Η Λαμποράλ Κούτσα συνοπτικά

Αν θέλαμε να τις συνοψίσουμε σε μία πρόταση, θα λέγαμε πως το παιχνίδι της Λαμποράλ γυρίζει γύρω από τρεις βασικούς άξονες: αποτελεσματική άμυνα που δίνει το βάρος στο κλείσιμο των διαδρόμων προς το καλάθι, εξασφάλιση πάση θυσία του αμυντικού ριμπάουντ, γρήγορη μεταφορά της μπάλας στην επίθεση. Πάνω σε αυτό το τρίπτυχο έχει βασιστεί ο Περάσοβιτς για να κάνει αποτελεσματικό ένα σύνολο που δεν είναι προορισμένο να παίζει στο μισό γήπεδο και που γενικά δεν σουτάρει με υψηλά ποσοστά σε αυτό το είδος του παιχνιδιού. Και μέχρι στιγμής έχει πετύχει.

Σε ο,τι αφορά την άμυνα, η παρουσία για περίπου 25 λεπτά (και πολύ παραπάνω στα κρίσιμα) του Γιάννη Μπουρούση δημιουργεί το κλασικό πρόβλημα στην αναχαίτιση του πικ εν ρολ. Ομως επειδή ο Ελληνας ψηλός προσφέρει ένα σωρό άλλα πράγματα, η αμυντική λειτουργία της ομάδας είναι προορισμένη στο να τον προστατέψει. Οι τρόποι με τους οποίους συμβαίνει αυτό είναι δύο. Πρώτον, με προσπάθεια να παλέψουν οι γκαρντ πάνω από τα σκριν και δεύτερον, και σε περίπτωση που δεν το καταφέρουν αυτό, με βοήθειες στα drive μέχρι και από άλλους δύο παίκτες, ακόμη και αν αυτό σημαίνει πως θα μείνει άδεια ΚΑΙ η δυνατή πλευρά. Κάτι τέτοιο δηλαδή.

H ρακέτα των Βάσκων έχει πολλές φορές αυτή την εικόνα. Γεμίζει με κόσμο και είναι δύσκολο για κάποιον να πάει μέχρι το καλάθι. Οι θυσίες γίνονται στα περιφερειακά σουτ, εκεί όπου ο Περάσοβιτς υπολογίζει πολύ στην ικανότητα του Χάνγκα να βγαίνει στο close out και να παρενοχλεί όσο μπορεί, όσο και σε εκείνη των Ανταμς, Τζέιμς, Κοζέρ να επανακάμπτουν γρήγορα στον προσωπικό τους αντίπαλο μετά το πικ εν ρολ. Σε κάθε περίπτωση, ο Μπουρούσης πρέπει να μην εκτεθεί στην περιφέρεια.

Η Λαμποράλ έχει καταφέρει να εκτελέσει πολύ καλά αυτή τη συνταγή και έτσι αναγκάζει τους αντιπάλους της στα χειρότερα ποσοστά στα δίποντα από κάθε άλλον, μόλις 48%. Στην προστασία της στεφάνης, και όχι τόσο στην αναχαίτιση των μακρινών σουτ, οφείλεται και η γενικότερη αμυντική επιτυχία της, καθώς και το γεγονός ότι είναι πρώτη στα αμυντικά ριμπάουντ και στα ριμπάουντ συνολικά. Εκεί στηρίζεται με τη σειρά του και το επιθετικό παιχνίδι. Aυτό περιλαμβάνει τρέξιμο στο ανοιχτό γήπεδο, άμεσο άνοιγμα της επίθεσης στο πλάτος του γηπέδου για να βγουν γρήγορα σουτ και τρίποντα, εκτέλεση πίσω από τα σκριν και με drive από τους Ανταμς και Τζέιμς, και φυσικά εκμετάλλευση των δυνατοτήτων που δίνει ο Μπουρούσης , όπως τις περιγράψαμε σε πρόφατο κείμενο.

Το παραπάνω είδος παιχνιδιού βάζει στον δρόμο του Παναθηναικού διάφορες προκλήσεις, αλλά παράλληλα δημιουργεί και ευκαιρίες που οι πράσινοι αξίζει να εκμεταλλευτούν. Ας δούμε τις μεν και τις δε λίγο πιο αναλυτικά.

