονητές έχουν έναν τεράστιο όγκο πληροφοριών μέσα από τα analytics ώστε να πάρουν τις καλύτερες αποφάσεις σχετικά με το πώς θα μεγιστοποιήσουν την απόδοση των παικτών τους και επίσης τα εργαλεία για να τους το εξηγήσουν. Και μια και ανέφερα τα analytics πάμε να δούμε ένα ακόμη άρθρο του theundefeated με τίτλο "Mission Impossible: African-Americans & Analytics".

Mission Impossible: African-Americans & Analytics

Στο συγκεκριμένο κείμενο ο αρθρογράφος Michael Wilbon περιγράφει την αναζήτησή του να βρει μαύρους οπαδούς ή αθλητές οι οποίοι χρησιμοποιούν στις συζητήσεις τους γύρω από τα αθλητικά γεγονότα τα στατιστικά και πιο συγκεκριμένα αυτό που σήμερα αποκαλούν advanced analytics⁶ όπως τα eFG%, πόντοι/100 κατοχές κλπ. Ήδη από την πρώτη κιόλας παράγραφο μας παρουσιάζει το συμπέρασμά του ότι η αποστολή που φάνταζε αδύνατη τελικά απέτυχε καθώς οι μαύροι και τα advanced analytics δεν συνδυάζονται. Μετά από συνεντεύξεις με παίκτες όπως ο Draymond Green, αλλά και από εμπειρίες από τον προσωπικό του κύκλο, η πεποίθηση του ότι στατιστικά και μαύροι δεν συνδυάζονται είναι ακόμα μεγαλύτερη αφού οι μαύροι πιο πολύ στέκονται σε τομείς όπως η θέληση για τη νίκη, η ηγετική ικανότητα ενός παίκτη και ικανότητα τους να αποδίδουν κάτω από πίεση στο τέλος των αγώνων όταν μιλάνε για τα σπορτ και δεν χρησιμοποιούν καθόλου νούμερα και αριθμούς στις συζητήσεις τους γύρω από τα αθλήματα. 

Μάλιστα χρησιμοποιεί ως ακόμα ένα επιχείρημα το γεγονός ότι υπάρχουν πολλοί λίγοι μαύροι που να δουλέυουν σε ομάδες και το αντικείμενο τους να έχει σχέση με την στατιστική και την ανάλυση. Αν και το ΝΒΑ είναι ένα άθλημα που οι παίκτες του στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι μαύροι, όταν κοιτάμε τους ανθρώπους που παίρνουν αποφάσεις αυτή η εικόνα είναι εντελώς αντίθετη. Από τους 30 προπονητες των ομάδων οι 23 είναι λευκοί και μόνο 7 μαύροι, ενώ αν κοιτάξουμε τους GM οι μαύροι είναι μόνο 3 στους 30⁷! Κατά την προσωπική μου άποψη, εδώ έχουμε να κάνουμε με μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία καθώς η πεποίθηση ότι οι μαύροι δεν είναι καλοί με τους αριθμούς και στο να παίρνουν αποφάσεις οδηγεί τις ομάδες να προσλαμβάνουν λευκούς στις θέσεις των GM και των προπονητών, το οποίο στη συνέχεια χρησιμοποιείται ως επιχείρημα για να αιτιολογήσει την αρχική υπόθεση. 

Το στερεότυπο ότι οι μαύροι αθλητές δεν είναι έξυπνοι όπως οι λευκοί συναθλητές τους, έχει τις ρίζες του στο παρελθόν. To 2011 σε ένα άρθρο του για το CNN, ο Etan Thomas (πρώην παίκτης των Hawks), στην προσπάθειά του να εξηγήσει τη στάση του Trump απέναντι στον Obama και την έλλειψη σεβασμόυ του πρώτου απέναντι στον Πρόεδρο των ΗΠΑ, χρησιμοποιεί την παρακάτω φράση του καθηγητή Michael Eric Dyson:

"Skepticism about black intelligence and suspicion about black humanity have gone hand-in-hand throughout the history of this country in feeding the perception that black people don't quite measure up."

