Πράγματι, το κενό του Ιταλού φάνηκε, ειδικά στο μαρκάρισμα του Λεκαβίτσιους. Ο προπονητής των Πειραιωτών δεν είχε άλλη επιλογή από το να ρίξει στη μάχη της πικ εν ρολ άμυνας τους Γκριν και Λοτζέσκι, δύο παίκτες που όσο να ναι δεν διακρίνονται πρώτιστα σε αυτό τον τομέα. Η άμυνα είχε ως εκ τούτου τα λογικά κενά, τα οποία μεγάλωσαν από την απόφαση για βαθειές βοήθειες μέσα στη ρακέτα, δίνοντας χώρους στους σουτέρ των Λιθουανών. Η Ζαλγκίρις είχε πολύ σωστή κίνηση μακριά από τη μπάλα και στην αδύνατη πλευρά, σκρινάροντας για τον παίκτη που θα έβγαινε στην απέναντι γωνία και συγχρονίζοντας την πάσα μετά από βαθύ ντράιβ. Εχει κάνει πολύ σοβαρή δουλειά ο Σάρας και φαίνεται στις φάσεις παρακάτω.
Ο Μιλάκνις και ο Μότουμ βρήκαν και άλλες ανάλογες ευκαιρίες.
Πέρα από αυτού του είδους την εκτέλεση, οι Λιθουανοί επέμειναν πολύ στην επίθεση από την κορυφή, δίνοντας κάμποσες φορές δύο και τρία σκριν για τον πλέι μέικερ, μέχρι να αλλάξει ο Ολυμπιακός την αρχική του (flat) αντιμετώπιση του πικ εν ρολ και να δημιουργηθεί μις ματς, είτε στην περιφέρεια, είτε κοντά στο καλάθι. Η αλήθεια είναι πως ειδικά στο πρώτο ημίχρονο, το σχέδιο τους λειτούργησε πολύ καλά, παρά την εξόντωση του Βέστερμαν από τον Παπανικολάου. Ο Λεκαβίτσιους δημιούργησε ένα σωρό προβλήματα , ειδικά όταν στο μαρκάρισμα του ήταν ο Γκριν.
Για να μείνει ανταγωνιστικός, ο Ολυμπιακός βασίστηκε σε αυτό το διάστημα στην καλή του επίθεση, η οποία είχε κάμποση κίνηση και στόχευε αρχικά καλά την αντίπαλη ρακέτα με τους Μπιρτς, Πρίντεζη και Μιλουτίνοφ. Στο πρώτο ημίχρονο, οι προκλήσεις που φανέρωσε η απουσία του Χάκετ, αντιμετωπίστηκαν μέσω του σταθερού σκοραρίσματος.
Στο δεύτερο μέρος, οι ερυθρόλευκοι ανέβασαν την απόδοση τους, ειδικά προς το τέλος. Οι ενέργειες των πλέι μέικερ των Λιθουανών αντιμετωπίστηκαν αυτή τη φορά πιο συντηρητικά. Ο Σφαιρόπουλος μετατόπισε τις αμυντικές θυσίες και τα ρίσκα του αλλού: πρώτον, σε κάποιες ευκαιρίες που δόθηκαν στον - κατά συνθήκην - σέντερ Γιανκούνας, και δεύτερον στον χώρο που προσφέρθηκε στον Λεκαβίτσιους να τελειώσει τις φάσεις μόνος του. Πάντα μία αμυντική τακτική αφορά κάποιου ανάλογου είδους ανταλλαγή, και αυτή ωφέλησε περισσότερο τον Ολυμπιακό. Οι δύο καλύτεροι παίκτες του Σάρας μπλόκαραν, είχαν άστοχα σουτ και έκαναν λάθη, στην εκμετάλλευση των οποίων πρώτευσε ο Παπανικολάου με τρία (3) κλεψίματα. Για να συμβούν αυτά βέβαια, έπρεπε να υπάρξουν και άλλοι ήρωες, εν προκειμένω αφανείς. Στην απόφαση του Γιάννη Σφαιρόπουλου να πάει τα πικ στο δύο εναντίον δύο, ο καλύτερος σύμμαχος ήταν ο Νίκολα Μιλουτίνοφ. Μην ξεχνάτε πως, ελλείψει Χάκετ, ο κοντός αμυνόμενος έμενε συνήθως πίσω. Ο Μιλουτίνοφ τοποθετήθηκε εξαιρετικά, και είτε έκοψε σουτ (2), είτε έκλεψε, είτε βοήθησε τους άλλους να ανακτήσουν την κατοχή. Για να δούμε λίγο αυτά στα οποία συχνά δεν δίνουμε σημασία.