Ο έλεγχος του ρυθμού και η επίθεση

Στις πρώτες νομίζω γίνεται αντιληπτό πως συμπεριλαμβάνεται ο έλεγχος του ρυθμού, καθώς η Λαμποράλ επιδιώκει αυτός να ανέβει (ο Λεό τα έδειξε αυτά σε ωραίο infographic προχθές). Βάσει των όσων είπαμε μόλις παραπάνω, ο καλύτερος τρόπος να συμβεί αυτό δείχνει ο εξής απλός: το τριφύλλι πρέπει πρώτα από όλα να ευστοχήσει στα σουτ. Πριν αρχίσετε τα 'τι λε ρε επιστήμονα', να ξεκαθαρίσουμε πως η έμφαση στο θέμα δεν αφορά μόνο το σκορ, αλλά την ελαχιστοποίηση των διεκδικούμενων κατοχών κοντά στο καλάθι, οι οποίες καταλήγουν συνήθως στα χέρια των παικτών του Περάσοβιτς. Εάν ο ΠΑΟ είναι εύστοχος , οι ευκαιρίες για να ξεδιπλωθεί η επίθεση του Κροάτη όπως εκείνος τη φαντάζεται, θα είναι λιγότερες.

Οι πράσινοι θα μπορούσαν επίσης στη θεωρία να κερδίσουν με τον τρόπο που το έκανε ο Ολυμπιακός, δηλαδή ακολουθώντας τον ρυθμό των Βάσκων, κλέβοντας 11 μπάλες, και ανεβάζοντας τα ποσοστά τους μέσω του αιφνιδιασμού. Αλλωστε, η πρόσφατη συνύπαρξη Γκιστ, Καλάθη και Ουίλιαμς στην ίδια πεντάδα , δείχνει όσο να ναι να περιλαμβάνει ένα ρίσκο, το οποίο για να εξισορροπηθεί απαιτείται να πλησιάσει η ομάδα την ερυθρόλευκη συνταγή του Ιανουαρίου. Όμως αυτό δεν μοιάζει σε σειρά πλέι-οφ τόσο εύκολο, καθώς μεταξύ άλλων τα συνεχόμενα παιχνίδια επιτρέπουν στους προπονητές να προσαρμόζονται. Συνεπώς, η λειτουργία της επίθεσης απέναντι σε μία ρακέτα γεμάτη κορμιά θα είναι κομβική, και ο Τζόρτζεβιτς θα κληθεί να βρει σχήματα που θα σουτάρουν όσο το δυνατόν καλύτερα.

Το καλό νέο είναι πως οι πράσινοι, από τις προσθήκες του 2ου γυρου του τοπ-16 και έπειτα, δείχνουν να δουλεύουν πολύ συστηματικά στην όσο το δυνατόν ισόποση κατανομή των δημιουργικών αρμοδιοτήτων. Το παιχνίδι τους στο μισό γήπεδο βγάζει ασίστ και μπορεί να ξεκινήσει και από τους 4-5 γκαρντ. Στο πρόσφατο παιχνίδι με την Εφές π.χ. , δύο σχεδόν συνεχόμενα plays αφορούσαν staggered screens (διπλά σκριν) για να βγει στην κορυφή ο Φελντέιν και να τρέξει πικ εν ρολ.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Πολύ απλά τό ότι ο Τζόρτζεβιτς έχει τα όπλα να αντιπαρέλθει τα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίσει το βασικό του σχήμα. Επίσης, ο Ουίλιαμς είναι ένας παίκτης που θα δοκιμάσει τις αντοχές του Χάνγκα στο ένας εναντίον ενός και θα κρατά το αμυντικό υπερόπλο των Βάσκων σε εγρήγορση.

Σίγουρα οι παίκτες του Σάλε μπορούν σίγουρα να χτυπήσουν και στο ποστ με τον Ραντούλιτσα, έτσι ώστε να αποφύγουν τις πολλές βοήθειες στον Μπουρούση και να τον αναγκάσουν να πάει σε προσωπικές άμυνες που θα τον φθείρουν. Η όρεξη του Σερβου και η κατάσταση που θα βρεθεί θα μας δείξουν αν ο Παναθηναικός θα έχει το σημαντικότερο επιθετικό όπλο του έτοιμο να κάνει ζημιά στον καλύτερο σέντερ της διοργάνωσης.