Μια ιστορία που αποτυπώνει αυτή την αντίληψη είναι η πορεία στο πρωτάθλημα του NCAA του 1966, της ομάδας του πανεπιστημίου Texas El Paso η οποία ήταν η πρώτη ομάδα που όλοι οι παίκτες στη βασική της πεντάδα ήταν μαύροι. Σε μια επεισοδιακή χρονιά, καθότι οι ΗΠΑ δε ήταν έτοιμες να δεχτούν μια ομάδα που θα αποτελούνταν η βασική της πεντάδα μόνο από μαύρους αθλητές, έφτασαν μέχρι τον τελικό όπου εκεί αντιμετώπισαν το Kentucky του προπονητή θρύλου Adolph Rupp και του Pat Riley (καλύτερος παίκτης της ομάδας) το οποίο και κέρδισαν με 72 - 65. Η πεποίθηση των πειρισσότερων, όπως εκφραζόταν από τα μέσα της εποχής ήταν ότι οι παίκτες του Texas El Paso μπορούσαν να κάνουν τα πάντα με την μπάλα, εκτός από το να υπογράψουν πάνω της (Rod Hundley, πρώην παίκτης των Lakers). Και δω για ακόμα μια φορά, βλέπουμε σε εφαρμογή το μότο ορισμένων δημοσιογράφων που δεν αφήνουν λεπτομέρειες όπως η αλήθεια να τους χαλάσουν μια ωραία ιστορία και αυτό που θέλει να διαβάσει ο κόσμος. Ο λόγος που το λέω αυτό είναι ότι από τους 10 παίκτες που ξεκίνησαν τον αγώνα στις 19 του Μάρτη το 1966, 5 παίκτες πήραν το πτυχίο τους και μόνο ένας εξ αυτών ήταν από την αρχική πεντάδα του Kentucky. Φυσικά όλη αυτή η ιστορία του πανεπιστημίου του Texas El Paso, μεταφέρθηκε στην οθόνη του σινεμά στη ταινία Glory Road.

Αντί επιλόγου:

Το ΝΒΑ ανέκαθεν υπήρξε μια λίγκα η οποία στο πέρασμα των χρόνων και με την κοινότητα των μαύρων να διεκδικεί τα δικαιώματά της είχε σημαντικό ρόλο στην μάχη αυτή και τα τελευταία χρόνια τόσο οι παίκτες όσο και οι επίσημοι φορείς της λίγκας έχουν δείξει ιδιαίτερη ευαισθησία στα θέματα ρατσισμού. Το μπλουζάκι "I can't breathe" που φόρεσε ο Derrick Rose στην μνήμη του Eric Garner που πέθανε στη Νεα Υόρκη από αφυξία στα χέρια των αστυνομικών και η απομάκρυνση του ιδιοκτήτη Donald Sterling και τον εξαναγκασμό να πουλήσει του Clippers το 2014 εξαιτίας των ρατσιστικών του σχολίων είναι μόνο δύο παραδείγματα. Το πιο πρόσφατο είναι το κείμενο που δημοσίευσε πριν λίγες μέρες ο Carmelo Anthony και με το οποίο ζητάει τους παίκτες και τους διάσημους να πάρουν θέση⁸ σχετικά με τις τελευταίες δολοφονίες μαύρων στις ΗΠΑ.

Όμως παρόλα αυτά το πρόβλημα είναι αρκετά βαθύτερο και δεν είναι τόσο εύκολο στο να εξαλειφθεί, όταν μάλιστα είναι τόσο εμφανές μέσα στην ίδια την κοινωνία. Κείμενα όπως τα 2 παραπάνω που είδαμε μας δείχνουν ότι στο υποσυνείδητο αρκετών πολιτών στις ΗΠΑ, η αντίληψη ότι οι μαύροι δεν είναι ή δεν πρέπει να είναι έξυπνοι και ότι δεν μπορούν να τα πάνε καλά με τους αριθμούς είναι ακόμα διεδομένη και βρίσκει πρόσφορο έδαφος ανάμεσα στους οπαδούς. Αυτά τα στερεότυπα συνεχίζουν να αναπαράγονται, πράγμα που κάνει ακόμα πιο δύσκολο την κατάρριψη τους και ο λόγος είναι ότι είναι στερεότυπα με τα οποία ακόμα μεγαλώνουν οι νέες γενιές, αν και πλέον όπως βλέπουμε δεν είναι τόσο απόλυτα και υποτιμητικά όπως το παρελθόν. Όσο και αν οι ειδικοί θέλουν να παρουσιάσουν ως τυχαία περιστατικά τις πρόσφατες δολοφονίες Αφρο-Αμερικανών από αστυνομικούς, οι πρόσφατες στατιστικές δείχνουν ότι είναι πολύ πιο πιθανό να πεθάνεις αν είσαι νεαρός Αφρο-Αμερικανός παρά αν είσαι λευκός και η αναπαραγωγή των παραπάνω στερεοτύπων δεν βοηθάει καθόλου στο να βελτιωθεί αυτή η κατάσταση.

Όμως μήπως και εγώ, μέσα από αυτό το κείμενο και την προσπάθειά μου να αναδείξω κάποια στερεότυπα κάνω ακριβώς το ίδιο σφάλμα; Δηλαδή, μήπως ασυνείδητα δημιουργώ και τροφοδοτώ ένα άλλο στερεότυπο, αυτό του αδικημένου μαύρου που βρίσκεται συνέχεια αντιμέτωπος με τον ρατσισμό; Η μήπως δεν υπάρχει παράλληλα με όλα αυτά το στερεότυπο του μαύρου που είναι γαμάτος, παίζει μπάσκετ ή ραπάρει και είναι πετυχημένος είτε τον λένε Lebron James είτε Jay Z; Τις 2 όψεις αυτού του κέρματος νομίσματος τις περιγράφει πολύ ωραία μέσα σε 20" (από το 0:30 ως το 0:50) Mc Yinka στο τραγούδι "Το κέρμα". Πάτα play και σε περιμένω για να τελειώσω με έναν προβληματισμό. Μην βιάζεσαι, άκου όλο το τραγούδι αν θες, δεν βιάζομαι.