Πέρα από την συνεισφορά του αυτή, ο Μιλού κατέβασε δύο επιθετικά ριμπάουντ και έβαλε έξι (6) πολύτιμους πόντους, τους τέσσερις (4) από αυτούς σε γρήγορες επιθέσεις και σε συνθήκες δευτερεύοντος αιφνιδιασμού. Τα 11 λεπτά του ήταν υπερπολύτιμα.
Ο λόγος που η σημερινή ανάλυση στέκεται κάμποσο σε αυτά είναι απλός και αναφέρθηκε στην εισαγωγή. Όταν λείπει μία μονάδα, κάθε λεπτό των υπολοίπων μετράει παραπάνω. Μπορεί λοιπόν οι Σπανούλης, Πρίντεζης, Μπιρτς (ειδικά αυτός) να αγωνίστηκαν στα υψηλά τους στάνταρ, ο Λοτζέσκι να πήγε πολύ καλά, και ο Παπανικολάου να έκανε επιτέλους μια εμφάνιση από τα παλιά, αλλά αυτό που συμπλήρωσε την εικόνα ήταν κάτι τέτοια μικρά πράγματα, τα οποία πατούσαν ακριβώς επάνω στο στοιχείο που στερούσε ο απόντας : στην ανάκτηση της αμυντικής ισορροπίας.
Ο καλύτερος αντικαταστάτης του Χάκετ δεν ήταν φυσικά ο Μιλουτίνοφ. Ήταν συνολικά η ομάδα και οι λειτουργίες της, οι οποίες παρέμειναν σε υψηλό επίπεδο για ένα ακόμη εκτός έδρας παιχνίδι. Το τρίποντο του Παπανικολάου που έδωσε αέρα προήλθε από την κλασική high post screening κομπίνα, η οποία εμφανίζεται σε τακτά χρονικά διαστήματα από την αρχή της σεζόν. Επίσης, όταν ο Πρίντεζης αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το γήπεδο , η αμυντική τακτική συνέχισε να λειτουργεί σωστά με τις ίδιες θυσίες (Παπανικολάου στο 4) , και το γήπεδο στην επίθεση άνοιξε σε πλάτος για να επιτεθεί ο Σπανούλης.
Συνολικά, η νίκη του Ολυμπιακού στο Κάουνας ήταν κατά έναν τρόπο υποθήκη για την μετέπειτα πορεία. Ολες οι ομάδες λίγο εώς πολύ αντιμετωπίζουν προβληματα. Ο Παναθηναϊκός, η Μπαρτσελόνα, η Ρεάλ, η Φενέρ, η ΤΣΣΚΑ. Οι Ρώσοι την προηγούμενη εβδομάδα πέρασαν από το Μιλάνο χωρίς τον Ντε Κολό και τον Τεόντοσιτς. Η Ρεάλ έχασε από την Νταρουσάφακα χωρίς τους Γιουλ- Ράντολφ. Από τον Ολυμπιακό δεν λείπει ο Σπανούλης, και πιθανώς να λείψει για κάποιο διάστημα ο Πρίντεζης. Ετσι είναι αυτά, καλώς ή κακώς. Ελπίζω μόνο να πάνε στην άκρη οι εξυπνάδες και να μην γίνει μια απουσία αφορμή για να δικαιωθούν όσοι "τα έλεγαν". Κάτι τέτοιο θα είναι η χαρά του ανώμαλου.