Οι ευκαιρίες στην άμυνα

Για να συμβεί αυτό, όσο να ναι απαιτείται από τον "Κινγκ Κονγκ" και μία, ανώτερης της συνήθους, αμυντική προσπάθεια. Ο Μπουρούσης ως γνωστόν βγαίνει κάμποσο στο τρίποντο και η αναλογία διπόντων τριπόντων που είχε στο τοπ-16 ήταν περίπου 2/1. Τα πρόσφατα προβλήματα που αντιμετώπισαν οι ψηλοί του Παναθηναικού απέναντι στον Ράντολφ επιτρέπουν μόλις μία συγκρατημένη αισιοδοξία και τίποτε παραπάνω. Αντίθετα, σε άλλους τομείς του Βάσκικου επιθετικού παιχνιδιού, βρίσκει κανείς λόγους για να αισιοδοξεί, ειδικά εφ'οσον η Λαμποράλ αναγκαστεί να παίξει στο πέντε εναντίον πέντε. Το σετ παιχνίδι της ομάδας του Περάσοβιτς ταιριάζει στις συνήθεις αμυντικές πρακτικές του Παναθηναικού, ο οποίος ούτως ή άλλως δεν δέχεται πολλούς πόντους βάση ρυθμού.

Εδώ και κάμποσο καιρό , ο Τζόρτζεβιτς αποφεύγει τις δυναμικές εξόδους με τον σέντερ του, έχοντας διαγνώσει την αργή επανάκαμψη τους, και έχει καταφύγει σε μία πιο παθητική κάλυψη στο μέσον της απόστασης. Περίπου ίδια πράγματα δηλαδή με τη Λαμποράλ, με τη διαφορά ότι το ρίσκο στα σουτ τριών πόντων οι πράσινοι το παίρνουν με λιγότερη προθυμία. Η νέα τακτική των πρασίνων θα προβλημάτιζε κάμποσο αν πίσω από τα σκριν των αντιπάλων έβγαιναν σουτέρ που λέγονταν Τεόντοσιτς, Ντε Κολό, Γιουλ, Ναβάρο, Σερχι κ.ο.κ. Εδώ τέτοιοι δεν υπάρχουν, και ο κυκλοθυμικός Μπλάζιτς δεν αρκεί για να φοβίσει στην αφετηρία. Από την άλλη, μία καλή μέρα των Τζέιμς και Ανταμς δεν είναι εκτός προγράμματος, όπως άλλωστε αποδείχθηκε και στο πρόσφατο παιχνίδι με τη Ρεάλ. Όμως όσο να ναι η Λαμποράλ υπολογίζει περισσότερο σε άλλα πράγματα σε ο,τι αφορά αυτούς τους δύο, και ο Παναθηναικός οφείλει κυρίως να προσέξει τη δράση τους στον αιφνιδιασμό ή στα κοψίματα στη ρακέτα όταν ο Μπουρούσης παίζει με πλάτη. Ο Ελληνας σέντερ βγάζει τις περισσότερες ασίστ του κάπως έτσι.

Mία ακόμη καλή συνθήκη για τον Παναθηναικό είναι εξάλλου και η απουσία του Σενγκέλια, η οποία αφήνει τη θέση 4 ορφανή από παιχνίδι με πλάτη και δύναμη. Οι Τιλί και Μπέρτανς είναι άλλου τύπου παίκτες και τα κάμποσα λεπτά που παίρνει ο πρώτος έναντι του δευτέρου, επιτρέπουν στον Γκιστ να αισθανθεί λίγο πιο ελεύθερος και να δίνει βοήθειες όπου χρειαστεί. Αυτό είναι καλό νέο απέναντι σε αντίπαλο που απλώνεται γρήγορα. Το ίδιο δεν θα ισχύσει στις περιόδους που οι Βάσκοι βάλουν στο παρκέ τον Λετονό, αλλά τουλάχιστον το τριφύλλι θα έχει να υπολογίζει κάμποσο στην αμυντική του κολόνα. Παράλληλα, η μέχρι στιγμής καλή παρουσία του Χάντερ δίνει την δυνατότητα στον Τζόρτζεβιτς να παρατείνει τα λεπτά μίας πιο αθλητικής φροντ λάιν, απέναντι στην οποία ο Περάσοβιτς δύσκολα έχει απάντηση σε επίπεδο στελέχωσης.