https://youtu.be/BFKAftDYJvg?t=30s 

Το πρόβλημα με τα στερεότυπα, είναι ότι πιο πολύ εξαρτώνται από αυτόν που αφηγείται την ιστορία παρά από το υποκείμενο το οποίο χαρακτηρίζεται με αυτό το στερεότυπο. Είναι οι δικές μας εμπειρίες και προσδοκίες αυτές που καθρεφτίζονται στο υποκείμενο και όχι τα χαρακτηριστικά αυτού, καθώς έχουμε ήδη προαποφασίσει τις περισσότερες φορές αυτό που θέλουμε/περιμένουμε να δούμε. Οι προπονητές που "φοβούνται" την περιέργεια του Jaylen Brown, εκφράζουν με αυτόν τον τρόπο μια δικιά τους ανασφάλεια. Όπως περίπου τα έλεγε και ο Ralph Ellison  στον πρόλογο του βιβλίου του "Ο Αόρατος άνθρωπος", που γράφτηκε το μακρινό 1952 και περιγράφει το ταξίδι του (επίτηδες) ανώνυμου έγχρωμου αφηγητή από τον Νότο των Η.Π.Α. στη Νέα Υόρκη «φέρνοντας στο φώς όλες τις ανομολόγητες εντάσεις  που έχουν προκαλέσει αιώνες ταξικών και φυλετικών διακρίσεων.»

«Είμαι ένας αόρατος άνθρωπος. Οχι, δεν είμαι φάντασμα από εκείνα που στοίχειωναν τον Εντγκαρ Αλαν Πόε, ούτε είμαι κανένα από εκείνα τα εκτοπλάσματα του Χόλιγουντ (...) Είμαι αόρατος απλώς επειδή οι άνθρωποι αρνούνται να με δουν.
Όπως οι ασώματες κεφαλές που βλέπετε καμιά φορά στο τσίρκο, είναι σαν να με περιβάλλουν παραμορφωτικοί καθρέφτες. Όσοι με πλησιάζουν βλέπουν μόνο όσα με περιβάλλουν, τον εαυτό τους, ή θραύσματα της φαντασίας τους -για την ακρίβεια, βλέπουν τα πάντα και τους πάντες εκτός από εμένα...»

Όπως πάντα περιμένω τα σχόλια σας, είτε στο τέλος του κειμένου, είτε στη σελίδα μας στο FB, είτε στο Twitter @Lonis_t

Σημειώσεις: 

1. Jaylen Brown: Ο άνθρωπος της αναγέννησης του draft του 2016 
2. Ο John Oliver είχε κάνει αφιέρωμα στο NCAA στα πλαίσια του Last Week Tonight όπου βλέπουμε ανάμεσα σε άλλα ωραία, παίκτες να διαλέγουν ως μάθημα την εκμάθηση Σουαχίλι (ναι, σοβαρά το λέω) γιατί προφανώς είναι ένας εύκολος τρόπος να εξασφαλίσουν έναν καλό βαθμό. Για περισσότερα, στο τέλος του κειμένου υπάρχει ολόκληρο το βίντεο που είναι πραγματικά απολαυστικό!
3. Προσωπικά διαβάζοντας όλα αυτά σε συνδυασμό με το γεγονός ότι είναι vegeterian, σπουδάζει στο Berkeley που είναι κοντά στο Σαν Φρανσίσκο μου κάνει κάτι ανάμεσα σε χίπστερ και την μικρή Αρετή Κατιμέ, αλλά όπως βλέπεις κάνω τα παντα για να μην πάρω θέση ακόμα γύρω από αυτά που διάβασα για τη ζωή και την προσωπικότητα του παίκτη.
4. Αν τους πετύχετε σε κανένα νησί το καλοκαίρι, μην χάσετε την ευκαιρία να πάτε στη συναυλία. Κάντε το για μένα που θα είμαι πολύ μακριά και δεν θα μπορώ να έχω τη χαρά του mosh pit.
5. Υπάρχουν άπειρες ιστορίες σχετικά με τον Kobe και τις ώρες που αφιέρωνε στην προπόνηση. Εδώ μπορείτε να βρείτε μια εκτενή λίστα με πολλές από αυτές όπως τις μάζεψαν οι χρήστες του reddit
6. Δεν μου πολυαρέσει ο όρος, καθότι δεν βλέπω κάτι το ανεπτυγμένο, μάλλον το βλέπω πιο πολύ ως εξέλιξη στην προσπάθεια στο να ποσοτικοποιήσουμε το άθλημα και να το κατανοήσουμε καλύτερα
7. Dell Demps (NOP), Doc Rivers (LAC) και ο Masai Ujiri (TOR) 
8. Όπως ΔΕΝ κάνανε και οι Έλληνες αθλητές όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης, by The three mooges

Έξτρα υλικό:

• Η εκπομπή του John Oliver με θέμα το NCAA