Σύνοψη και παραλείψεις

Για να συνοψίσουμε ο,τι είπαμε ως τώρα, το ζευγάρι δείχνει στην εκκίνηση του σχετικά ισορροπημένο. Η μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο ΠΑΟ είναι το σταμάτημα του ρυθμού της Λαμποράλ μέσω της αποτελεσματικής του επίθεσης, και η αναχαίτιση του Γιάννη Μπουρούση. Στις υπέρ του τριφυλλιού συγκαταλέγονται η άμυνα στο πέντε εναντίον πέντε , οι απουσίες του κομβικού αμυντικά Κοζέρ και του Σενγκέλια, καθώς και ένα ευνοικό ματς απ για τον Τζέιμς Γκιστ.

Από εκεί και πέρα, σε μία σειρά αγώνων παίζουν μεγάλο ρόλο αστάθμητοι παράγοντες (π.χ. κούραση κάποιων μονάδων, φορμάρισμα άλλων) και προπονητικές προσαρμογές. Ειδικά οι τελευταίες έχουν κρίνει στο παρελθόν σειρές και σειρές. Το πρώτο παιχνίδι περνάει, φέρνει ένα αποτέλεσμα, έρχεται το δεύτερο και ξάφνικα μπορεί να παρουσιαστεί στο παρκέ κάτι εντελώς διαφορετικό. Η ετοιμότητα προπονητών , παικτών και ομάδων να προσαρμοστούν στον αντίπαλο, καθώς η σειρά προχωρά, ξεχωρίζει συχνά τους νικητές από τους ηττημένους. Από το 4ο παιχνίδι και ύστερα, προσωπικά έχω μάθει ότι κερδίζει όποιος πάρει τις δεικδικούμενες φάσεις και βάλει 2-3 μεγάλα σουτ πάνω από απλωμένα χέρια.

Μέχρι όμως να φτάσουμε σε αυτό το σημείο, ιδού τα όσα παρέλειψε αυτή η ανάλυση.

- Στα τελευταία λεπτά κλειστών αγώνων , η Λαμποράλ ψάχνει πρώτα πρώτα τους Μπουρούση και Ανταμς.

- Η χρήση των φάουλ θα παίξει και εκείνη τον ρόλο της, ειδικά αν οι ψηλοί του ΠΑΟ μένουν πίσω στο αμυντικό transition. Χαλινάρι στον Χάνγκα!

- Eξυπακούεται ότι ο Καλάθης παραμένει εξαιρετικά σημαντικός για αυτή την ομάδα του Παναθηναικού. Μία καλή βραδιά του σε σουτ μπορεί να αλλάξει όλο το σχέδιο του Περάσοβιτς, αν και σε γενικές γραμμές αυτό που ζητάει από εκείνον η ομάδα του είναι καλή πάσα, γρήγορη μεταφορά και άμυνα στους γκαρντ. Ας κάνει κυρίως αυτά και βλέπουμε.

- Ο Διαμαντίδης είναι στην τελευταία του χρονιά στην ευρωλίγκα και είναι ο μεγαλύτερος παίκτης από τους 24 που θα πατήσουν παρκέ.

Ειλικρινά, πιστεύω ότι ο Παναθηναικός μπορεί να τα καταφέρει. Όχι επειδή η Λαμποράλ δεν είναι αληθινά καλή ομάδα, αλλα κυρίως διότι αυτή τη στιγμή ο ίδιος είναι πιο πλήρης. Οι δύο απουσίες των Βάσκων είναι αληθινά σημαντικές, κι ας πήραν χωρίς τους Σενγκέλια και Κοζέρ μεγάλα παιχνίδια. Εδώ μιλάμε για άλλες συνθήκες, και συγκεκριμένα για σειρά συνεχόμενων αγώνων. Απέναντι στην ΤΣΣΚΑ πέρυσι και πρόπερυσι, ο,τι και να έκαναν οι πράσινοι δεν θα αρκούσε. Φέτος αν παίξουν πραγματικά καλά θα περάσουν.

YΓ. Με δυσκόλεψε πολύ αυτό το κείμενο. Είχε ήδη γράψει κάτι πολύ ωραίο ο Πάνος στο Eurohoops και δεν ήθελα να γράφουμε τα ίδια. Διαβάστε το, αξίζει.

 Σημειώσεις.

1. Tα παλιότερα κείμενα μας θα τα βρείτε στα παρακάτω λινκ http://basketballguru.gr/giorgos-p/itemlist/tag/%CE%9B%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%81%CE%AC%CE%BB , http://basketballguru.gr/analysis/item/21-fun-to-watch-i-basketiki-protasi-tis-lamporal-koytsa